Θεωρείται από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς του Χόλιγουντ. Ο Κρις Πάιν έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο, όταν κέρδισε τον ρόλο του κυβερνήτη Κερκ στην ενδέκατη ταινία του Star Trek το 2009. Ο ρόλος του είχε ταυτιστεί με τον ηθοποιό Γουίλιαμ Σάτνερ, ο οποίος υποδυόταν τον Κερκ από το 1966. Ο παραγωγός Τζέι Τζέι Ανταμς αποφάσισε να γυρίσει την ταινία ακι ανάμεσα στους επίδοξους ηθοποιούς που πέρασαν από οντισιόν ήταν και ο Πάιν. Όταν ο ατζέντης του πρότεινε τον ρόλο δεν ήταν ιδιαίτερα θετικός και του απάντησε ότι θα προτιμούσε να υποδυθεί κάποιον άλλο χαρακτήρα. Ο σκηνοθέτης του ζήτησε να μιλήσει για φωτόνια και τορπίλες. Ο Πάιν δεν ήταν φαν της σειράς και δεν είχε παρακολουθήσει κανένα επεισόδιο αλλά λίγους μήνες μετά την οντισιόν του ανακοίνωσαν ότι κέρδισε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τότε ήταν 28 ετών και έγινε ο νεότερος πρωταγωνιστής στην ιστορία του «Star Trek».
Γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου του 1980 στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια, και είναι ηθοποιός. Ο πιο γνωστός του ρόλος είναι ως James T. Kirk στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας "Star Trek (2009)", και "Star Trek Into Darkness (2013)". Έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές ταινίες συμπεριλαμβανομένων "The Princess Diaries 2: Royal Engagement (2004)" ως Nicholas Devereaux, "Just My Luck (2006)" ως Jake Hardin, "Smokin' Aces (2007)" ως Darwin Tremor, "Unstoppable (2010)" ως Will Colson, "This Means War (2012)" Franklin Foster, "Rise of the Guardians (2012)" στην οποία δάνεισε τη φωνή στο χαρακτήρα Jack Frost, "Horrible Bosses 2 (2014)" ως Rex Hanson, και "Jack Ryan: Shadow Recruit (2014)" ως Jack Ryan. Το 2014 συμμετείχε στο μιούζικαλ "in Into the Woods (2014)" ως Cinderella's Prince. Ο Πάιν, έκανε το τηλεοπτικό του ντεμπούτο το 2003, όταν εμφανίστηκε ως Levine στο επειδόσιο "A Thousand Cranes" της ιατρικής-δραματικής σειράς ER. Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε στο επεισόδιο "Hazel Park" της δραματικής σειράς "The Guardian" ως Lonnie Grandy, και στο επεισόδιο "Extreme" της σειράς "CSI: Miami" ως Tommy Chandler. Το 2004 έκανε και το κινηματογραφικό του ντεμπούτο όταν εμφανίστηκε στην ταινία μικρού μήκους "Why Germany?" ως Chris, και στην κωμωδία "The Princess Diaries 2: Royal Engagement", που έπαιξε το ρόλο του Nicholas Devereaux, το ενδιαφέρον αγάπης του χαρακτήρα της Anne Hathaway. Το 2005, ο Pine εμφανίστηκε στο επεισόδιο "Dancing for Me" της σειράς "Six Feet Under" ως Young Sam, καθώς και στην ανεξάρτητη ταινία "Confession" ως Luther Scott, η οποία κυκλοφόρησε απευθείας σε βιντεοκασέτα.
Απο μικρός στο Χόλιγουντ
Ο Πάιν είχε από μικρός επαφή με τον χώρο της υποκριτικής, καθώς οι γονείς του είναι ηθοποιοί. Ο πατέρας του, μάλιστα, είχε πάρει μέρος στο «Star Trek: Σχεδιάζοντας τα νέα σύνορα» του 1995. Ο παππούς του, ήταν πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου του Χόλιγουντ και είχε παντρευτεί την Αν Γκουάιν, ηθοποιό που έγινε γνωστή τη δεκαετία του ’40 για τους ρόλους της σε ταινίες τρόμου. Στο σχολείο δεν ήταν δημοφιλής και είχε πολλές ανασφάλειες, καθώς έπασχε από ακμή και οι συμμαθητές του τον κορόιδευαν. Όνειρό του ήταν να ασχοληθεί με το μπέιζμπολ ή να έχει μια δουλειά με σταθερό εισόδημα. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ και παράλληλα εργαζόταν ως σερβιτόρος σε γαλλικό εστιατόριο και σε φούρνο. Η δουλειά του σερβιτόρου δεν του άρεσε επειδή έπρεπε να επαναλαμβάνει τις ίδιες ερωτήσεις στους πελάτες. Τότε άρχισε να παίρνει μέρος σε θεατρικές παραστάσεις. Έκανε μαθήματα υποκριτικής, τα οποία διέκοψε για να σπουδάσει έναν χρόνο στην Αγγλία. Όταν επέστρεψε, δεν είχε επαγγελματικές προτάσεις και ήταν έτοιμος να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη. Τότε, τον ειδοποίησαν ότι κέρδισε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία το «Ημερολόγιο μια πριγκίπισσας» με την Αν Χάθαγουεϊ και τελικά παρέμεινε στο Λος Άντζελες.... " Σήμερα μπορεί να πληρώνομαι καλά, όμως τα συναισθήματα που μου δημιουργούνται κάθε φορά δεν μπορούν να συγκριθούν μ’ εκείνο που ένιωσα όταν έκλεισα τον πρώτο μου μεγάλο ρόλο σε ταινία, πριν από 12 περίπου χρόνια, στα 23 μου» λεει ο ίδιος.
Ο Πάιν είχε από μικρός επαφή με τον χώρο της υποκριτικής, καθώς οι γονείς του είναι ηθοποιοί. Ο πατέρας του, μάλιστα, είχε πάρει μέρος στο «Star Trek: Σχεδιάζοντας τα νέα σύνορα» του 1995. Ο παππούς του, ήταν πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου του Χόλιγουντ και είχε παντρευτεί την Αν Γκουάιν, ηθοποιό που έγινε γνωστή τη δεκαετία του ’40 για τους ρόλους της σε ταινίες τρόμου. Στο σχολείο δεν ήταν δημοφιλής και είχε πολλές ανασφάλειες, καθώς έπασχε από ακμή και οι συμμαθητές του τον κορόιδευαν. Όνειρό του ήταν να ασχοληθεί με το μπέιζμπολ ή να έχει μια δουλειά με σταθερό εισόδημα. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ και παράλληλα εργαζόταν ως σερβιτόρος σε γαλλικό εστιατόριο και σε φούρνο. Η δουλειά του σερβιτόρου δεν του άρεσε επειδή έπρεπε να επαναλαμβάνει τις ίδιες ερωτήσεις στους πελάτες. Τότε άρχισε να παίρνει μέρος σε θεατρικές παραστάσεις. Έκανε μαθήματα υποκριτικής, τα οποία διέκοψε για να σπουδάσει έναν χρόνο στην Αγγλία. Όταν επέστρεψε, δεν είχε επαγγελματικές προτάσεις και ήταν έτοιμος να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη. Τότε, τον ειδοποίησαν ότι κέρδισε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία το «Ημερολόγιο μια πριγκίπισσας» με την Αν Χάθαγουεϊ και τελικά παρέμεινε στο Λος Άντζελες.... " Σήμερα μπορεί να πληρώνομαι καλά, όμως τα συναισθήματα που μου δημιουργούνται κάθε φορά δεν μπορούν να συγκριθούν μ’ εκείνο που ένιωσα όταν έκλεισα τον πρώτο μου μεγάλο ρόλο σε ταινία, πριν από 12 περίπου χρόνια, στα 23 μου» λεει ο ίδιος.
Τη στιγμή εκείνη ο Pine τη θυμάται σαν χτες. Επέστρεφε στο σπίτι του οδηγώντας την παλιά BMW του, όταν ο ατζέντης του τον πήρε τηλέφωνο για να τον ενημερώσει ότι επρόκειτο να πρωταγωνιστήσει στο «Βασιλικοί αρραβώνες: Το ημερολόγιο μιας πριγκίπισσας 2». Ήταν η στιγμή που η ζωή του άλλαξε για πάντα και, κυρίως, που συνειδητοποίησε ότι δε θα χρειαζόταν να δουλέψει ποτέ ξανά ως σερβιτόρος. «Προκειμένου να καλύπτω τα έξοδά μου, την περίοδο εκείνη ήμουν αναγκασμένος να εργάζομαι ως γκαρσόνι σε ένα γαλλικό εστιατόριο. Τη δουλειά αυτή τη σιχαινόμουν» μου αποκαλύπτει. «Η συμμετοχή μου στην ταινία σήμαινε ότι θα μπορούσα επιτέλους να ασχοληθώ αποκλειστικά με την ηθοποιία». Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι την εποχή εκείνη ο Chris ήταν ο μόνος από την οικογένειά του που δε ζούσε ή δεν είχε ζήσει για κάποια περίοδο αποκλειστικά από την ηθοποιία, όπως συνέβαινε με τη μητέρα, τον πατέρα, την αδερφή και τη γιαγιά του, από την οποία μάλιστα ξεκίνησε και η σχέση της οικογένειας Pine με την υποκριτική τέχνη. Ωστόσο, σε αντίθεση με άλλες γνωστές φαμίλιες του θεάματος, όπως, για παράδειγμα, τους Coppola, τους Douglas και τους Bridges, εκείνη του Chris δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει στο σημείο να θεωρείται μεγάλο τζάκι της μικρής ή της μεγάλης οθόνης.
| | |
Μετά το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο, άρχισε να γίνεται γνωστός στον χώρο αλλά του έδιναν κυρίως ρόλους σε εφηβικές ταινίες. Ήθελε να αναλάβει πιο σοβαρούς ρόλους και όταν έμαθε ότι ο Τζέιμς Κάμερον θα σκηνοθετούσε την ταινία “Avatar” πέρασε από οντισιόν. Όπως είχε περιγράψει, ήταν η χειρότερη οντισιόν της καριέρας του. Αισθανόταν τόσο χάλια, που σταμάτησε να μιλά, χαιρέτησε τους συντελεστές και αποχώρησε από την αίθουσα. Ευτυχώς για εκείνον, οι παραγωγοί του Σταρ Τρεκ εντυπωσιάστηκαν από την οντισιόν του και του έδωσαν τον ρόλο που απογείωσε την καριέρα του. Για να είναι έτοιμος να υποδυθεί τον κυβερνήτη Τζέιμς Τ. Κερκ, έκανε μαθήματα kick boxing και ισραηλινής πολεμικής τέχνης και ήρθε σε επικοινωνία με τον Γουίλιαμ Σάτνερ, που είχε υποδυθεί πρώτος τον ρόλο. Οι ταινίες σημείωσαν μεγάλη επιτυχία, και ο Πάιν, εκτός από αναγνωσιμότητα, κέρδισε αρκετά εκατομμύρια. Στις δύο πρώτες ταινίες η αμοιβή του ήταν 1,5 εκατομμύριο δολάρια και στην τελευταία ταινία που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2016, «Star Trek: Beyond» του έφτασε τα 6 εκατομμύρια δολάρια....
Στη ταινία "Πάση Θυσία", ένα τμοσφαιρικό νεο-γουέστερν βγαλμένο από το κινηματογραφικό σύμπαν των Κοέν και την αληθινή Αμερική, όπου ηθικές και οικονομικές αξίες αλλά και παρελθόν και μέλλον συγκρούονται δραματικά, ο Πάιν υποδύεται ένα πατέρα που προσπαθεί να φτιάξει μια καλύτερη ζωή για το γιο του. Στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας έχει το κεφάλι χαμηλωμένο και ανάμεσα στους ώμους. Είναι ένας άνθρωπος που, ενώ έχει ένα σχέδιο για να βγει από τη μιζέρια και το κυνηγάει, προέρχεται από βαθιά εσωτερικευμένη ήττα. Η ταινία ήταν υποψήφια για 4 όσκαρ, Καλύτερης Ταινίας, Πρωτότυπου Σεναρίου, Β’ Ανδρικού Ρόλου για τον Τζεφ Μπρίτζες και Μοντάζ.
