Περιβαλλον [Write]

Kοστα Ρικα: 300 μερες του 2017 καλυφθηκαν ενεργειακα απο ανανεωσιμες πηγες

26/12/2017

Η Κόστα Ρίκα τα κατάφερε και πάλι. Τον Ιανουάριο, η χώρα της Κεντρικής Αμερικής ανακοίνωσε πως μέσα στο 2016 κατάφερε να καλύψει τις ανάγκες της για ηλεκτροδότηση μόνο από ανανεώσιμες πηγές. Το κατάφερε για 250 από τις 365 ημέρες του χρόνου. Το 2017, όμως, έβαλε στόχο να καταρρίψει το δικό της ρεκόρ και φαίνεται πως τα κατάφερε. Βρισκόμαστε μόλις στο Νοέμβριο, και οι αρχές της χώρας ανακοίνωσαν πως ήδη έχει καλύψει πλήρως τις ανάγκες της για ηλεκτρισμό από ανανεώσιμες πηγές για 300 ημέρες. Καθόλου μικρό επίτευγμα για να ένα κράτος που έχει πληθυσμό κοντά στα πέντε εκατομμύρια. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε το Εθνικό Κέντρο Διαχείρισης Ενέργειας της χώρας, το 99,62% της ηλεκτρικής παραγωγής της χώρας προέρχεται από πέντε ανανεώσιμες πηγές. Η υδροηλεκτρική ενέργεια καλύπτει το 78,26% των αναγκών, ενώ σημαντική είναι η συνεισφορά της αιολικής ενέργειας, των υδρογονανθράκων και της ηλιακής ενέργειας. Ανεξάρτητα από το ρεκόρ που μπορεί να πιάσει ή να μην πιάσει, η Κόστα Ρίκα έχει καταφέρει να είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση στην παγκόσμια κοινότητα δείχνοντας το δρόμο και στις άλλες χώρες. Οι Κοσταρικανοί αναγκάζονται να χρησιμοποιούν τον παραδοσιακό τρόπο παροχής ενέργειας μόνο όταν οι φυσικοί πόροι δεν φτάνουν. Φέτος, δεν χρειάστηκε να το κάνουν άμεσα. Από την 1 Μαΐου και μετά χρησιμοποιούν μόνο τις ανανεώσιμες πηγές για να έχουν ηλεκτρική ενέργεια. Η Μόνικα Αράγια, επικεφαλής της ομάδας ανανεώσιμων πηγών της Κόστα Ρίκα, δεν πρόκειται για καλή τύχη αλλά για να μια προσπάθεια να συνυπάρξει η τεχνολογική εξέλιξη με την προστασία του περιβάλλοντος αποδεικνύοντας εν τοις πράγμασι πως αυτά τα δύο μπορούν να συνυπάρξουν και να λειτουργήσουν σε αγαστή σύμπνοια. Αντικρούει ακόμη και το επιχείρημα ότι η Κόστα Ρίκα είναι μια μικρή χώρα, άρα οι ανάγκες της είναι περιορισμένες και μετρήσιμες, λέγοντας πως το ζητούμενο είναι να μπορεί να σκεφτεί κανείς σε βάθος χρόνου και να μην περιορίζει τον ορίζοντά του σε βραχυπρόθεσμες λύσεις.

Comments

Μελeτη προειδοποιεi πως σε λiγα χρoνια θα χαθοyν oλα τα aγρια οικοσυστhματα

26/12/2017

Comments

Οι τελευταίες μεγάλες άγριες περιοχές του κόσμου συρρικνώνονται με ανησυχητικό ρυθμό και το μέλλον προμηνύεται ακόμη πιο δυσοίωνο. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, το 10% αυτών των περιοχών χάθηκε λόγω της ανθρώπινης παρέμβασης, σύμφωνα με μια μελέτη χαρτογράφησης του Πανεπιστημίου του Queensland. Κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, έχει σημειωθεί σημαντική υποβάθμιση του 52% των οικοσυστημάτων της γης, ενώ το υπόλοιπο 48% επηρεάζεταιι όλο και περισσότερο. Από το 1992, όταν τα Ηνωμένα Έθνη υπέγραψαν τη Σύμβαση του Ρίο για τη βιοποικιλότητα, έχουν χαθεί τρία εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα άγριων οικοσυστημάτων. Σύμφωνα με τον καθηγητή James Watson, ο οποίος είναι και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, «αν αυτό το ποσοστό συνεχίσει, θα έχουμε χάσει όλες τις άγριες περιοχές μέσα στα επόμενα 50 χρόνια». Αυτή η υποβάθμιση της άγριας φύσης θέτει σε κίνδυνο τη βιοποικιλότητα, καθώς και τον κύκλο του νερού, τον κύκλο του αζώτου και την επικονίαση. Αυτό που είναι ακόμη πιο ανησυχητικό είναι πως οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι οι περιοχές αυτές εξαφανίζονται για πάντα και δεν υπάρχουν επιστημονικές αποδείξεις ότι τα υποβαθμισμένα οικοσυστήματα θα μπορούσαν ποτέ να επανέλθουν στην αρχική τους κατάσταση. Αυτές οι περιοχές βρίσκονται στις ερήμους της Κεντρικής Αυστραλίας, το τροπικό δάσος του Αμαζονίου στη Νότια Αμερική, την Αφρική, το οροπέδιο του Θιβέτ στην κεντρική Ασία και τα βόρεια δάση του Καναδά και της Ρωσίας.
Σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Κουίνσλαντ μέσα σε 16 χρόνια, έχουμε χάσει περίπου τρία εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα άγριων οικοσυστημάτων σε όλο τον κόσμο. Κύριες αιτίες για την κατάσταση αυτή είναι η υλοτομία, η έρευνα για εύρεση πετρελαίου και φυσικού αερίου, τα ορυχεία, τα οδικά δίκτυα και η γεωργία. Η μελέτη σημειώνει πως το ένα τρίτο της περιοχής άγριας φύσης του Αμαζονίου έχει χαθεί από το 1992. Η απώλεια των οικοσυστημάτων θα επηρεάσει τα μεταναστευτικά είδη που εξαρτώνται από μεγάλες άθικτες περιοχές άγριας φύσης και τα μεγάλα σαρκοφάγα, όπως τα λιοντάρια, που δεν μπορούν να ζήσουν σε ανθρώπινο τοπίο όταν εξαφανιστεί ο βιότοπός τους.
Η μελέτη UQ διαπίστωσε ότι οι προσπάθειες διατήρησης της άγριας φύσης γρήγορα υποβαθμίστηκαν χάρη στη μαζική αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού και τη συνακόλουθη οικονομική ανάπτυξη που απαιτεί συνεχώς αυξανόμενους φυσικούς πόρους. Το πρόβλημα είναι βαθύ καθώς όπως αναφέρει η μελέτη τα ανέπαφα λειτουργικά οικοσυστήματα είναι κρίσιμα όχι μόνο για τη βιοποικιλότητα αλλά για τις τεράστιες ποσότητες άνθρακα που αποθηκεύουν και διαχωρίζουν. Επίσης παρέχουν άμεση άμυνα κατά των κινδύνων που σχετίζονται με το κλίμα, όπως καταιγίδες, πλημμύρες, πυρκαγιές και κυκλώνες. Τέλος είναι η πιο ανθεκτική και αποτελεσματική άμυνα ενάντια στις συνεχιζόμενες κλιματικές αλλαγές. Και όμως μόνο το 20% της επιφάνειας της γης επιβιώνει τώρα ως άγρια φύση. Η απώλεια της άγριας φύσης επηρεάζει επίσης τις αυτόχθονες κοινότητες. «Έχετε ανθρώπους που ζουν στο Αμαζόνιο, το Κονγκό και τη Νέα Γουινέα που ζουν εδώ και χιλιάδες χρόνια με το κυνήγι - απλά βιώσιμη χρήση των πόρων», λέει ο καθηγητής. «Έτσι, η απώλεια των άγριων περιοχών θα έχει τεράστιες συνέπειες για τους ντόπιους και τη ζωή τους», καταλήγει.
Η έρευνα του UQ μετατοπίζει τη φιλοσοφία διατήρησης, η οποία έχει στοχοθετήσει ιστορικά χρηματοδότηση προς πραγματικά απειλούμενες περιοχές όπου υπάρχει μεγάλη ανθρώπινη δραστηριότητα που βλάπτει είδη. «Το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της ανθρωπότητας είναι πραγματικά τεράστιο», γράφει ο Watson για τα ευρήματά του. «Κανένα άλλο είδος δεν έχει πλησιάσει το δικό μας όσον αφορά την κατανάλωση τόσο της ενέργειας, αλλά και των πόρων και της γης. Σε αυτή την εποχή όπου το ανθρώπινο ίχνος μεταβάλλει τώρα πολλές από τις διαδικασίες των συστημάτων, οι περιοχές άγριας φύσης χρησιμεύουν ως φυσικά παρατηρητήρια όπου μπορούμε να μελετήσουμε τις οικολογικές και εξελικτικές επιπτώσεις της παγκόσμιας αλλαγής», αναφέρει ο καθηγητής.

Comments

«Κλεινει» η τρυπα του οζοντος: ηταν φετος η μικροτερη απο το 1988

4/11/2017

Comments

Όσο θερμότερες μάζες αέρα φθάνουν στη στρατόσφαιρα, τόσο περιορίζεται η τρύπα του όζοντος, κάτι που συνέβη τόσο φέτος όσο και πέρυσι - Παρόλα αυτά, η τρύπα παραμένει μεγάλη, προειδοποιούν. Η τρύπα του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική εμφάνισε σημαντική συρρίκνωση φέτος και είχε την μικρότερη έκταση από το 1988, σύμφωνα με στοιχεία από δορυφόρους, μετεωρολογικά μπαλόνια και επίγεια όργανα (φασματοφωτόμετρα) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) και της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (ΝΟΑΑ) των ΗΠΑ. Οι επιστήμονες των δύο οργανισμών συνεργάζονται για να παρακολουθούν την εξέλιξη του όζοντος. Όπως είπε ο επικεφαλής επιστήμονας στον τομέα των γεωεπιστημών Πολ Νιούμαν του Κέντρου Goddard της NASA, «η τρύπα του όζοντος ήταν φέτος ιδιαίτερα εξασθενημένη. Είναι αυτό που περιμέναμε να δούμε, δεδομένων των θερμών καιρικών συνθηκών στη στρατόσφαιρα της Ανταρκτικής».
Στο αποκορύφωμά της, στις 11 Σεπτεμβρίου φέτος, η τρύπα του όζοντος έφθασε τα 7,6 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια, μια έκταση περίπου δυόμιση φορές μεγαλύτερη από τις ΗΠΑ. Το 2016 στο αποκορύφωμά της η τρύπα είχε έκταση 8,9 εκατομμυρίων τετραγωνικών μιλίων, περίπου δύο εκατομμύρια λιγότερα από ό,τι το 2015. Η μέση έκταση που είχε στο αποκορύφωμά της η τρύπα μετά το 1991 ήταν γύρω στα δέκα εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια. Όσο θερμότερες μάζες αέρα φθάνουν στη στρατόσφαιρα, τόσο περιορίζεται η τρύπα του όζοντος, κάτι που συνέβη τόσο φέτος όσο και πέρυσι. Παρόλα αυτά, η τρύπα παραμένει μεγάλη, επειδή παραμένουν υψηλά τα επίπεδα των χημικών ουσιών που έχουν παραχθεί στο παρελθόν και συνεχίζουν να καταστρέφουν το όζον. Πάνω από την Αρκτική στο Βορρά, η καταστροφή του όζοντος είναι αρκετά μικρότερη. Η τρύπα της Ανταρκτικής είχε ανιχνευθεί για πρώτη φορά το 1985 και με το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ η διεθνής κοινότητα έλαβε μέτρα για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Η τρύπα περιορίζεται αργά-αργά, καθώς σταδιακά διαλύονται οι χλωροφθοράνθρακες που είχαν συσσωρευθεί πάνω από την Ανταρκτική. Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις των επιστημόνων, η τρύπα του όζοντος θα επανέλθει στα επίπεδα του 1980 περίπου το 2070. Το όζον είναι ένα μόριο αποτελούμενο από τρία άτομα οξυγόνου, το οποίο δημιουργείται με φυσικό τρόπο και στη στρατόσφαιρα δρα σαν «αντηλιακό», προστατεύοντας τον πλανήτη από τις δυνητικά επικίνδυνες υπεριώδεις ακτίνες του Ήλιου, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν καρκίνο του δέρματος, καταρράκτη στα μάτια, καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος, βλάβες στα φυτά κ.α. Σε χαμηλότερο ύψος από την επιφάνεια του εδάφους, το όζον μπορεί να δημιουργηθεί από τις φωτοχημικές αντιδράσεις ανάμεσα στην ηλιακή ακτινοβολία και στη ρύπανση από τις εξατμίσεις των οχημάτων και άλλες πηγές, συμβάλλοντας στο επιβλαβές νέφος πάνω από τις πόλεις.

Comments

Απολιθωματα πτεροσαυρου, βρεθηκαν στη Μογγολια!

4/11/2017

Comments

Είχε άνοιγμα φτερών 11 μέτρα και ύψος όσο μία καμηλοπάρδαλης

Το γεγονός ότι ανακαλύφθηκαν σε μία περιοχή της ερήμου Γκόμπι που είναι γνωστή ως μόρφωμα Nemegt, όπου δεν είχαν προκύψει συναφή ευρήματα στο παρελθόν, μαρτυρά ότι η εξάπλωση των ζώων αυτών ήταν ευρεία, λένε οι ερευνητές. Τα απολιθώματα ενός άγνωστου είδους πτερόσαυρου, εντοπίστηκαν στην έρημο Γκόμπι στην Μογγολία. Τα απολιθώματα είχαν εντοπιστεί πριν από μερικά χρόνια στην περιοχή Nemegt Formation της ερήμου η οποία αποτελεί ένα παλαιοντολογικό «παράδεισο» αφού εκεί ανακαλύπτονται συνεχώς απολιθώματα κάθε είδους ζώων (από ψάρια μέχρι δεινοσαύρους) που ζούσαν πριν από πολλά εκατ. έτη. Παλαιοντολόγοι στο πανεπιστήμιο του Τόκιο βρήκαν για πρώτη φορά ενδείξεις αυτού του ζώου όταν σε ανασκαφή στη Μογγολία το 2006 ανακάλυψαν τμήματα οστών 20 εκατοστών, αλλά τους πήρε μία δεκαετία να αποκρυπτογραφήσουν τι ακριβώς είχαν βρει.Σύμφωνα με τους επιστήμονες που μελέτησαν τα απολιθώματα ο πτερόσαυρος αυτός είχε άνοιγμα φτερών 11 μέτρα και ύψος παρόμοιο με αυτό μιας καμηλοπάρδαλης! Μάλιστα όταν βρισκόταν στο έδαφος ο πτερόσαυρος αυτός μπορούσε ακόμη και να… περπατήσει χρησιμοποιώντας μέρος των τεράστιων φτερών του ως μπροστινά άκρα.
Οι επιστήμονες που έκαναν την μελέτη εκτιμούν ότι τρεφόταν κυρίως με νεαρής ηλικίας δεινοσαύρους που βρίσκονταν στα πρώτα στάδια της ανάπτυξης τους και ήταν σχετικά εύκολοι στόχοι. Ο πτερόσαυρος αυτός στον οποίο δεν έχει δοθεί ακόμη κάποιο όνομα ζούσε πριν από περίπου 70 εκατ. έτη και είναι σίγουρα αν όχι το μεγαλύτερο σίγουρα ένα από τα 2-3 μεγαλύτερα σε μέγεθος ιπτάμενα όντα που έχουν κάνει την εμφάνιση τους στην Γη. Η ομάδα είχε εξ αρχής υποψίες ότι τα τμήματα οστού ανήκαν σε πτερόσαυρο και ο καθηγητής κ. Takanobu Tsuihiji είπε στο National Geographic τα εξής: «Αμέσως αναγνώρισα ότι θα μπορούσε να είναι πτερόσαυρος και το γιγάντιο μέγεθός του μου φάνηκε εκπληκτικό». Τα ευρήματα ήταν αρκετά παρόμοια με οστά που είχαν βρεθεί στο Τέξας το 1970s, τα οποία αποδείχτηκε ότι ανήκαν στο ερπετό Κουετζαλκόατλους, και στη Ρουμανία τη δεκαετία του 1990, τα οποία αργότερα τακτοποιήθηκαν με το είδος Χατζεκοπτέρυξ, τα οποία είναι και τα 2 είδη πτερόσαυρων. Αν και τα ευρήματα είχαν παρεμφερές άνοιγμα φτερών με άλλα απολιθώματα, τα οστά ήταν σπασμένα σε τόσο μικρά κόμματα, που πήρε στην ομάδα χρόνια να τα ανασυντάξει και να επιβεβαιώσει ότι είχαν μπροστά τους ένα παρόμοιο ζώο.Το γεγονός ότι ανακαλύφθηκαν σε μία περιοχή της ερήμου Γκόμπι που είναι γνωστή ως μόρφωμα Nemegt, όπου δεν είχαν προκύψει συναφή ευρήματα στο παρελθόν, μαρτυρά ότι η εξάπλωση των ζώων αυτών ήταν ευρεία, λένε οι ερευνητές. Η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο Journal of Vertebrate Paleontology αναφέρει: «Αυτή είναι η πρώτη ανακάλυψη πτερόσαυρου στο μόρφωμα Nemegt, γεγονός που μαρτυρά ότι οι γιγάντιοι πτερόσαυροι ήταν ευρέως διαδεδομένοι στην Ευρασία και τη Βόρια Αμερική κατά την Κρητιδική περίοδο».

Comments

Ο εξωπλανητης που... δεν θα «επρεπε» να υπαρχει

4/11/2017

Comments

Ο εξωπλανήτης NGTS-1b βρίσκεται σε απόσταση περίπου 600 ετών φωτός από τη Γη και είναι ένας αέριος γίγαντας με το μέγεθος του ΔίαΠαρότι έχουμε δει μόνο ένα μικρό κομμάτι του σύμπαντος που υπάρχει πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι έχουν μία καλή ιδέα του τι θα μπορούσαν να βρουν εκεί έξω. Μια ομάδα Ευρωπαίων αστρονόμων ανακάλυψε ένα μοναδικό δίδυμο, καθώς πρόκειται για τον μεγαλύτερο εξωπλανήτη που έχει βρεθεί ποτέ στο σύμπαν γύρω από το μικρότερο άστρο. Δεν είναι ο μεγαλύτερος εξωπλανήτης σε απόλυτο μέγεθος που έχει ποτέ βρεθεί γενικά, αλλά είναι ο μεγαλύτερος σε σχέση με το μέγεθος του άστρου του. Οι επιστήμονες δεν μπορούν να εξηγήσουν πώς σχηματίσθηκε ένα τόσο δυσαρμονικό «ντουέτο». Σύμφωνα με τη βασική θεωρία εμφάνισης των πλανητών, όλοι οι πλανήτες εμφανίζονται γύρω από ένα αστέρα (όπως ο δικός μας ήλιος). Και το μέγεθος του πλανήτη είναι ανάλογο του μεγέθους του αστέρα και του υλικού που ήταν διαθέσιμο για τη διαμόρφωση του πλανήτη. Έτσι, θεωρητικά, ένας γιγάντιος πλανήτης, δεν μπορεί να υπάρχει γύρω από ένα πολύ μικρό αστέρα. Αντίθετα, ένας μικρός αστέρας θα έπρεπε να οδηγεί στη διαμόρφωση ενός μικρού βραχώδους πλανήτη. Ο εξωπλανήτης NGTS-1b βρίσκεται σε απόσταση περίπου 600 ετών φωτός από τη Γη και είναι ένας αέριος γίγαντας με το μέγεθος του Δία. Από την άλλη, το μικροσκοπικό μητρικό άστρο του είναι ένας ψυχρός και αχνός καφέ νάνος, που έχει μόλις τη μισή μάζα και τη μισή ακτίνα του Ήλιου μας. Αυτά τα άστρα κατηγορίας Μ είναι τα πιο κοινά στο γαλαξία μας, καθώς καίνε τα «καύσιμά» τους πολύ πιο αργά από τα υπόλοιπα άστρα, με αποτέλεσμα να μπορούν να ζήσουν ακόμη και τρισεκατομμύρια χρόνια. Συνήθως γύρω από τέτοια άστρα ανακαλύπτονται βραχώδεις και όχι αέριοι εξωπλανήτες.
Είναι η τρίτη φορά που ανακαλύπτεται ένας αέριος γίγαντας γύρω από ένα καφέ νάνο Μ, αλλά πρόκειται με διαφορά για τον πιο μεγάλο σε σχέση με το άστρο του. Ο καυτός εξωπλανήτης κινείται σε τροχιά πολύ κοντά στο άστρο του (μόλις στο 3% της απόστασης Γης-Ήλιου) και έτσι χρειάζεται μόλις 2,6 γήινες μέρες για να διαγράψει μια πλήρη περιφορά (η διάρκεια του έτους του). Η θερμοκρασία στην επιφάνειά του φθάνει τους 530 βαθμούς Κελσίου περίπου, συνεπώς οι συνθήκες για την ανάπτυξη ζωής δεν είναι ευνοϊκές. Η ανακάλυψη του εξωπλανήτη έγινε από τη συστοιχία τηλεσκοπίων Next-Generation Transit Survey (NGTS) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στο Παρανάλ της βόρειας Χιλής. Είναι ο πρώτος εξωπλανήτης, που βρίσκει το νέο αυτό τηλεσκόπιο. «Η ανακάλυψη μας εξέπληξε πλήρως. Δεν πιστεύαμε ότι τόσο μεγάλοι εξωπλανήτες μπορούσαν να υπάρξουν γύρω από τόσο μικρά άστρα», δήλωσε ο Ντάνιελ Μπέιλις του βρετανικού Πανεπιστημίου του Γουόργουικ, επικεφαλής της μελέτης.

Comments

ερευνα-σοκ: Η κλιματικη αλλαγη εχει ηδη επιπτωσεις στην υγεια μας

4/11/2017

Comments

Καύσωνες, έλλειμμα παραγωγικότητας, διάδοση των ασθενειών που μεταδίδονται από τα κουνούπια...η κλιματική αλλαγή έχει ήδη χειροπιαστές επιπτώσεις στην υγεία μας, προειδοποιεί έκθεση που δίνεται σήμερα στη δημοσιότητα, η οποία προτρέπει για την «επιτάχυνση προς τη μετάβαση σε μία κοινωνία χαμηλού άνθρακα». Τα «συμπτώματα» που προκαλούνται από την αύξηση των μέσων θερμοκρασιών και τον πολλαπλασιασμό των «ακραίων καιρικών φαινομένων» είναι «σαφή εδώ και αρκετά χρόνια και οι συνέπειες στην υγεία είναι χειρότερες από τις αναμενόμενες», αναφέρεται στην έκθεση που δημοσιεύεται στην βρετανική ιατρική επιθεώρηση The Lancet. «Για παράδειγμα, ανάμεσα στο 2000 και το 2016, ο αριθμός των ανθρώπων που επηρεάστηκαν από τα κύματα καύσωνα αυξήθηκε κατά σχεδόν 125 εκατομμύρια, φθάνοντας στον αριθμό ρεκόρ των 175 εκατομμυρίων ανθρώπων το 2015, ενώ οι επιπτώσεις στην υγεία ξεκινούν από την θερμοπληξία και φθανουν στην επιδείνωση προϋπάρχουσας καρδιακής ανεπάρκειας ή τον αυξημένο κίνδυνο νεφρικής ανεπάρκειας που συνδέεται με την αφυδάτωση». Κατά την ίδια περίοδο, η αύξηση των θερμοκρασιών μείωσε κατά 5,3% την παραγωγικότητα των εργαζομένων σε αγροτικές περιοχές, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έκθεσης. Η άνοδος της θερμοκρασίας διεύρυνε επίσης το πεδίο δράσης των κουνουπιών φορέων του δάγκειου πυρετού, αυξάνοντας την ικανότητά τους να μεταδίδουν τη νόσο κατά 9,4% από το 1950, ενώ ο αριθμός των ασθενών διπλασιάζεται κάθε δέκα χρόνια. «Αντίστροφη μέτρηση για την υγεία και την κλιματική αλλαγή» είναι ο τίτλος της έκθεσης, η οποία θέτει ως στόχο τη μέτρηση κάθε χρόνο μέχρι το 2030 της προόδου που πραγματοποιείται σε 40 δείκτες κλειδιά που αφορούν αυτά τα δύο θέματα. Η σύνταξη της έκθεσης ξεκίνησε το 2015 και καταρτίζεται από 24 ερευνητικούς και διεθνείς οργανισμούς, ανάμεσά τους ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (OMS) και ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός (OMM). Οι συντάκτες της παραδέχονται ότι είναι δύσκολη η διάκριση των συνεπειών που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή από εκείνες που προκαλούνται από τις δημογραφικές μεταβολές, τη φτώχεια ή ακόμη την ρύπανση. Ανάμεσα στο 2000 και το 2016, ο αριθμός των κλιματικών καταστροφών (κυκλώνων, πλημμυρών, φαινομένων ξηρασίας) αυξήθηκε κατά 46%. Εάν μπορούμε ακόμη να αποδίδουμε κατά βέβαιο τρόπο το φαινόμενο αυτό στην κλιματική αλλαγή, η σχέση είναι «εύλογη» και δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες αμφιβολίες για το γεγονός ότι στο μέλλον θα υπάρξει αύξηση της «συχνότητας και της σοβαρότητας» των φαινομένων αυτών, αναφέρεται στην έκθεση. Επειτα από 15 χρόνια «σχετικής αδράνειας», η πρόοδος για τη μετάβαση προς μία κοινωνία χαμηλού άνθρακα για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή έχει αυξηθεί τα τελευταία πέντε χρόνια, κυρίως με την ευκαιρία της υπογραφής της συμφωνίας του Παρισιού για το Κλίμα. Αλλά μπροστά στην προοπτική του πολλαπλασιασμού των ακραίων κλιματικών φαινομένων, χρειάζεται να ξεπερασθούν πολλά «τεχνολογικά, οικονομικά και πολιτικά εμπόδια», κυρίως στις χώρες με μικρά και μεσαία εισοδήματα, για να περιορισθούν οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην υγεία, προειδοποιεί η έκθεση.

Comments

Δειτε το υπεροχο prequel του BBC για το Blue Planet II

21/10/2017

Comments

Η θρυλική, πολυβραβευμένη σειρά ντοκιμαντέρ του βρετανικού καναλιού επανέρχεται με 7 καινούργια επεισόδια .Σχεδόν 16 χρόνια μετά την πρεμιέρα της περίφημης τηλεοπτικής σειράς ντοκιμαντέρ Blue Planet, το BBC κυκλοφόρησε ένα πεντάλεπτο prequel για την επικείμενη συνέχειά της, το Blue Planet II. Το prequel -την αφήγηση του οποίου έχει αναλάβει και πάλι ο Sir David Attenborough- φιλοξενεί απίστευτα πλάνα και πολλές αποκλειστικές σκηνές που δεν θα εμφανιστούν σε κανένα από τα επερχόμενα επτά επεισόδια. Και βέβαια πρέπει να τονίσουμε ότι υποστηρίζεται μουσικά από την αποκλειστική παραγωγή "ocean (bloom)" του Hans Zimmer και των Radiohead.

Comments

ginκgo biloba: στρωνει χαλι για τον χειμωνα σε βουδιστικο ναο

21/10/2017

Comments

Το δέντρο Ginkgo που στα κινέζικα σημαίνει Ασημένιος Καρπός, θάλλει στα ερείπια του αρχαίου ναού της θεάς Γκουανίν -της θεάς του Ελέους. Δεν είναι ένα τυχαίο δέντρο. Η παράδοση λέει ότι το φύτεψε ο ίδιος ο Αυτοκράτορας Taizong της Δυναστείας Tang πάνω από 1.000 χρόνια πριν. Απολαύστε αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες όταν το Ginkgo επιδεικνύει όλη την ομορφιά του στα τέλη του φθινοπώρου. Το δέντρο αυτό βρίσκεται στον αρχαίο ναό της Guanin, της Θεάς του Ελέους, έξω από το Xi'an της επαρχίας Shaanxi της Κίνας. Στην αρχαιότητα το Xi'an ονομάζόταν Chang'an που σημαίνει Αιώνια Ειρήνη και υπήρξε πρωτεύουσα 10 διαφορετικών κινεζικών Δυναστειών, συμπεριλαμβανομένης και της Δυναστείας των Tang (618 – 907). Την πόλη επισκέπτονται τουρίστες από όλο τον κόσμο για να θαυμάσουν το περίφημο ταφικό μνημείο και τον πήλινο στρατό του Qin Shin Huan, πρώτου αυτοκράτορα της Κίνας (259 -210 π.Χ.) Ωστόσο, στα τέλη του φθινοπώρου, όταν φυλλορροεί το δέντρο Ginkgo που στα κινέζικα σημαίνει Ασημένιος Καρπός, τα πλήθη συρρέουν στον αρχαίο βουδιστικό ναό για να απολαύσουν την πανέμορφη εικόνα του παλαιού αυτού δέντρου σε όλο το μεγαλείο του πριν από την έλευση του χειμώνα. Ο ναός ανεγέρθη κατά την πρώϊμη περίοδο της δυναστείας Tang. Το δέντρο έχει ύψος πάνω από 20 μέτρα και περιφέρεια κορμού περίπου τρία μέτρα. Φέτος τα φύλλα του άρχισαν να πέφτουν στα τέλη Νοεμβρίου. Στις υπέροχες αυτές φωτογραφίες φαίνεται πως απλώνεται ένα μαγικό χρυσό χαλί γύρω από το δέντρο που θεωρείται ζωντανός θησαυρός.

Comments

Το 10% των ψαριων που αλιευονται, πετιουνται πισω στους ωκεανους

27/8/2017

Comments

Οι αλιευτικοί στόλοι αδειάζουν στον ωκεανό περίπου το 10% από τα ψάρια που αλιεύουν σε μια "υπερβολική σπατάλη" ψαριών μικρής αξίας παρά την μικρή πρόοδο που έχει επιτευχθεί τα τελευταία χρόνια ως προς τον περιορισμό των απορριμμάτων, ανακοίνωσαν σήμερα επιστήμονες.Η μελέτη, η οποία διήρκεσε δέκα χρόνια και είναι η πρώτη του είδους της που πραγματοποιείται μετά το 2005, βασίστηκε στο έργο 300 ειδικών και αποφάνθηκε ότι ο ρυθμός με τον οποίο αδειάζονται πίσω στον ωκεανό τα ψάρια παραμένει υψηλός παρά την μείωση που γνώρισε από τα τέλη του 80 όταν κατέγραφε ρεκόρ. Τα ψάρια που πετιούνται πίσω στον ωκεανό συνήθως είναι νεκρά. Σχεδόν δέκα εκατομμύρια τόνοι από τους περίπου 100 εκατομμύρια τόνους ψαριών που αλιεύονταν ετησίως την τελευταία δεκαετία πετάχτηκαν πίσω στη θάλασσα, σύμφωνα με την έκθεση των πανεπιστημίων British Columbia και University of Western Australia, η οποία τιτλοφορείται "Η Θάλασσα Γύρω Μας". Οι βιομηχανικοί στόλοι πετούν συχνά πίσω στον ωκεανό ψάρια που έχουν καταστραφεί, μολυσμένα, υπερβολικά μικρά ή είδη που δεν έχουν ζήτηση. Για παράδειγμα, ένα αλιευτικό με άδεια να αλιεύει μόνο μπακαλιάρο του Βόρειου Ατλαντικού πιθανόν να πετάξει μερλούκιους (ένα είδος βακαλάου υπό εξαφάνιση), που μπορεί να πιάστηκαν στα ίδια δίχτυα. Η έκθεση, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Fish & Fisheries, χαιρετίζει την μείωση στην πρακτική αυτή επισημαίνοντας ότι μπορεί να συνδέεται με τους περιορισμούς που εφαρμόζονται σε ορισμένες χώρες και την βελτίωση του εξοπλισμού αλιείας. Ελάχιστα ψάρια επιβιώνουν αφού πεταχθούν πίσω στη θάλασσα, παρότι κάποια είδη όπως οι καρχαρίες ή τα σαλάχια είναι περισσότερο ανθεκτικά.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO) εκτίμησε την τελευταία φορά, το 2005, ότι το 8% των ψαριών πετάχτηκε κατά την περίοδο 1992-2001, αριθμός που ωστόσο με τη χρήση διαφορετικών μεθόδων μέτρησης δεν είναι άμεσα συγκρίσιμος με τα δεδομένα της έκθεσης. Οι επιστήμονες λένε ότι η πρακτική αυτή σήμερα είναι πιο διαδεδομένη στον Ειρηνικό Ωκεανό αντί του Ατλαντικού.

Comments

πολλαπλασιαζονται επικυνδυνα οι μεδουσεσ

27/8/2017

Comments

Είναι πλέον τόσο μεγάλο το πρόβλημα των μεδουσών και των συγγενικών ειδών τους στις θάλασσες του πλανήτη, κοντά στις κατοικημένες παράκτιες περιοχές, που οι ειδικοί κάνουν λόγο για ένα πραγματικό μεδουσο-αρμαγεδώνα. Μια νέα σλοβενική επιστημονική έρευνα, που εστιάσθηκε στην Αδριατική, όπου το πρόβλημα είναι συχνό, δίνει μια άλλη διάσταση, υποστηρίζοντας ότι οι τσούχτρες (η λαϊκή ονομασία για ένα κοινό είδος μέδουσας) και τα άλλα συγγενικά ζελατινώδη θαλάσσια πλάσματα μπορεί να έχουν γίνει μεγάλος μπελάς εξαιτίας των ίδιων των ανθρώπων και των δραστηριοτήτων τους. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Μάρτιν Βοντόπιβετς του σλοβενικού Εθνικού Ινστιτούτου Βιολογίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό περιβαλλοντικών ερευνών "Environment Research Letters", σύμφωνα με το "New Scientist", εκτιμούν ότι οι διάφορες εγκαταστάσεις μέσα στη θάλασσα, όπως οι πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου και φυσικού αερίου, οι πλωτές ανεμογεννήτριες κ.α, μπορεί να βοηθούν στις μεδουσο-επιδρομές.
Οι μέδουσες αποτελούν σημαντικό στοιχείο του θαλάσσιου οικοσυστήματος, αλλά μετατρέπονται σε πρόβλημα, όταν συναθροίζονται σε μεγάλους αριθμούς, καθιστώντας απαγορευτικό το κολύμπι, μπλοκάροντας τα δίχτυα των ψαράδων, ακόμη και τους αγωγούς των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής, βιολογικού καθαρισμού ή αφαλάτωσης που καταλήγουν στη θάλασσα. Επιπλέον, καταβροχθίζοντας μαζικά τα νεογέννητα ψαράκια και το πλαγκτόν, αλλοιώνουν τη θαλάσσια τροφική αλυσίδα. Πολλές μέδουσες ξεκινούν τη ζωή τους ως «πολύποδες» που πρέπει να προσκολληθούν σε κάποια επιφάνεια, ιδίως σε κάποια που προεξέχει. Στη φύση σπάνια υπάρχουν τέτοιες επιφάνειες, αλλά οι άνθρωποι κατασκευάζουν ουκ ολίγες μέσα στη θάλασσα, διευκολύνοντας έτσι τις μέδουσες να πολλαπλασιασθούν. Είναι ενδεικτικό ότι στην Αδριατική οι πρώτες μέδουσες παρατηρήθηκαν το 1834, αλλά έως τα μέσα του προηγούμενου αιώνα ήσαν σπάνιο φαινόμενο. Στις δεκαετίες του 1950, 1960 και 1970 εμφανίζονταν μόνο μία ή δύο φορές ανά δεκαετία, στις δεκαετίες του 1980 και του 1990 έκαναν πια αισθητή την παρουσία τους περίπου στα οκτώ χρόνια κάθε δεκαετίας, ενώ από το 2000 έως σήμερα είναι πανταχού παρούσες κάθε χρόνο. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η απότομη αύξηση στη συχνότητα των μεδουσών συνέπεσε με τον πολλαπλασιασμό στις υπεράκτιες πλατφόρμες άντλησης φυσικού αερίου στην Αδριατική, από μόνο μία το 1968 σε περίπου 140 σήμερα. Χρησιμοποιώντας υπολογιστικές προσομοιώσεις, οι ερευνητές συμπέραναν ότι υπάρχει σχέση ανάμεσα στις μέδουσες και στις ανθρωπογενείς κατασκευές, καθώς οι τελευταίες βοηθάνε τις πρώτες να επιβιώνουν ακόμη και όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο περιβάλλον τους, όπως η θαλάσσια ρύπανση. Όσο πιο κοντά στα θαλάσσια ρεύματα βρίσκεται μια ανθρώπινη υπεράκτια κατασκευή, τόσο περισσότερο διευκολύνει τις μέδουσες να αναπτυχθούν. Σημειωτέον ότι, εκμεταλλευόμενες ένα ισχυρό ρεύμα, οι μέδουσες μπορούν να ταξιδέψουν έως 1.000 χιλιόμετρα. Αλλοι παράγοντες, σύμφωνα με τους επιστήμονες, που ευνοούν την εξάπλωση των μεδουσών, είναι η υπεραλίευση των θαλάσσιων ειδών που τρώνε τις μέδουσες, η αυξημένη απορροή στις θάλασσες θρεπτικών χημικών ουσιών κ.α.

Comments

<<Previous