«Είμαι η Φιλουμένα Μαρτουράνο. Γεννήθηκα στη Νάπολη, στις γειτονιές
του Σαν Λιμπόριο, σε στενά σοκάκια που ούτε ο ήλιος δεν τα καταδέχεται».
Το γνωστό έργο του Ιταλού συγγραφέα αφορά στην προσπάθεια της Φιλουμένα να απεμπλακεί από την φτωχική καταγωγή της που της καθόρισε την ύπαρξη και να διεκδικήσει τους ανθρώπους που αγαπά και την ζωή που της αξίζει. Μέσα από την λεπτή ισορροπία του κωμικού και του συναισθηματικά φορτισμένου στοιχείου, ο συγγραφέας μας οδηγεί στην εντυπωσιακή συνειδητοποίηση πως τόσο η ευτυχία, η ανακούφιση και η ελπίδα, όσο και η οδύνη, η αγωνία και η απογοήτευση προέρχονται από τους ανθρώπους γύρω μας, είτε αποτελούν επιλογή μας είτε όχι. Ανέβηκε για πρώτη φορά, στη Νάπολη του 1946, με πρωταγωνίστρια την αδερφή του Εντουάρντο Ντε Φιλίππο, Τιτίνα. Έξι χρόνια αργότερα ο συγγραφέας σκηνοθέτησε το έργο του και έπαιξε ο ίδιος το ρόλο του Σοριάνο στον κινηματογράφο. Το 1964 ήρθε η κινηματογραφική πρόταση του Βιττόριο Ντε Σίκα με τίτλο «Γάμος αλά Ιταλικά», η Σοφία Λόρεν ταυτίστηκε με την Ναπολιτάνα Φιλουμένα και ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι στο ρόλο του Σοριάνο ερμήνευσε έναν από τους ωραιότερους ρόλους της καριέρας του. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1977 Ο Φράνκο Τζεφιρέλι σκηνοθέτησε το έργο του Ντε Φιλίππο στο Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου με μεγάλη επιτυχία. Η τελευταία Φιλουμένα στο χώρο του ευρωπαϊκού θεάματος είναι αυτή της Μαριάτζελα Μελάτο για την Ιταλική τηλεόραση το 2010 σε σκηνοθεσία Φράντζα Ντι Ρόσα. Στην ελληνική σκηνή έχει ανέβει 11 φορές, με τις δύο πιο πετυχημένες να είναι οι παραστάσεις της Έλλης Λαμπέτη και της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Εναν χρόνο μετά την ιταλική πρεμιέρα και με τον τίτλο «Τα παιδιά είναι παιδιά», η Αλέκα Κατσέλη και ο Γιώργος Γληνός το παρουσίασαν το καλοκαίρι του 1949, ενώ το 1959 ήταν η σειρά της Κατερίνας να υποδυθεί τη Φιλουμένα, στη παράσταση, με τον τίτλο «Η κλώσσα», με τον Χρήστο Τσαγανέα ως Ντομένικο Σοριάνο, σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Μάριου Πλωρίτη. Η Αλέκα Κατσέλη επανήλθε, την περίοδο 1963-64, στη Θεσσαλονίκη αυτή τη φορά, και με τον Κούλη Στολίγκα στον ρόλο του συζύγου, ενώ το 1978 η Λαμπέτη με τον Παπαμιχαήλ το ανέβασαν σε μεταφράση Κώστα Ταχτσή και σκηνοθεσία Μάουρο Μπολονίνι και το 1986 ο Παπαμιχαήλ υποδύθηκε εκ νέου τον Ντομένικο Σοριάνο, αυτή τη φορά με την Αλίκη Βουγιουκλάκη σε σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου. Την ίδια χρονιά το έργο ανέβηκε από το ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας με τους Σοφία Ολυμπίου - Κώστα Τσιάνο. Το 1994 ανέβηκε από το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου με τη Λυδία Κονιόρδου και τον Νικηφόρο Νανέρη.Ακολούθησαν τα ζευγάρια Σμαρούλας Γιούλη - Αντώνη Θεοδωρακόπουλο, Μάρθας Βούρτση - Γιώργου Παπαδημητράκη, Αννας Βαγενά - Θωμά Κινδύνη και Αθηνάς Τσιλύρα και Τάσος Χαλκιά. Η Φιλουμένα Μαρτουράνο, είναι ένα έργο που αποτελεί κορυφαίο δείγμα δραματικής γραφής που εισηγείται το νεορεαλισμό και καθιερώθηκε ταχύτατα, τόσο στο θεατρικό γίγνεσθαι της Ιταλίας όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Υπόθεση
Στις φτωχογειτονιές της Νάπολης, ο ευκατάστατος έμπορος Ντομένικο Σοριάνο γνωρίζει σ’ έναν οίκο ανοχής τη νεαρή Φιλουμένα. Την ερωτεύεται, την παίρνει στο σπίτι του και της εμπιστεύεται τη διαχείριση του σπιτιού και της επιχείρησής του. Η Φιλουμένα τον υπηρετεί με πίστη και αφοσίωση, αλλά εκείνος δεν τη θεωρεί άξια να γίνει γυναίκα του. Ύστερα από είκοσι χρόνια συμβίωσης, ο Σοριάνο ετοιμάζεται να παντρευτεί μια πολύ νεότερή του γυναίκα. Η Φιλουμένα, που δεν αντέχει πια την αγνωμοσύνη και τις απιστίες του Σοριάνο, παριστάνει την ετοιμοθάνατη, κι έτσι τον πείθει να την παντρευτεί. Όταν όμως ο Σοριάνο καταλαβαίνει το κόλπο, καταφέρνει να ακυρώσει το γάμο. Τότε η Φιλουμένα χρησιμοποιεί ένα ύστατο όπλο, που οδηγεί τον Σοριάνο σε μια νέα θεώρηση της ζωής, κάτι που μέχρι τότε δεν μπορούσε καν να φανταστεί.
Πόσο σημερινή μπορεί να είναι αυτή η ηρωίδα που πρωτοπαρουσιάστηκε στο σανίδι το 1946 και αγαπήθηκε δυο δεκαετίες αργότερα στο σινεμά; Πόσο αφορά το κοινό η συμβίωσή της με τον ασυγκράτητο γυναικά, ωραιοπαθή Σοριάνο, ο οποίος την πήρε υπό την προστασία του όταν την ερωτεύτηκε σε έναν οίκο ανοχής; Μια γυναίκα που παριστάνει την ετοιμοθάνατη για ένα στεφάνι γάμου, μέχρι να αποκαλυφθεί η απάτη της και να επιστρατεύσει ως ύστατο όπλο τα παιδιά της. Η Φιλουμένα, αν και ασκούσε ένα επάγγελμα που δεν έχει ηθικές αρχές, έχει βαθιές αρχές στη ζωή της. Διαπράττει απάτες, λέει ψέματα, αλλά εκεί ανάμεσα κρύβεται το δίκιο με το άδικο. Είναι έργο που δεν καταλαβαίνει ο Βορράς, αφού δεν αντιλαμβάνεται το μεσογειακό ταμπεραμέντο, τον άκρατο συναισθηματισμό, τον τρόπο που βλέπουν οι νότιοι την αδικία. Στην Αμερική καταγράφεται ως η ιστορία μιας απατεώνισσας. Για τον Νότο η απάτη που γίνεται στο όνομα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, δεν είναι απάτη.
Η Παράσταση
Δυο χρόνια μετά την παράσταση του Εθνικού, η Ελένη Ράντου συναντιέται για ακόμα μία φορά με την εμβληματική ηρωίδα του Εντουάρντο ντε Φίλιππο και αναμετριέται ξανά με έναν από τους σημαντικότερους ρόλους της καριέρας της, αναλαμβάνοντας την διασκευή και τη παραγωγή στο θέατρο Διάνα με έναν 13 μελή θίασο ηθοποιών. Η σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή ρέει εύρυθμα, ακολουθώντας μια ρεαλιστική, συμβατική προσέγγιση, χωρίς ωστόσο να πραγματοποιεί κάποια πρωτότυπη, εποικοδομητική πρόταση, καταφεύγοντας σε τυπικές αναφορές και δίνοντας μεγαλύτερο βάρος στην ερμηνευτική προσέγγιση των ηθοποιών. Χάνει, όμως, την ευκαιρία να δώσει μία πιο σύγχρονη πνοή στο κείμενο, επαναπαυόμενος στην δυναμική της μελοδραματικής ηθογραφίας. Η διασκευή αφουγκράζεται τους βασικούς θεματικούς πυλώνες και το πνεύμα της εποχής αλλά υστερεί σε εκφραστικότητα και πυκνότητα. Το κεφάλαιο ηθοποιοί αποτελεί και τον κύριο κορμό της παράστασης. Λαϊκή, αστεία, συγκινητική, ανθρώπινη, η Ελένη Ράντου-Φιλουμένα διαθέτει την έντονη προσωπικότητα και την πληθωρική θηλυκότητα (ναπολιτάνικη ιδιοσυγκρασία) της ηρωίδας. Με αυθεντικό συναίσθημα και αμεσότητα κάνει κατάθεση ψυχής και εγείρει συγκίνηση ακόμη κι όταν εκφέρει ατάκες δακρύβρεχτες και παλιομοδίτικες. Και ενώ σε άλλες παραστάσεις την έχουμε δει να καταφεύγει σε εκφραστική πληθωρικότητα, εδώ σαν Φιλουμένα δείχνει να προετοιμάζει τον λυγμό της απο την πρώτη σκηνή μέχρι το φινάλε σε μια πορεία δικαίωσης και κάθαρσης προς αυτό το λυτρωτικό κλάμα, που την συντροφεύει σε όλη την ζωή της. Και όταν η αγέρωχη Ναπολιτάνα ξεσπάει σε κλάματα στο τέλος, είναι ίσως η πρώτη φορά που αφήνεται ελεύθερη να εκφραστεί, δικαιώνοντας την πρωταγωνίστρια της, που με ψυχοσωματική ετοιμότητα και συγκράτηση στέκεται δημιουργικά και ψυχωμένα απέναντι σε έναν κλασικό δραματικό ρόλο.
Υπέροχος δίπλα της ο Γιάννης Βούρος, παράφορος κι ορμητικός, χτίζει έναν Σοριάνο ανεπανάληπτο, με μια καλοδουλεμένη ερμηνεία, που του επιτρέπει να ξεγλιστρά τόσο χαριτωμένα όσο και ώριμα απο τον νάρκισσο λατίνο γόη στον ώριμο και εγκλωβισμένο άντρα που για πρώτη φορά η καλοζωισμένη του ύπαρξη έρχεται αντιμέτωπη με την γυναικεία πονηριά μιας φλογερής Ναπολιτάνας που καταφέρνει να επιβιώσει, προστατεύοντας με τον δικό της τρόπο ό,τι σημαντικότερο αγαπά. Στο δεύτερο μέρος ανάμεσα στην αγωνία και τα τεχνάσματα να ανακαλύψει τον γιό του, ο ηθοποιός μας προσφέρει στιγμές αγνής υποκριτικής απόλαυσης. Ο υπόλοιπος θίασος κινείται προβλέψιμα σε ένα κωμικό ερμηνευτικό πλαίσιο. Ξεχωρίζει η γνήσια κωμική φλέβα της Βίλμας Τσακίρη, που με με το γνωστό της ταπεραμέντο και καλά αντανακλαστικά μας παραδίδει μια απολαυστική Ροζαλία Σολιμέντο. Παρά τις κατά τόπου αστοχίες της, η τελική επίγευση της παράστασης είναι θετική, έχοντας σαν μεγάλο ατού τη λαική συγκίνηση, το πάθος και την έντονη ιδιοσυγκρασιακή ποιότητα και χημεία του πρωταγωνιστικού διδύμου.
Διασκευή - απόδοση: Ελένη Ράντου
Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής
Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Ντένυ Βαχλιώτη
Μουσική: Ναλύσα Γκρήν
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Κίνηση: Αντιγόνη Γύρα
Φωτογραφίες: Γιώργος Καβαλλιεράκης
Παίζουν:Ελένη Ράντου, Γιάννης Βούρος, Βίλμα Τσακίρη,
Τάσος Γιαννόπουλος, Κατερίνα Γερονικολού,
Ντίνα Αβαγιανού, Βαγγέλης Χατζηνικολάου,
Νίκος Σταυρακούδης, Μαρσέλα Λένα,
Αναστασία Σιωπίδου, Παναγιώτης Καρμάτης,
Νεκτάριος Φαρμάκης, Γιώργος Αλεβυζάκης
Θέατρο Διάνα: Ιπποκράτους 7 - Αθήνα,
τηλ. κρατήσεων: 210 3626596
Τετάρτη & Πέμπτη: 20:00, Παρασκευή: 21:00,
Σάββατο: 18:30, 21:15, Κυριακή: 19:30
Τιμές εισιτηρίων: Από 12 έως 22 ευρώ
του Σαν Λιμπόριο, σε στενά σοκάκια που ούτε ο ήλιος δεν τα καταδέχεται».
Το γνωστό έργο του Ιταλού συγγραφέα αφορά στην προσπάθεια της Φιλουμένα να απεμπλακεί από την φτωχική καταγωγή της που της καθόρισε την ύπαρξη και να διεκδικήσει τους ανθρώπους που αγαπά και την ζωή που της αξίζει. Μέσα από την λεπτή ισορροπία του κωμικού και του συναισθηματικά φορτισμένου στοιχείου, ο συγγραφέας μας οδηγεί στην εντυπωσιακή συνειδητοποίηση πως τόσο η ευτυχία, η ανακούφιση και η ελπίδα, όσο και η οδύνη, η αγωνία και η απογοήτευση προέρχονται από τους ανθρώπους γύρω μας, είτε αποτελούν επιλογή μας είτε όχι. Ανέβηκε για πρώτη φορά, στη Νάπολη του 1946, με πρωταγωνίστρια την αδερφή του Εντουάρντο Ντε Φιλίππο, Τιτίνα. Έξι χρόνια αργότερα ο συγγραφέας σκηνοθέτησε το έργο του και έπαιξε ο ίδιος το ρόλο του Σοριάνο στον κινηματογράφο. Το 1964 ήρθε η κινηματογραφική πρόταση του Βιττόριο Ντε Σίκα με τίτλο «Γάμος αλά Ιταλικά», η Σοφία Λόρεν ταυτίστηκε με την Ναπολιτάνα Φιλουμένα και ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι στο ρόλο του Σοριάνο ερμήνευσε έναν από τους ωραιότερους ρόλους της καριέρας του. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1977 Ο Φράνκο Τζεφιρέλι σκηνοθέτησε το έργο του Ντε Φιλίππο στο Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου με μεγάλη επιτυχία. Η τελευταία Φιλουμένα στο χώρο του ευρωπαϊκού θεάματος είναι αυτή της Μαριάτζελα Μελάτο για την Ιταλική τηλεόραση το 2010 σε σκηνοθεσία Φράντζα Ντι Ρόσα. Στην ελληνική σκηνή έχει ανέβει 11 φορές, με τις δύο πιο πετυχημένες να είναι οι παραστάσεις της Έλλης Λαμπέτη και της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Εναν χρόνο μετά την ιταλική πρεμιέρα και με τον τίτλο «Τα παιδιά είναι παιδιά», η Αλέκα Κατσέλη και ο Γιώργος Γληνός το παρουσίασαν το καλοκαίρι του 1949, ενώ το 1959 ήταν η σειρά της Κατερίνας να υποδυθεί τη Φιλουμένα, στη παράσταση, με τον τίτλο «Η κλώσσα», με τον Χρήστο Τσαγανέα ως Ντομένικο Σοριάνο, σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Μάριου Πλωρίτη. Η Αλέκα Κατσέλη επανήλθε, την περίοδο 1963-64, στη Θεσσαλονίκη αυτή τη φορά, και με τον Κούλη Στολίγκα στον ρόλο του συζύγου, ενώ το 1978 η Λαμπέτη με τον Παπαμιχαήλ το ανέβασαν σε μεταφράση Κώστα Ταχτσή και σκηνοθεσία Μάουρο Μπολονίνι και το 1986 ο Παπαμιχαήλ υποδύθηκε εκ νέου τον Ντομένικο Σοριάνο, αυτή τη φορά με την Αλίκη Βουγιουκλάκη σε σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου. Την ίδια χρονιά το έργο ανέβηκε από το ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας με τους Σοφία Ολυμπίου - Κώστα Τσιάνο. Το 1994 ανέβηκε από το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου με τη Λυδία Κονιόρδου και τον Νικηφόρο Νανέρη.Ακολούθησαν τα ζευγάρια Σμαρούλας Γιούλη - Αντώνη Θεοδωρακόπουλο, Μάρθας Βούρτση - Γιώργου Παπαδημητράκη, Αννας Βαγενά - Θωμά Κινδύνη και Αθηνάς Τσιλύρα και Τάσος Χαλκιά. Η Φιλουμένα Μαρτουράνο, είναι ένα έργο που αποτελεί κορυφαίο δείγμα δραματικής γραφής που εισηγείται το νεορεαλισμό και καθιερώθηκε ταχύτατα, τόσο στο θεατρικό γίγνεσθαι της Ιταλίας όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Υπόθεση
Στις φτωχογειτονιές της Νάπολης, ο ευκατάστατος έμπορος Ντομένικο Σοριάνο γνωρίζει σ’ έναν οίκο ανοχής τη νεαρή Φιλουμένα. Την ερωτεύεται, την παίρνει στο σπίτι του και της εμπιστεύεται τη διαχείριση του σπιτιού και της επιχείρησής του. Η Φιλουμένα τον υπηρετεί με πίστη και αφοσίωση, αλλά εκείνος δεν τη θεωρεί άξια να γίνει γυναίκα του. Ύστερα από είκοσι χρόνια συμβίωσης, ο Σοριάνο ετοιμάζεται να παντρευτεί μια πολύ νεότερή του γυναίκα. Η Φιλουμένα, που δεν αντέχει πια την αγνωμοσύνη και τις απιστίες του Σοριάνο, παριστάνει την ετοιμοθάνατη, κι έτσι τον πείθει να την παντρευτεί. Όταν όμως ο Σοριάνο καταλαβαίνει το κόλπο, καταφέρνει να ακυρώσει το γάμο. Τότε η Φιλουμένα χρησιμοποιεί ένα ύστατο όπλο, που οδηγεί τον Σοριάνο σε μια νέα θεώρηση της ζωής, κάτι που μέχρι τότε δεν μπορούσε καν να φανταστεί.
Πόσο σημερινή μπορεί να είναι αυτή η ηρωίδα που πρωτοπαρουσιάστηκε στο σανίδι το 1946 και αγαπήθηκε δυο δεκαετίες αργότερα στο σινεμά; Πόσο αφορά το κοινό η συμβίωσή της με τον ασυγκράτητο γυναικά, ωραιοπαθή Σοριάνο, ο οποίος την πήρε υπό την προστασία του όταν την ερωτεύτηκε σε έναν οίκο ανοχής; Μια γυναίκα που παριστάνει την ετοιμοθάνατη για ένα στεφάνι γάμου, μέχρι να αποκαλυφθεί η απάτη της και να επιστρατεύσει ως ύστατο όπλο τα παιδιά της. Η Φιλουμένα, αν και ασκούσε ένα επάγγελμα που δεν έχει ηθικές αρχές, έχει βαθιές αρχές στη ζωή της. Διαπράττει απάτες, λέει ψέματα, αλλά εκεί ανάμεσα κρύβεται το δίκιο με το άδικο. Είναι έργο που δεν καταλαβαίνει ο Βορράς, αφού δεν αντιλαμβάνεται το μεσογειακό ταμπεραμέντο, τον άκρατο συναισθηματισμό, τον τρόπο που βλέπουν οι νότιοι την αδικία. Στην Αμερική καταγράφεται ως η ιστορία μιας απατεώνισσας. Για τον Νότο η απάτη που γίνεται στο όνομα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, δεν είναι απάτη.
Η Παράσταση
Δυο χρόνια μετά την παράσταση του Εθνικού, η Ελένη Ράντου συναντιέται για ακόμα μία φορά με την εμβληματική ηρωίδα του Εντουάρντο ντε Φίλιππο και αναμετριέται ξανά με έναν από τους σημαντικότερους ρόλους της καριέρας της, αναλαμβάνοντας την διασκευή και τη παραγωγή στο θέατρο Διάνα με έναν 13 μελή θίασο ηθοποιών. Η σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή ρέει εύρυθμα, ακολουθώντας μια ρεαλιστική, συμβατική προσέγγιση, χωρίς ωστόσο να πραγματοποιεί κάποια πρωτότυπη, εποικοδομητική πρόταση, καταφεύγοντας σε τυπικές αναφορές και δίνοντας μεγαλύτερο βάρος στην ερμηνευτική προσέγγιση των ηθοποιών. Χάνει, όμως, την ευκαιρία να δώσει μία πιο σύγχρονη πνοή στο κείμενο, επαναπαυόμενος στην δυναμική της μελοδραματικής ηθογραφίας. Η διασκευή αφουγκράζεται τους βασικούς θεματικούς πυλώνες και το πνεύμα της εποχής αλλά υστερεί σε εκφραστικότητα και πυκνότητα. Το κεφάλαιο ηθοποιοί αποτελεί και τον κύριο κορμό της παράστασης. Λαϊκή, αστεία, συγκινητική, ανθρώπινη, η Ελένη Ράντου-Φιλουμένα διαθέτει την έντονη προσωπικότητα και την πληθωρική θηλυκότητα (ναπολιτάνικη ιδιοσυγκρασία) της ηρωίδας. Με αυθεντικό συναίσθημα και αμεσότητα κάνει κατάθεση ψυχής και εγείρει συγκίνηση ακόμη κι όταν εκφέρει ατάκες δακρύβρεχτες και παλιομοδίτικες. Και ενώ σε άλλες παραστάσεις την έχουμε δει να καταφεύγει σε εκφραστική πληθωρικότητα, εδώ σαν Φιλουμένα δείχνει να προετοιμάζει τον λυγμό της απο την πρώτη σκηνή μέχρι το φινάλε σε μια πορεία δικαίωσης και κάθαρσης προς αυτό το λυτρωτικό κλάμα, που την συντροφεύει σε όλη την ζωή της. Και όταν η αγέρωχη Ναπολιτάνα ξεσπάει σε κλάματα στο τέλος, είναι ίσως η πρώτη φορά που αφήνεται ελεύθερη να εκφραστεί, δικαιώνοντας την πρωταγωνίστρια της, που με ψυχοσωματική ετοιμότητα και συγκράτηση στέκεται δημιουργικά και ψυχωμένα απέναντι σε έναν κλασικό δραματικό ρόλο.
Υπέροχος δίπλα της ο Γιάννης Βούρος, παράφορος κι ορμητικός, χτίζει έναν Σοριάνο ανεπανάληπτο, με μια καλοδουλεμένη ερμηνεία, που του επιτρέπει να ξεγλιστρά τόσο χαριτωμένα όσο και ώριμα απο τον νάρκισσο λατίνο γόη στον ώριμο και εγκλωβισμένο άντρα που για πρώτη φορά η καλοζωισμένη του ύπαρξη έρχεται αντιμέτωπη με την γυναικεία πονηριά μιας φλογερής Ναπολιτάνας που καταφέρνει να επιβιώσει, προστατεύοντας με τον δικό της τρόπο ό,τι σημαντικότερο αγαπά. Στο δεύτερο μέρος ανάμεσα στην αγωνία και τα τεχνάσματα να ανακαλύψει τον γιό του, ο ηθοποιός μας προσφέρει στιγμές αγνής υποκριτικής απόλαυσης. Ο υπόλοιπος θίασος κινείται προβλέψιμα σε ένα κωμικό ερμηνευτικό πλαίσιο. Ξεχωρίζει η γνήσια κωμική φλέβα της Βίλμας Τσακίρη, που με με το γνωστό της ταπεραμέντο και καλά αντανακλαστικά μας παραδίδει μια απολαυστική Ροζαλία Σολιμέντο. Παρά τις κατά τόπου αστοχίες της, η τελική επίγευση της παράστασης είναι θετική, έχοντας σαν μεγάλο ατού τη λαική συγκίνηση, το πάθος και την έντονη ιδιοσυγκρασιακή ποιότητα και χημεία του πρωταγωνιστικού διδύμου.
Διασκευή - απόδοση: Ελένη Ράντου
Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής
Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Ντένυ Βαχλιώτη
Μουσική: Ναλύσα Γκρήν
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Κίνηση: Αντιγόνη Γύρα
Φωτογραφίες: Γιώργος Καβαλλιεράκης
Παίζουν:Ελένη Ράντου, Γιάννης Βούρος, Βίλμα Τσακίρη,
Τάσος Γιαννόπουλος, Κατερίνα Γερονικολού,
Ντίνα Αβαγιανού, Βαγγέλης Χατζηνικολάου,
Νίκος Σταυρακούδης, Μαρσέλα Λένα,
Αναστασία Σιωπίδου, Παναγιώτης Καρμάτης,
Νεκτάριος Φαρμάκης, Γιώργος Αλεβυζάκης
Θέατρο Διάνα: Ιπποκράτους 7 - Αθήνα,
τηλ. κρατήσεων: 210 3626596
Τετάρτη & Πέμπτη: 20:00, Παρασκευή: 21:00,
Σάββατο: 18:30, 21:15, Κυριακή: 19:30
Τιμές εισιτηρίων: Από 12 έως 22 ευρώ
