Στα νότια της Γερμανίας, η δημοκρατία της Βαυαρίας προβάλλει με την πρωτεύουσά της, το Μόναχο, με παραμυθένια, φυσική ομορφιά. Κύρια χαρακτηριστικά της είναι η αγνή φύση, ο καθαρός αέρας, ο πολιτιστικός πλούτος και ο παροιμιώδης, άνετος βαυαρικός τρόπος ζωής. Είτε με γιορτές με τοπικές ενδυμασίες, είτε με φεστιβάλ όπερας – οι μεσαιωνικές κωμοπόλεις και κάστρα, τα μεγαλοπρεπή ανάκτορα και οι μπαρόκ εκκλησίες, σχηματίζουν εξίσου αποτελεσματικά με τις βαυαρικές μητροπόλεις ένα ιδανικό φόντο. Η παράδοση και η σύγχρονη έκφραση σε απόλυτη αρμονία. Επίγειος παράδεισος για όσους αναζητούν τη χαλάρωση και για τους ερασιτέχνες αθλητές, οι κρυστάλλινοι ποταμοί και οι λίμνες, τα εθνικά πάρκα και οι πολυάριθμες προστατευόμενες φυσικές περιοχές και τοποθεσίες, τα μυστηριώδη δάση και οι ηλιόλουστες πλαγιές με αμπελώνες, τα ρομαντικά οροπέδια και η μεγαλοπρεπής οροσειρά των Άλπεων, σας προκαλούν να τα ανακαλύψετε.
Μετά την ήττα της Γερμανίας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, στις 7 Νοεμβρίου 1918 οι Βίτελσμπαχ καθαιρέθηκαν και ιδρύθηκε το πρώτο Ελεύθερο Κράτος της Βαυαρίας (Freistaat Bayern). Από τότε αυτό είναι το επίσημο όνομα της Βαυαρίας. Η κοινωνία είναι κατά βάθος συντηρητική, αλλά με ρομαντική διάθεση και ανυπότακτο πνεύμα. Ακόμα και σήμερα, είναι πολλά εκείνα που τη διαφοροποιούν από την υπόλοιπη Γερμανία. Οπως η διάλεκτος, η επίσημη και η λαϊκή τέχνη, η ίδια η νοοτροπία τους, τα τόσα ήθη και έθιμα. Ως προς αυτά μάλιστα, η Βαυαρία είναι ένα αληθινό θησαυροφυλάκιο λαϊκών παραδόσεων που ο χρόνος λες και τις κλείδωσε εκεί για να τις προστατεύσει. Ολα αυτά συνθέτουν μια συνοπτική εικόνα για τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά του βαυαρικού λαού, ενώ πολλά από τα καλλιτεχνικά πρότυπα της περιοχής αναπτύχθηκαν στους κόλπους της αυλής των ανακτόρων κυρίως του Μονάχου, που έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο ως διοικητικό και πνευματικό κέντρο της Βαυαρίας. Σχεδόν κάθε πόλη και χωριό έχει τη δική του τοπική γιορτή, με παρελάσεις, μουσική, πολύ μπίρα και ξέφρενο γλέντι στους δρόμους. Όλα αυτά συνοδεύονται από λαϊκούς χορούς και θεάματα με φωτιές. Απ' όλες τις περιοχές, εκείνη που σίγουρα ξεχωρίζει είναι η λεγόμενη Ρομαντική οδός, η Romantischen strasse στα Γερμανικά, στο νοτιότερο τμήμα της οποίας θα βρεθούμε όχι μακριά από τα αυστριακά σύνορα. Εκτείνεται από Βορρά προς Νότο σε μια απόσταση 366 χιλιομέτρων από το Wurzburg ώς τη μεσαιωνική πόλη του Fu*ssen, περνώντας από τον Δούναβη. Οφείλει το όνομά της στην εντύπωση που δημιούργησε στους συμμάχους -και ειδικά στους Αμερικανούς- οι οποίοι μετά τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου είχαν υπό τον διοικητικό τους έλεγχο τούτο τον τομέα, καθώς κατά μήκος του άξονα αυτού υπάρχουν δεκάδες πανέμορφα χωριά και πόλεις με ρομαντικό χαρακτήρα. Η Ρομαντική Οδός ακολουθεί τη διαδρομή της ρωμαϊκής Κλαυδίας Οδού. Ξεκινά από το Βύρτσμπουργκ της Φραγκονίας, περνά από τις πόλεις Νέρντλινγκεν, Ντόναουβερτ, Άουγκσμπουργκ, Λάντσμπεργκ και Φύσεν, στη νότια Βαυαρία, και καταλήγει στο Νόισβανσταϊν, το περίφημο ανάκτορο του Λουδοβίκου Β'. Πρόκειται για τη γνωστότερη και πιο πολυσύχναστη τουριστική διαδρομή στη Γερμανία (υπάρχουν ταμπέλες ακόμη και στα ιαπωνικά). Στο νοτιότερο τμήμα της Ρομαντικής Οδού, ανάμεσα στις Βαυαρικές Αλπεις, βρίσκονται τέσσερις μοναδικού χαρακτήρα περιοχές, οι οποίες συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον χιλιάδων τουριστών κάθε χρόνο: τα κάστρα του Λουδοβίκου , το χωριό του Ομπεραμεργκάου και το Γκάρμις, μαγευτικό χειμερινό θέρετρο για τους λάτρεις του σκι και όχι μόνο.
Ομπεραμεργκάου
Σε απόσταση 20 χιλιομέτρων βόρεια του Γκάρμις, και πριν καταλήξουμε εκεί, βρίσκεται το Oberammergau. Ενα πανέμορφο χωριό -φτιαγμένο λες από νεραϊδόσκονη- στους πρόποδες των Αλπεων, κατάλευκο το χειμώνα. Σε μια καταπράσινη κοιλάδα, την άνοιξη και το καλοκαίρι με κρεμαστά λουλούδια στα μπαλκόνια. Πρόκειται για ένα παραμυθένιο χωριό, διάσημο παγκοσμίως για τα υπέροχα ζωγραφισμένα από ντόπιους σπίτια και την αναπαράσταση των «Παθών» κάθε 10 χρόνια, που οργανώνεται εδώ το Πάσχα από το 1633 και μετά, όταν η πόλη σώθηκε από την επιδημία πανώλης. Στην αρχή η αναπαράσταση γινόταν σε ανοιχτό χώρο, αλλά από το 1930 χτίστηκε ειδικά γι' αυτό το σκοπό θέατρο. Στο θέαμα, που διαρκεί 6 ώρες, πρωταγωνιστούν 1.400 ερασιτέχνες ηθοποιοί, που πρέπει να είναι κάτοικοι της περιοχής. Η αναπαράσταση προσελκύει θεατές απ' όλα τα μέρη του κόσμου. Το Όμπεραμεργκαου είναι μια από τις γνωστότερες πόλεις της Βαυαρίας. Η φήμη της οφείλεται στα ζωγραφισμένα σπίτια της. Περπατώντας για λίγο, θα τα δείτε όλα από κοντά: στους τοίχους ολόγυρα, θέματα θρησκευτικού περιεχομένου, δοσμένα με ρομαντικό τρόπο, βουκολικές αναπαραστάσεις από τη ζωή της υπαίθρου, την καθημερινότητα και κυρίως εικόνες από τον ονειρικό κόσμο των παραμυθιών και του γερμανικού θρύλου. Εχεις την αίσθηση ότι οι μέγιστοι των Γερμανών παραμυθάδων, οι αδελφοί Γκριμ, κατάγονται από εδώ (έστω και αν ο Γουλιέλμος και ο Ιάκωβος Γκριμ γεννήθηκαν στο Χανάου, κοντά στη Φρανκφούρτη): τόσο πολλές είναι οι αναπαραστάσεις των παραμυθιών τους εδώ, με πιο εντυπωσιακή τη γνωστή σε όλους μας ιστορία «Χάνσελ και Γκρέτελ», αποτυπωμένη με μοναδικό τρόπο στην πρόσοψη ενός μακρόστενου πανέμορφου σπιτιού του 19ου αιώνα, καθώς βγαίνουμε από το χωριό. Νομίζεις πως ανοίγονται μπροστά σου οι σελίδες ενός εικονογραφημένου βιβλίου παραμυθιών. Το είδος αυτό της ζωγραφικής αναπτύχθηκε αποκλειστικά στη Νότια Βαυαρία κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, πλημμυρίζοντας με υπέροχες συνθέσεις και πολύ φωτεινά χρώματα τις προσόψεις των σπιτιών αλλά και άλλων κτιρίων. Η ανάγκη να δουλέψουν οι ζωγράφοι σε εξωτερικές επιφάνειες με γρήγορους ρυθμούς έδωσε στη ζωγραφική αυτή την ονομασία Luftmalerei -από τη λέξη Luft στα Γερμανικά, που σημαίνει καθαρός αέρας. Εφαρμόστηκε αρχικά στη διακόσμηση προσόψεων μπαρόκ κτιρίων στην Ιταλία και τη Νότια Γερμανία, όπου και γενικεύθηκε η χρήση της κατά τη διάρκεια του 18ου και 19ου αιώνα. Αργότερα υιοθετήθηκε από μια κατηγορία εμπόρων αλλά και απλών αγροτών, ως ένδειξη πλούτου και ευμάρειας. Στο μουσείο λαϊκής τέχνης μπορεί να δει κανείς ωραιότατα κομμάτια ξυλογλυπτικής, για τα οποία είναι πασίγνωστο αυτό το χωριό, όπως και σπάνια ζωγραφισμένα είδη, επίσης, πάνω σε ξύλο. Αλλά και αντικείμενα παλιάς υαλουργίας και μεταλλοτεχνίας.
Σε απόσταση 20 χιλιομέτρων βόρεια του Γκάρμις, και πριν καταλήξουμε εκεί, βρίσκεται το Oberammergau. Ενα πανέμορφο χωριό -φτιαγμένο λες από νεραϊδόσκονη- στους πρόποδες των Αλπεων, κατάλευκο το χειμώνα. Σε μια καταπράσινη κοιλάδα, την άνοιξη και το καλοκαίρι με κρεμαστά λουλούδια στα μπαλκόνια. Πρόκειται για ένα παραμυθένιο χωριό, διάσημο παγκοσμίως για τα υπέροχα ζωγραφισμένα από ντόπιους σπίτια και την αναπαράσταση των «Παθών» κάθε 10 χρόνια, που οργανώνεται εδώ το Πάσχα από το 1633 και μετά, όταν η πόλη σώθηκε από την επιδημία πανώλης. Στην αρχή η αναπαράσταση γινόταν σε ανοιχτό χώρο, αλλά από το 1930 χτίστηκε ειδικά γι' αυτό το σκοπό θέατρο. Στο θέαμα, που διαρκεί 6 ώρες, πρωταγωνιστούν 1.400 ερασιτέχνες ηθοποιοί, που πρέπει να είναι κάτοικοι της περιοχής. Η αναπαράσταση προσελκύει θεατές απ' όλα τα μέρη του κόσμου. Το Όμπεραμεργκαου είναι μια από τις γνωστότερες πόλεις της Βαυαρίας. Η φήμη της οφείλεται στα ζωγραφισμένα σπίτια της. Περπατώντας για λίγο, θα τα δείτε όλα από κοντά: στους τοίχους ολόγυρα, θέματα θρησκευτικού περιεχομένου, δοσμένα με ρομαντικό τρόπο, βουκολικές αναπαραστάσεις από τη ζωή της υπαίθρου, την καθημερινότητα και κυρίως εικόνες από τον ονειρικό κόσμο των παραμυθιών και του γερμανικού θρύλου. Εχεις την αίσθηση ότι οι μέγιστοι των Γερμανών παραμυθάδων, οι αδελφοί Γκριμ, κατάγονται από εδώ (έστω και αν ο Γουλιέλμος και ο Ιάκωβος Γκριμ γεννήθηκαν στο Χανάου, κοντά στη Φρανκφούρτη): τόσο πολλές είναι οι αναπαραστάσεις των παραμυθιών τους εδώ, με πιο εντυπωσιακή τη γνωστή σε όλους μας ιστορία «Χάνσελ και Γκρέτελ», αποτυπωμένη με μοναδικό τρόπο στην πρόσοψη ενός μακρόστενου πανέμορφου σπιτιού του 19ου αιώνα, καθώς βγαίνουμε από το χωριό. Νομίζεις πως ανοίγονται μπροστά σου οι σελίδες ενός εικονογραφημένου βιβλίου παραμυθιών. Το είδος αυτό της ζωγραφικής αναπτύχθηκε αποκλειστικά στη Νότια Βαυαρία κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, πλημμυρίζοντας με υπέροχες συνθέσεις και πολύ φωτεινά χρώματα τις προσόψεις των σπιτιών αλλά και άλλων κτιρίων. Η ανάγκη να δουλέψουν οι ζωγράφοι σε εξωτερικές επιφάνειες με γρήγορους ρυθμούς έδωσε στη ζωγραφική αυτή την ονομασία Luftmalerei -από τη λέξη Luft στα Γερμανικά, που σημαίνει καθαρός αέρας. Εφαρμόστηκε αρχικά στη διακόσμηση προσόψεων μπαρόκ κτιρίων στην Ιταλία και τη Νότια Γερμανία, όπου και γενικεύθηκε η χρήση της κατά τη διάρκεια του 18ου και 19ου αιώνα. Αργότερα υιοθετήθηκε από μια κατηγορία εμπόρων αλλά και απλών αγροτών, ως ένδειξη πλούτου και ευμάρειας. Στο μουσείο λαϊκής τέχνης μπορεί να δει κανείς ωραιότατα κομμάτια ξυλογλυπτικής, για τα οποία είναι πασίγνωστο αυτό το χωριό, όπως και σπάνια ζωγραφισμένα είδη, επίσης, πάνω σε ξύλο. Αλλά και αντικείμενα παλιάς υαλουργίας και μεταλλοτεχνίας.
Γκάρμις-Παρτενκίρχεν
Αυτή η πανέμορφη κωμόπολη απέχει 19 χλμ. από το Ομπεραμεργκάου. Πρόκειται για το δημοφιλέστερο θέρετρο της Γερμανίας και ένα από τα πιο γνωστά χιονοδρομικά κέντρα στην Ευρώπη. Οφείλει τη φήμη του αφενός στην εξαιρετική τοποθεσία του στους πρόποδες της ψηλότερης κορυφής των γερμανικών Αλπεων, τη Zugspitze, σε 2.964 υψόμετρο, και αφετέρου, στο υπέροχο χωριό του. Είναι επίσης το μέρος που φιλοξένησε στα δύσκολα χρόνια του 1936 τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Ως περιοχή βρίσκεται ανάμεσα στην επιβλητική οροσειρά του Wetterstein και της πιο ήρεμης οροσειράς του Ammer, οι οποίες μαζί σχηματίζουν τα φυσικά σύνορα με την Αυστρία, που βρίσκεται μόλις 35 χιλιόμετρα από εκεί. Πριν από το 1936, η περιοχή ήταν άγνωστη στον πολύ κόσμο και χωρισμένη σε δύο τμήματα, το Γκάρμις και το Παρτενκίρχεν, ένα μικρό χωριό σε απόσταση μόλις ενός χιλιομέτρου το ένα από το άλλο. Τα δύο αυτά τμήματα ενώθηκαν τότε με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες και αποτέλεσαν μια ενιαία περιφέρεια. Το Γκάρμις, το παλαιότερο από τα δύο χωριά, αναφέρεται για πρώτη φορά τον 9ο αιώνα. Το κέντρο του Γκάρμις αποτελείται σήμερα από πανέμορφα παλιότερα και νεότερα σπίτια και πανδοχεία στο κέντρο, ζωγραφισμένα με υπέροχες βουκολικές και βιβλικές παραστάσεις κατά το πρότυπο των σπιτιών στο Ομπεραμεργκάου. Το Πάρτενκιρχεν, που διατηρούσε τον παραδοσιακό χαρακτήρα του ως τη δεκαετία του 1930, είναι κατά τριακόσια χρόνια νεότερο. Λίγο ψηλότερα, εκεί που ξεκινάει η αλπική ζώνη, υπάρχουν υπέροχα ξενοδοχεία σε μορφή σαλέ, με όλες τις ανέσεις. Πολύ υψηλού επιπέδου εγκαταστάσεις βρίσκονται εκεί, όπως και στο βουνό με τις ατελείωτες οροσειρές και πίστες.Το ολυμπιακό στάδιο στη νότια πλευρά του Πάρτενκιρχεν χτίστηκε το 1935-1936. Διαθέτει ειδικές πίστες για άλματα με σκι και είναι διακοσμημένο με τεράστια γλυπτά, χαρακτηριστικά δείγματα της Ναζιστικής περιόδου. Το σκι αποτελεί το δυνατό σημείο της περιοχής, καταρχάς με τη βουνοκορφή του Zugspitze, στα 2.964 μέτρα, μία από τις ψηλότερες των Αλπεων, που περιλαμβάνει και έναν τομέα παγετώνων. Η κλασική περιοχή για σκι, το Alpspitze, βρίσκεται σε 2.050 υψόμετρο. Τέλος, υπάρχει και το Hausberg, στα 1.340 μέτρα. Η μεταφορά προς τις κορυφές των βουνών γίνεται με τρένο, με τελεφερίκ και καμπίνες. Από το Garmisch, πρώτα με τρένο, φτάνεις στο πλατό του Zugspitze που παραμένει ανοικτό από τον Οκτώβριο ώς τον Απρίλιο. Μετά, με το τελεφερίκ φτάνεις ώς την κορυφή, στην οποία βρίσκεται ο μετεωρολογικός σταθμός -ο σημαντικότερος της Γερμανίας- κι ένα καταπληκτικό εστιατόριο με τεράστια γυάλινα παράθυρα ολόγυρα, από όπου ένα εκπληκτικό θέαμα απλώνεται γύρω σας. Μέχρι εκεί που πάει το μάτι, βλέπεις τις οροσειρές των Αλπεων να διαπερνούν την Αυστρία και την Ελβετία, και ύστερα να χάνονται κάπου βαθιά μέσα στο γαλλικό έδαφος.
Αυτή η πανέμορφη κωμόπολη απέχει 19 χλμ. από το Ομπεραμεργκάου. Πρόκειται για το δημοφιλέστερο θέρετρο της Γερμανίας και ένα από τα πιο γνωστά χιονοδρομικά κέντρα στην Ευρώπη. Οφείλει τη φήμη του αφενός στην εξαιρετική τοποθεσία του στους πρόποδες της ψηλότερης κορυφής των γερμανικών Αλπεων, τη Zugspitze, σε 2.964 υψόμετρο, και αφετέρου, στο υπέροχο χωριό του. Είναι επίσης το μέρος που φιλοξένησε στα δύσκολα χρόνια του 1936 τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Ως περιοχή βρίσκεται ανάμεσα στην επιβλητική οροσειρά του Wetterstein και της πιο ήρεμης οροσειράς του Ammer, οι οποίες μαζί σχηματίζουν τα φυσικά σύνορα με την Αυστρία, που βρίσκεται μόλις 35 χιλιόμετρα από εκεί. Πριν από το 1936, η περιοχή ήταν άγνωστη στον πολύ κόσμο και χωρισμένη σε δύο τμήματα, το Γκάρμις και το Παρτενκίρχεν, ένα μικρό χωριό σε απόσταση μόλις ενός χιλιομέτρου το ένα από το άλλο. Τα δύο αυτά τμήματα ενώθηκαν τότε με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες και αποτέλεσαν μια ενιαία περιφέρεια. Το Γκάρμις, το παλαιότερο από τα δύο χωριά, αναφέρεται για πρώτη φορά τον 9ο αιώνα. Το κέντρο του Γκάρμις αποτελείται σήμερα από πανέμορφα παλιότερα και νεότερα σπίτια και πανδοχεία στο κέντρο, ζωγραφισμένα με υπέροχες βουκολικές και βιβλικές παραστάσεις κατά το πρότυπο των σπιτιών στο Ομπεραμεργκάου. Το Πάρτενκιρχεν, που διατηρούσε τον παραδοσιακό χαρακτήρα του ως τη δεκαετία του 1930, είναι κατά τριακόσια χρόνια νεότερο. Λίγο ψηλότερα, εκεί που ξεκινάει η αλπική ζώνη, υπάρχουν υπέροχα ξενοδοχεία σε μορφή σαλέ, με όλες τις ανέσεις. Πολύ υψηλού επιπέδου εγκαταστάσεις βρίσκονται εκεί, όπως και στο βουνό με τις ατελείωτες οροσειρές και πίστες.Το ολυμπιακό στάδιο στη νότια πλευρά του Πάρτενκιρχεν χτίστηκε το 1935-1936. Διαθέτει ειδικές πίστες για άλματα με σκι και είναι διακοσμημένο με τεράστια γλυπτά, χαρακτηριστικά δείγματα της Ναζιστικής περιόδου. Το σκι αποτελεί το δυνατό σημείο της περιοχής, καταρχάς με τη βουνοκορφή του Zugspitze, στα 2.964 μέτρα, μία από τις ψηλότερες των Αλπεων, που περιλαμβάνει και έναν τομέα παγετώνων. Η κλασική περιοχή για σκι, το Alpspitze, βρίσκεται σε 2.050 υψόμετρο. Τέλος, υπάρχει και το Hausberg, στα 1.340 μέτρα. Η μεταφορά προς τις κορυφές των βουνών γίνεται με τρένο, με τελεφερίκ και καμπίνες. Από το Garmisch, πρώτα με τρένο, φτάνεις στο πλατό του Zugspitze που παραμένει ανοικτό από τον Οκτώβριο ώς τον Απρίλιο. Μετά, με το τελεφερίκ φτάνεις ώς την κορυφή, στην οποία βρίσκεται ο μετεωρολογικός σταθμός -ο σημαντικότερος της Γερμανίας- κι ένα καταπληκτικό εστιατόριο με τεράστια γυάλινα παράθυρα ολόγυρα, από όπου ένα εκπληκτικό θέαμα απλώνεται γύρω σας. Μέχρι εκεί που πάει το μάτι, βλέπεις τις οροσειρές των Αλπεων να διαπερνούν την Αυστρία και την Ελβετία, και ύστερα να χάνονται κάπου βαθιά μέσα στο γαλλικό έδαφος.
Το Λίντερχοφ
Πολύ κοντά στο Ομπεραμεργκάου και την περιοχή του Γκάρμις βρίσκεται το μικρότερο σε έκταση ανάκτορο του Λουδοβίκου, αλλά και το πλέον μεγαλοπρεπές. Είναι επίσης το μόνο που ολοκληρώθηκε, το 1878. Μέσα σ' ένα καταπληκτικό τοπίο, θεωρείται το κόσμημα της περιοχής. Κτίσθηκε πάνω στο πρότυπο των Βερσαλλιών, όπως και οι κήποι ολόγυρα. Απ' όλα τα παραμυθένια ανάκτορα, αυτό αποδεικνύει την επιρροή που είχε δεχτεί ο Λουδοβίκος από τον άλλο συνονόματό του, τον Γάλλο Λουδοβίκο τον 14ο. Εσωτερικά, η χλιδή των χώρων σε στυλ γαλλικού μπαρόκ, που περιλαμβάνει ακόμα και αίθουσα κατόπτρων, είναι εντυπωσιακή. Εξω στους κήπους, η περίφημη σπηλιά θυμίζει, στον τρόπο διακόσμησης, εκείνη της Αφροδίτης στην Οπερα Τανχόιζερ του Βάγκνερ.
Πολύ κοντά στο Ομπεραμεργκάου και την περιοχή του Γκάρμις βρίσκεται το μικρότερο σε έκταση ανάκτορο του Λουδοβίκου, αλλά και το πλέον μεγαλοπρεπές. Είναι επίσης το μόνο που ολοκληρώθηκε, το 1878. Μέσα σ' ένα καταπληκτικό τοπίο, θεωρείται το κόσμημα της περιοχής. Κτίσθηκε πάνω στο πρότυπο των Βερσαλλιών, όπως και οι κήποι ολόγυρα. Απ' όλα τα παραμυθένια ανάκτορα, αυτό αποδεικνύει την επιρροή που είχε δεχτεί ο Λουδοβίκος από τον άλλο συνονόματό του, τον Γάλλο Λουδοβίκο τον 14ο. Εσωτερικά, η χλιδή των χώρων σε στυλ γαλλικού μπαρόκ, που περιλαμβάνει ακόμα και αίθουσα κατόπτρων, είναι εντυπωσιακή. Εξω στους κήπους, η περίφημη σπηλιά θυμίζει, στον τρόπο διακόσμησης, εκείνη της Αφροδίτης στην Οπερα Τανχόιζερ του Βάγκνερ.
