Η Αλίκη Διπλαράκου ήταν καστανή, με μεγάλα μάτια και καλοσμιλεμένα χείλη, και έστεκε υπέροχη στα 168 εκατοστά του ύψους της. Όσο για τον σωματότυπό της, ήταν ξεκάθαρα διαφορετικός από τις άλλες διαγωνιζόμενες, μιας και αυτή ήταν ολότελα αδύνατη. Mετά τη στέψη της ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος έσπευσε να δηλώσει: «Η ανακήρυξις αύτη αποτελεί αναμφισβητήτως μιας ελληνική δόξαν, δια την οποίαν εκφράζω τη χαρά μου»! Η γυναίκα που ενσάρκωσε όσο καμιά ίσως το ιδεώδες περί το «αιώνιον ελληνικόν κάλλος» δεν ήταν παρά μια λυγερόκορμη Αθηναία με καταγωγή από τη Μάνη, «εκ των καλυτέρων αστικών οικογενειών» μάλιστα της πρωτεύουσας. Η Διπλαράκου είχε ήδη αποσπάσει τον θαυμασμό της χώρας μας στα χρόνια του Μεσοπολέμου, όταν στέφθηκε Μις Ελλάς στα καλλιστεία του θεάτρου «Ολύμπια» της οδού Ακαδημίας, αν και το όνομά της έμελλε να κάνει τον γύρο του διεθνούς Τύπου και μάλιστα πολύ σύντομα. Όπως παρατηρούσαν οι εφημερίδες του εξωτερικού για την ομορφιά της καλλονής που στέφθηκε Μις Ευρώπη στο Παρίσι στις 6 Φεβρουαρίου 1930!
Η Αλίκη Διπλαράκου γεννιέται στις 28 Αυγούστου 1912 στην Αθήνα, μέσα σε οικογένεια με μανιάτικη καταγωγή. Ήταν μία από τις τρεις κόρες του δικηγόρου Γιώργου Διπλαράκου και της Έλενας Νικολέση, που συναπάρτιζαν μια από τις καλές οικογένειες της αθηναϊκής μεγαλοαστικής τάξης. Το πραγματικό επίθετο του πατέρα ήταν μάλιστα Βαβούλης και καταγόταν από την Κάτω Μάνη, αλλά για οικογενειακούς λόγους είχε υιοθετήσει το επίθετο της μητέρας του. Η μικρή Αλίκη μεγαλώνει λοιπόν μέσα στα πούπουλα και όλοι αναγνωρίζουν την αρχαιοελληνική ομορφιά της ήδη από τις πρώτες στιγμές της στη ζωή. Η ιστορία των ελληνικών καλλιστείων αρχίζει το βράδυ της 20ής Ιανουαρίου 1929, όταν πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στο κέντρο «Delice» της Αθήνας για να εκλέξει την καλλονή που θα εκπροσωπούσε τη χώρα μας στο εξωτερικό. Τη βρήκαν στο πρόσωπο της Ασπασίας Καρατζά από την Πάτρα, εγγονής του αγωνιστή της Επανάστασης του 1821, Παναγιώτη Καρατζά. Η Ασπασία, πέρα από το ωραίο της παρουσιαστικό, διέθετε και καλή μόρφωση, μιλώντας ταυτοχρόνως δύο ξένες γλώσσες. Στις 28 Ιανουαρίου, η πρώτη ελληνίδα εστεμμένη αναχώρησε για το Παρίσι, όπου στις 7 Φεβρουαρίου έγινε ο διαγωνισμός για την ανάδειξη της «Μις Ευρώπη» στα γραφεία της «Ζουρνάλ». Οι υποψήφιες παρέλασαν ξεχωριστά η καθεμία μπροστά από την επιτροπή και στο τέλος όλες μαζί. Πρώτη βγήκε η Μις Ουγγαρία και δεύτερη η Μις Ελλάς, Ασπασία Καρατζά! Με τέτοιες φιλοδοξίες διοργανώθηκαν τα δεύτερα καλλιστεία της χώρας μας το 1930, εκεί που θα κέρδιζε με άνεση τον τίτλο η Διπλαράκου, παρά το γεγονός ότι λίγο έλειψε να μην πάρει καν μέρος. Ο λόγος ήταν φυσικά η οικογένειά της, που ως γνήσιοι Μανιάτες που ήταν θεωρούσαν τα καλλιστεία προσβλητικά για την τιμή μιας κοπέλας. Η πανέμορφη Αλίκη με τη λεπτή για τα δεδομένα της εποχής κορμοστασιά της παραδέχτηκε στους «Times» του Λονδίνου ότι συμπτωματικά πήρε μέρος. Ενώ παρακολουθούσε με την οικογένειά της τον διαγωνισμό στο θέατρο «Ολύμπια», άκουσε το όνομά της από ένα μέλος της κριτικής επιτροπής, που την καλούσε πάνω στη σκηνή για να διαγωνιστεί, ενώ η ίδια αγνοούσε προφανώς ότι κάποιος την είχε γράψει. Η δεκαοκτάχρονη καλλονή προσπάθησε να αρνηθεί, η παρέμβαση ωστόσο του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν της άφησε και πολλά περιθώρια.
Η νεαρή Αλίκη διαγωνίστηκε τελικά εκείνο το βράδυ και έκλεψε τον τίτλο της Μις Ελλάς από το φαβορί, τη Θεσσαλονικιά Ρωξάνη Στεργίου. Στα δύσκολα εκείνα χρόνια της χώρας μας, ο διαγωνισμός ομορφιάς τύχαινε μεγάλης επισημότητας και διοργανωνόταν εξάλλου από την Ένωση Συντακτών. Η εφημερίδα «Βραδυνή» περιγράφει την εμφάνιση της Αλίκης στο φύλλο της 14ης Ιανουαρίου 1930 ως εξής: «Φοράει ένα γαλάζιο πενουάρ με μια γουνίτσα λευκή στο λαιμό που κυματίζει αρμονικά, σύμφωνα με τις κινήσεις του φειδίσιου κορμού, που όλο μαζί είναι ένα ποίημα. Ηγεμονικό παράστημα, χάρις και αρμονία κινήσεων, βάδισμα μεγαλοπρεπές, ελαφρότης νεράιδας. Τα δυο υπογάλανα μάτια της σπινθηροβολούν ασυνήθιστα, δείχνουν ένα πάθος ακαθόριστο, μια μελαγχολική διάθεση, που είναι αποτέλεσμα υπερβολικής αισθηματικότητας (...) Κι έπειτα τα λεπτότατα χείλη που υπομειδιούν διαρκώς, με μια ανείπωτη γλυκύτητα (...) Λαιμός χυτός, χέρια λεπτά, μπράτσα τορνευτά, που λεπταίνουν όσο ανεβαίνουν και απολήγουν σε λεπτότατα δάκτυλα, όπως μια μελωδία που σβήνει. Και το φινάλε, τα μακριά υπόξανθα μαλλιά, που κυματίζουν πάνω στους ώμους». Η Αλίκη τους μάγεψε όλους! Με το στέμμα ανά χείρας, η σεμνοτυφία της οικογένειας μετατράπηκε σε καμάρι, πόσο μάλλον που σε έναν μήνα το βλαστάρι της θα έκανε υπερήφανη όλη την Ελλάδα. Αποχαιρετώντας τη στον σταθμό του τρένου, η φαμίλια διοργάνωσε αποχαιρετιστήριο πάρτι, καθώς η κρισιμότητα της κατάστασης ήθελε λίγη ελαφρότητα. Ο ευρωπαϊκός διαγωνισμός τελέστηκε στις 6 Φεβρουαρίου 1930 στην Όπερα της γαλλικής πρωτεύουσας, παρουσία σύσσωμου του πολιτικού κόσμου αλλά και των κοσμικών που εκτιμούσαν την ομορφιά και τα φλας των φωτογράφων. Η πανέμορφη Ελληνίδα καταχειροκροτήθηκε όταν βγήκε στη σκηνή και σύντομα θα είχε στα χέρια της τον τίτλο της «Μις Ευρώπη». Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που είχε γνωρίσει τη νεαρά στις Σπέτσες, δηλώνει για τον εθνικό μας θρίαμβο: «Η ανακήρυξις αύτη αποτελεί αναμφισβητήτως μιας ελληνική δόξαν, δια την οποίαν εκφράζω τη χαρά μου». Γάλλος γλύπτης τη χαρακτηρίζει «νέα Αφροδίτη της Μήλου» και ο παρισινός Τύπος σπεύδει να την προλογίσει ως «ανάσταση της ελληνικής ομορφιάς». Όσο για την εφημερίδα «Ακρόπολις», τη χαιρετίζει ως εξής: «Η νικήσασα στα ευρωπαϊκά καλλιστεία δεσποινίς Διπλαράκου συνδυάζει μόρφωση, ευφυίαν και ωραιότητα. Προ πάντων θεσπεσίαν ωραιότητα! Η νίκη της είναι εθνική!».
Το 1930, η Ελλάδα είναι τελευταία στην Ευρώπη, η Διπλαράκου είναι όμως πρώτη και καλύτερη. Η επιστροφή της στην Αθήνα έμοιαζε με αποθέωση. Χιλιάδες κόσμου συνωστίστηκαν στην οδό Ερμού στις 9 Ιουνίου για να την επευφημήσουν και να τη θαυμάσουν από κοντά. Όσοι δεν είχαν πάει δηλαδή να τη συναντήσουν στο λιμάνι του Πειραιά κατά την επιστροφή της από τη Γαλλία. Όσο για τα ρεπορτάζ της εποχής, την περιγράφουν το λιγότερο σαν θεά. Την Πρωτομαγιά του 1930 άλλωστε, στους δελφικούς εορτασμούς, ο Άγγελος Σικελιανός την επιλέγει για τον ρόλο της Ωκεανίδας στον Προμηθέα. Η «Καθημερινή» της επομένης της βράβευσής της ανάγει τη νίκη της σε εθνική υπόθεση: «Ολόκληρος η ελληνική παροικία των Παρισίων πανηγυρίζει από της χθες τον ωραίον θρίαμβον της ελληνικής καλλονής. Η εκλογή της ελληνίδος υποψηφίας ως ‘‘Μις Ευρώπη’’ αποτελεί το θέμα όλων των συζητήσεων, ιδίως μεταξύ των καλλιτεχνικών κύκλων, οι οποίοι αποδίδουν εις την θριαμβευτικήν νίκην της ‘‘Μις Ευρώπη’’ την σημασίαν αισθητικού γεγονότος, συμβολίζοντος την επάνοδον της συγχρόνου τέχνης εις τα αιώνια και άφθαστα πρότυπα της αρχαίας ελληνικής παραδόσεως. Γενικώς τονίζεται ότι η χθεσινή νίκη της ωραίας Ελληνίδας αποτελεί δια την Ελλάδα, την ωραιοτέραν διαφήμισιν και πανηγυρικήν αναγνώρισιν της ελληνικής ευγενίας και συγχρόνως την λαπροτέραν εισαγωγήν εις τας προσεχείς εορτάς της Εθνικής εκατονταερτηρίδος». Και συνεχίζει το άρθρο για την Αλίκη, με παρόμοιο τρόπο: «Τέλειος τύπος μιας θρυλικής θεάς. Η κορμοστασιά της είναι συγχρόνως αθλητική και χαρίεσσα. Είναι υψηλή με μακράν καστανήν κόμη, με καθαρόν μελαχροινόν χρώμα, με μάτια καστανόμαυρα (…) Αναμφισβήτως η εκλεγείσα ‘‘Μις Ευρώπη’’ είναι ο κλασικός Ελληνικός τύπος, και η νίκη της, της οποίας ήτο αξία, της επιδαψίλευσε τα ομόθυμα χειροκροτήματα και της ελλανοδίκου επιτροπής και όλων των παρισταμένων… Η νικήσασα εις τα Ευρωπαϊκά καλλιστεία Ελληνίς συνενώνει τας λαμπράς και σοβαράς εκείνας ωραιότητας αι οποίαι την κάμνουν ένα ζωντανόν άγαλμα ελθόν θα έλεγέ τις εις τον κόσμον δια να αναστήση τον αιώνα του Φειδίου… Η δις Διπλαράκου συνδυάζει μόρφωσιν, ευφυϊαν και ωραιότητα, προ πάντων θεσπεσίαν ωραιότητα». Την ίδια χρονιά, στις 13 Οκτωβρίου 1930, η Αλίκη παίρνει μέρος και στα διεθνή καλλιστεία «Μις Υφήλιος», που πραγματοποιήθηκαν στη Βραζιλία, και αναδεικνύεται δεύτερη, πίσω μόνο από τη Μις Βραζιλία. Η ομορφιά της Ελληνίδας ήταν πάντως εδώ να της ανοίξει διάπλατα τις πόρτες σε ό,τι κι αν ήθελε να κάνει…
 |  |
Η περιπέτεια στο Άγιο Όρος
Λίγα χρόνια μετά την πανηγυρική στέψη της στα καλλιστεία, η όμορφη Αλίκη θα απασχολούσε ξανά τον Τύπο της εποχής, αυτή τη φορά βέβαια για κάτι σαφώς διαφορετικό: επειδή έσπασε το άβατο του Αγίου Όρους! Προτού εκπνεύσει η δεκαετία του ’30, γίνεται και πάλι πρωτοσέλιδο, καθώς ντυμένη άνδρας παραβίασε την απαγόρευση της Αθωνικής Πολιτείας περί εισόδου σε γυναίκες και «πάτησε» ένα λιμανάκι της μοναστικής κοινότητας. Πιο μέσα πάντως δεν εισχώρησε. Όπως μαθαίνουμε από τα δημοσιεύματα της εποχής, η Διπλαράκου ήταν φιλοξενούμενη στη θαλαμηγό ενός εφοπλιστή και έπεισε έναν μοναχό να την αφήσει να πιάσει για λίγο λιμάνι στο Άγιο Όρος, όπου και κατέβηκε μεταμφιεσμένη σε ναυτάκι. Η φήμη της ήταν τώρα στα ουράνια! Για το γεγονός μάλιστα η ίδια φέρεται να έδειξε αργότερα μεταμέλεια, αφού εικάζεται πως υπάρχει σχετική επιστολή της προς το Άγιο Όρος που την εμφανίζει μετανοημένη. Η επιστολή πιστοποιείται από τον αρχιμανδρίτη Γαβριήλ Διονυσιάτη στο «Άβατον του Αγίου Όρους», στο περιοδικό «Ορθόδοξος Φιλόθεος Μαρτυρία» του 1990 (τεύχος 38-39, σελίδα 59), όπου η Διπλαράκου λέει τα εξής στο γράμμα της:
«Σεβάσμιοι Πατέρες, σας εξομολογούμαι ολοψύχως το σφάλμα που διέπραξα τον περασμένον Μάιον εις την Μονήν Βατοπαιδίου. Έφθασα εκεί δια πλοίου του μνηστήρος μου κ. Μωράν, και συνέπεσε να είναι αγκυροβολημένα εκεί και τα θωρηκτά Λήμνος και Κιλκίς, οπότε ο πονηρός μοι ενέβαλε την σκέψην να ανέλθω εις την Μονήν καίτοι εγνώριζα, ότι απαγορεύετο. Και δανεισθείσα ναυτικήν στολήν εισήλθον μετά του μνηστήρος μου και περιήλθον εκκλησίας και άλλα μέρη ως ναύτης, χωρίς να με γνωρίσει τινάς. Έκτοτε Πατέρες μου έχασα την υγείαν μου και κατήντησα εδώ εις τα σανατόρια της Ελβετίας δια την σωτηρίαν μου, και δυστυχώς δεν βλέπω βελτίωσιν. Εγνώρισα όμως και το πιστεύω ακράδαντα, ότι είναι τιμωρία εκ μέρους της Παναγίας προς την οποίαν ησέβησα, δεν έπρεπε εγώ μορφωμένη κοπέλα να κάμω αυτό που έκαμα, και μετανοώ, τώρα, παρακαλώντας την Παναγία μου να με συγχωρέσει. Παρακαλέσατε και σεις άγιοι Πατέρες. Προς τούτο, δεχθήτε δε και 5.000 δραχμές, ίνα κάμετε λειτουργίας και παρακλήσεις δια την υγείαν μου. Μετά πολλού σεβασμού»….
Λίγα χρόνια μετά την πανηγυρική στέψη της στα καλλιστεία, η όμορφη Αλίκη θα απασχολούσε ξανά τον Τύπο της εποχής, αυτή τη φορά βέβαια για κάτι σαφώς διαφορετικό: επειδή έσπασε το άβατο του Αγίου Όρους! Προτού εκπνεύσει η δεκαετία του ’30, γίνεται και πάλι πρωτοσέλιδο, καθώς ντυμένη άνδρας παραβίασε την απαγόρευση της Αθωνικής Πολιτείας περί εισόδου σε γυναίκες και «πάτησε» ένα λιμανάκι της μοναστικής κοινότητας. Πιο μέσα πάντως δεν εισχώρησε. Όπως μαθαίνουμε από τα δημοσιεύματα της εποχής, η Διπλαράκου ήταν φιλοξενούμενη στη θαλαμηγό ενός εφοπλιστή και έπεισε έναν μοναχό να την αφήσει να πιάσει για λίγο λιμάνι στο Άγιο Όρος, όπου και κατέβηκε μεταμφιεσμένη σε ναυτάκι. Η φήμη της ήταν τώρα στα ουράνια! Για το γεγονός μάλιστα η ίδια φέρεται να έδειξε αργότερα μεταμέλεια, αφού εικάζεται πως υπάρχει σχετική επιστολή της προς το Άγιο Όρος που την εμφανίζει μετανοημένη. Η επιστολή πιστοποιείται από τον αρχιμανδρίτη Γαβριήλ Διονυσιάτη στο «Άβατον του Αγίου Όρους», στο περιοδικό «Ορθόδοξος Φιλόθεος Μαρτυρία» του 1990 (τεύχος 38-39, σελίδα 59), όπου η Διπλαράκου λέει τα εξής στο γράμμα της:
«Σεβάσμιοι Πατέρες, σας εξομολογούμαι ολοψύχως το σφάλμα που διέπραξα τον περασμένον Μάιον εις την Μονήν Βατοπαιδίου. Έφθασα εκεί δια πλοίου του μνηστήρος μου κ. Μωράν, και συνέπεσε να είναι αγκυροβολημένα εκεί και τα θωρηκτά Λήμνος και Κιλκίς, οπότε ο πονηρός μοι ενέβαλε την σκέψην να ανέλθω εις την Μονήν καίτοι εγνώριζα, ότι απαγορεύετο. Και δανεισθείσα ναυτικήν στολήν εισήλθον μετά του μνηστήρος μου και περιήλθον εκκλησίας και άλλα μέρη ως ναύτης, χωρίς να με γνωρίσει τινάς. Έκτοτε Πατέρες μου έχασα την υγείαν μου και κατήντησα εδώ εις τα σανατόρια της Ελβετίας δια την σωτηρίαν μου, και δυστυχώς δεν βλέπω βελτίωσιν. Εγνώρισα όμως και το πιστεύω ακράδαντα, ότι είναι τιμωρία εκ μέρους της Παναγίας προς την οποίαν ησέβησα, δεν έπρεπε εγώ μορφωμένη κοπέλα να κάμω αυτό που έκαμα, και μετανοώ, τώρα, παρακαλώντας την Παναγία μου να με συγχωρέσει. Παρακαλέσατε και σεις άγιοι Πατέρες. Προς τούτο, δεχθήτε δε και 5.000 δραχμές, ίνα κάμετε λειτουργίας και παρακλήσεις δια την υγείαν μου. Μετά πολλού σεβασμού»….
Προσωπική ζωή
Η «εστεμμένη» Αλίκη Διπλαράκου τσαλαβούτησε για λίγο στο θέατρο και τη showbiz και αναζήτησε κάποια στιγμή την τύχη της στις ΗΠΑ, ζώντας για ένα διάστημα με την αδερφή της Θάλεια, που ήταν ζωγράφος και είχε ήδη εγκατασταθεί στην Αμερική. Αστέρι του Χόλιγουντ δεν θα γινόταν μια φορά, περιόδευσε ωστόσο στην Αμερική και έδωσε σειρά διαλέξεων περί αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, καταρρίπτοντας την κλισέ δοξασία ότι ομορφιά και μυαλό δεν πάνε μαζί. Η ίδια ήταν εξάλλου καλλιεργημένη και γλωσσομαθής, πράγμα καθόλου συνηθισμένο στην εποχή της, μιλώντας άπταιστα αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Στην προσωπική της ζωή, παντρεύτηκε δύο φορές: την πρώτη (31 Οκτωβρίου 1932) με τον γάλλο αεροπόρο και επιχειρηματία Πολ Βεγιέρ, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, και τη δεύτερη (15 Δεκεμβρίου 1945) με τον βρετανό ευγενή σερ Τζον Ράσελ, απόγονο του 6ου Δούκα του Μπέντφορντ, με τον οποίο απέκτησε άλλα δύο παιδιά αλλά και τίτλο ευγενείας φυσικά! Η λαίδη Ράσελ, όπως ήταν τώρα γνωστή, πρόλαβε να χαρεί εγγόνια και δισέγγονα και να ζήσει μια γεμάτη ζωή στους κοσμικούς κύκλους του Λονδίνου. Η Αλίκη Διπλαράκου έφυγε από τη ζωή στις 30 Οκτωβρίου 2002, σε βαθύ γήρας, και κηδεύτηκε στο Λονδίνο από τον ορθόδοξο καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας ως «λαίδη Άλις Ράσελ». Όπως είπαν, εγκατέλειψε τα εγκόσμια έχοντας ολόγυρα την οικογένειά της αλλά και τις αναμνήσεις μιας μεστής ζωής.
Η «εστεμμένη» Αλίκη Διπλαράκου τσαλαβούτησε για λίγο στο θέατρο και τη showbiz και αναζήτησε κάποια στιγμή την τύχη της στις ΗΠΑ, ζώντας για ένα διάστημα με την αδερφή της Θάλεια, που ήταν ζωγράφος και είχε ήδη εγκατασταθεί στην Αμερική. Αστέρι του Χόλιγουντ δεν θα γινόταν μια φορά, περιόδευσε ωστόσο στην Αμερική και έδωσε σειρά διαλέξεων περί αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, καταρρίπτοντας την κλισέ δοξασία ότι ομορφιά και μυαλό δεν πάνε μαζί. Η ίδια ήταν εξάλλου καλλιεργημένη και γλωσσομαθής, πράγμα καθόλου συνηθισμένο στην εποχή της, μιλώντας άπταιστα αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Στην προσωπική της ζωή, παντρεύτηκε δύο φορές: την πρώτη (31 Οκτωβρίου 1932) με τον γάλλο αεροπόρο και επιχειρηματία Πολ Βεγιέρ, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, και τη δεύτερη (15 Δεκεμβρίου 1945) με τον βρετανό ευγενή σερ Τζον Ράσελ, απόγονο του 6ου Δούκα του Μπέντφορντ, με τον οποίο απέκτησε άλλα δύο παιδιά αλλά και τίτλο ευγενείας φυσικά! Η λαίδη Ράσελ, όπως ήταν τώρα γνωστή, πρόλαβε να χαρεί εγγόνια και δισέγγονα και να ζήσει μια γεμάτη ζωή στους κοσμικούς κύκλους του Λονδίνου. Η Αλίκη Διπλαράκου έφυγε από τη ζωή στις 30 Οκτωβρίου 2002, σε βαθύ γήρας, και κηδεύτηκε στο Λονδίνο από τον ορθόδοξο καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας ως «λαίδη Άλις Ράσελ». Όπως είπαν, εγκατέλειψε τα εγκόσμια έχοντας ολόγυρα την οικογένειά της αλλά και τις αναμνήσεις μιας μεστής ζωής.
