Μια από τις ομορφότερες γωνιές της Ευρώπης,που αποτελεί γαλλική περιοχή και συνορεύει με την Γερμανία: μια μείξη γαλλικής νοοτροπίας και αναγεννησιακής γερμανικής αρχιτεκτονικής. Αποτελείται από δύο διαμερίσματα,τον Άνω και τον Κάτω Ρήνο και έχει για πρωτεύουσά της το Στρασβούργο. Πολύχρωμα σπίτια, απέραντοι αμπελώνες. ιστορικά κάστρα, υπέροχες γεύσεις, κάνουν την Αλσατία, μια περιοχή ακαταμάχητης ομορφιάς.
Οφείλει το όνομά της στον ποταμό Ιλ, μια και στη γερμανική γλώσσα Elsass σημαίνει «περιοχή του Ιλ». Οι γαλλικές και γερμανικές επιρροές είναι εμφανείς, κάνοντας την Αλσατία να ξεχωρίζει, όχι μόνο για την αρχιτεκτονική και την τέχνη της, αλλά και για την κουζίνα της, στην οποία κυρίαρχο ρόλο παίζει, φυσικά, το κρασί.
Στρασβούργο
Πρωτεύουσα της Αλσατίας, στην δυτική όχθη του Ρήνου. Πρόκειται για μια μαγευτική, ιστορική πόλη η οποία συχνά χαρακτηρίζεται και ως «Σταυροδρόμι της Ευρώπης». Για πολλούς αιώνες αποτέλεσε μήλο της έριδος μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, άλλαζε συνεχώς χέρια κατά καιρούς πολέμου μέχρι να περάσει οριστικά πλέον, το 1944, στην Γαλλία. Δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από άλλες πρωτεύουσες ή μεγαλουπόλεις καθώς από μόνη της αποτελεί μια πόλη – αξιοθέατο. Το ιστορικό κέντρο της πόλης, η Petite France (Μικρή Γαλλία) έχει αναγνωριστεί από την UNESCO, το 1988, ως «Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς». Εκεί μπορεί κανείς να θαυμάσει πληθώρα ιστορικών αξιοθέατων. Ένα από αυτά αποτελεί ο Καθεδρικός Ναός του Στρασβούργου (Cathédrale Notre-Dame-de-Strasbourg) ο οποίος αποτελεί σύμβολο της πόλης. Εντυπωσιακός, γοτθικός ναός, έχει ύψος 142 μέτρα και πρόκειται για την έκτη ψηλότερη εκκλησία στον κόσμο. Χαρακτηρίστηκε από τον Victor Hugo ως ένα «γιγαντιαίο λεπτεπίλεπτο θαύμα». Στο εσωτερικό του ναού βρίσκεται το αστρονομικό ρολόι το οποίο κανένας επισκέπτης δεν πρέπει να χάσει την ευκαιρία να δει. Με μια επίσκεψη στο Παλάτι Rohan, όχι μόνο έρχεται κανείς σε επαφή με ένα θαύμα της μπαρόκ αρχιτεκτονικής, αλλά μπορεί και να πάρει μια γεύση από πίνακες και γλυπτά διεθνούς φήμης καθώς το παλάτι φιλοξενεί στον πρώτο και στον δεύτερό του όροφο το Μουσείο Καλών Τεχνών του Στρασβούργου(Musée des Beaux-Arts de Strasbourg). Μια δραστηριότητα που δεν πρέπει να χάσει κανένας επισκέπτης είναι ο γύρος του Στρασβούργου με καραβάκι. Όταν ο χρόνος παραμονής στην πόλη είναι περιορισμένος, τότε η περιήγηση με το καραβάκι αποτελεί τον πιο ενδεδειγμένο τρόπο. Μπορεί λοιπόν κάποιος, να επιβιβαστεί σε ένα από τα τουριστικά καραβάκια και μέσω του ποταμού Ιλλ να απολαύσει μια ξενάγηση μπροστά από ιστορικά κτήρια, μουσεία, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καθώς και το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Πρωτεύουσα της Αλσατίας, στην δυτική όχθη του Ρήνου. Πρόκειται για μια μαγευτική, ιστορική πόλη η οποία συχνά χαρακτηρίζεται και ως «Σταυροδρόμι της Ευρώπης». Για πολλούς αιώνες αποτέλεσε μήλο της έριδος μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, άλλαζε συνεχώς χέρια κατά καιρούς πολέμου μέχρι να περάσει οριστικά πλέον, το 1944, στην Γαλλία. Δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από άλλες πρωτεύουσες ή μεγαλουπόλεις καθώς από μόνη της αποτελεί μια πόλη – αξιοθέατο. Το ιστορικό κέντρο της πόλης, η Petite France (Μικρή Γαλλία) έχει αναγνωριστεί από την UNESCO, το 1988, ως «Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς». Εκεί μπορεί κανείς να θαυμάσει πληθώρα ιστορικών αξιοθέατων. Ένα από αυτά αποτελεί ο Καθεδρικός Ναός του Στρασβούργου (Cathédrale Notre-Dame-de-Strasbourg) ο οποίος αποτελεί σύμβολο της πόλης. Εντυπωσιακός, γοτθικός ναός, έχει ύψος 142 μέτρα και πρόκειται για την έκτη ψηλότερη εκκλησία στον κόσμο. Χαρακτηρίστηκε από τον Victor Hugo ως ένα «γιγαντιαίο λεπτεπίλεπτο θαύμα». Στο εσωτερικό του ναού βρίσκεται το αστρονομικό ρολόι το οποίο κανένας επισκέπτης δεν πρέπει να χάσει την ευκαιρία να δει. Με μια επίσκεψη στο Παλάτι Rohan, όχι μόνο έρχεται κανείς σε επαφή με ένα θαύμα της μπαρόκ αρχιτεκτονικής, αλλά μπορεί και να πάρει μια γεύση από πίνακες και γλυπτά διεθνούς φήμης καθώς το παλάτι φιλοξενεί στον πρώτο και στον δεύτερό του όροφο το Μουσείο Καλών Τεχνών του Στρασβούργου(Musée des Beaux-Arts de Strasbourg). Μια δραστηριότητα που δεν πρέπει να χάσει κανένας επισκέπτης είναι ο γύρος του Στρασβούργου με καραβάκι. Όταν ο χρόνος παραμονής στην πόλη είναι περιορισμένος, τότε η περιήγηση με το καραβάκι αποτελεί τον πιο ενδεδειγμένο τρόπο. Μπορεί λοιπόν κάποιος, να επιβιβαστεί σε ένα από τα τουριστικά καραβάκια και μέσω του ποταμού Ιλλ να απολαύσει μια ξενάγηση μπροστά από ιστορικά κτήρια, μουσεία, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καθώς και το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Κολμάρ
Αποτελεί μια από τις ομορφότερες πόλεις της Αλσατίας. Πρόκειται για οινοπαραγωγική περιοχή, η οποία μάλιστα βρίσκεται τοποθετημένη στο «Δρόμο των Κρασιών» (Route de Vin). Έτσι, η πόλη Κόλμαρ όχι μόνο αποτελεί πρωτεύουσα του Άνω Ρήνου αλλά και πρωτεύουσα των αλσατικών κρασιών (capitale des vins d’Alsace). Την είσοδο της πόλης κοσμεί το Άγαλμα της Ελευθερίας, που δεν πρόκειται για φόρο τιμής στους Αμερικάνους, ούτε για τουριστικό αξιοθέατο. Το άγαλμα χτίστηκε για να τιμήσει τον γιο του Κόλμαρ, ο οποίος υπήρξε μεταξύ άλλων γλύπτης του ίδιου νεοϋορκέζικου αγάλματος. Μια βόλτα στην Παλιά Πόλη, πείθει τον επισκέπτη ότι πρόκειται για πόλη – διαμάντι. Όμορφα σπίτια σχεδιασμένα με γαλλική φινέτσα και γερμανική αρχιτεκτονική, γραφικοί πεζόδρομοι, πανέμορφα μαγαζάκια, πολύχρωμα λουλούδια… Χειμώνα – καλοκαίρι, η πόλη είναι πάντα κατάλληλη για μια επίσκεψη. Αξίζει να σημειωθεί πως τον Αύγουστο διοργανώνεται η Γιορτή του Κρασιού. Από μουσεία και σημεία ενδιαφέροντος, το Κόλμαρ διαθέτει ένα άψογα συντηρημένο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας (Le Musee d’Histoire Naturelle et d’Ethnographie) το οποίο φιλοξενεί ενδιαφέροντα εκθέματα ζώων και τεχνημάτων από τις πρώην γαλλικές και γερμανικές αποικίες, αλλά και ορισμένα αρχαία αιγυπτιακά εκθέματα. Με μια επίσκεψη στους οικισμούς Pfister και Koïfhus, γίνεται μια αναδρομή στο παρελθόν και μπορεί κανείς να θαυμάσει την εξαίσια αρχιτεκτονική αυτών.
Αποτελεί μια από τις ομορφότερες πόλεις της Αλσατίας. Πρόκειται για οινοπαραγωγική περιοχή, η οποία μάλιστα βρίσκεται τοποθετημένη στο «Δρόμο των Κρασιών» (Route de Vin). Έτσι, η πόλη Κόλμαρ όχι μόνο αποτελεί πρωτεύουσα του Άνω Ρήνου αλλά και πρωτεύουσα των αλσατικών κρασιών (capitale des vins d’Alsace). Την είσοδο της πόλης κοσμεί το Άγαλμα της Ελευθερίας, που δεν πρόκειται για φόρο τιμής στους Αμερικάνους, ούτε για τουριστικό αξιοθέατο. Το άγαλμα χτίστηκε για να τιμήσει τον γιο του Κόλμαρ, ο οποίος υπήρξε μεταξύ άλλων γλύπτης του ίδιου νεοϋορκέζικου αγάλματος. Μια βόλτα στην Παλιά Πόλη, πείθει τον επισκέπτη ότι πρόκειται για πόλη – διαμάντι. Όμορφα σπίτια σχεδιασμένα με γαλλική φινέτσα και γερμανική αρχιτεκτονική, γραφικοί πεζόδρομοι, πανέμορφα μαγαζάκια, πολύχρωμα λουλούδια… Χειμώνα – καλοκαίρι, η πόλη είναι πάντα κατάλληλη για μια επίσκεψη. Αξίζει να σημειωθεί πως τον Αύγουστο διοργανώνεται η Γιορτή του Κρασιού. Από μουσεία και σημεία ενδιαφέροντος, το Κόλμαρ διαθέτει ένα άψογα συντηρημένο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας (Le Musee d’Histoire Naturelle et d’Ethnographie) το οποίο φιλοξενεί ενδιαφέροντα εκθέματα ζώων και τεχνημάτων από τις πρώην γαλλικές και γερμανικές αποικίες, αλλά και ορισμένα αρχαία αιγυπτιακά εκθέματα. Με μια επίσκεψη στους οικισμούς Pfister και Koïfhus, γίνεται μια αναδρομή στο παρελθόν και μπορεί κανείς να θαυμάσει την εξαίσια αρχιτεκτονική αυτών.
Η κουζίνα της Αλσατίας, μια μείξη γαλλικής και γερμανικής γαστρονομίας, μπορεί να ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς καλοφαγάδες. Πέρα από την μαζική παραγωγή κρασιού (κυρίως τύποι pinot και muscat), η οποία και γνωρίζει παγκόσμια αναγνώριση, η Αλσατία φημίζεται για τους βραβευμένους με αστέρια Michelin σεφ της. πίτα Flammeküche (τραγανή ζύμη, καλυμμένη από κρέμα, κρεμμύδια και μπέικον) Sauerkraut (λάχανο τριμμένο που έχει υποστεί ζύμωση, το οποίο μαγειρεύεται σε λευκό κρασί με πατάτες, και σερβίρεται με ζαμπόν, καπνιστό χοιρινό ωμοπλάτη, μπέικον και λουκάνικα). Kugelhupf (κέικ από ζύμη με σταφίδες, αμύγδαλα και μπράντι), μια γαλλική εκδοχή του cheescake.
ΤΑ ΚΡΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΛΣΑΤΙΑΣ
Η Αλσατία ήταν οινοπαραγωγική περιοχή ακόμα από τον 1ο αι., όταν οι Ρωμαίοι φύτεψαν τα πρώτα τους αμπέλια. Τα κρασιά της δεν ήταν ευρέως γνωστά πριν από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Σήμερα όμως τα κρασιά της περιοχής θεωρούνται άριστης ποιότητας. Τα σταφύλια καλλιεργούνται από τους αμπελουργούς εδώ και δεκάδες γενεές και παράγουν κρασιά χωρίς πρόσθετες ουσίες με δυνατή γεύση και ξηρό άρωμα. Υπάρχουν 7 ποικιλίες κρασιού στην Αλσατία, και συγκεκριμένα, α) το Sylvaner, ένα φωτεινό και φρουτώδες κρασί, που σερβίρεται με σαλάτες, θαλασσινά και κρύα κρεατικά, β) το Pinot Blanc, εκλεπτυσμένο και απαλό. Είναι το πιο κλασικό κρασί της Αλσατίας και συνοδεύει πολλά πιάτα, κυρίως θαλασσινά και τυριά, γ) το Pinot Noir, το μόνο κόκκινο κρασί της Αλσατίας με τυπική φρουτώδη γεύση, ιδανικό για κόκκινο κρέας, δ) το Riesling, ξηρό και φρουτώδες, θεωρείται από τις κορυφαίες λευκές ποικιλίες σταφυλιού στον πλανήτη. Συνοδεύει choucroute, λευκό κρασί, και ψάρι, ε) το Muscat, που είναι πιο ξηρό από τα νότια Muscats. Φρουτώδες και αρωματικό, διατηρεί τη γεύση του φρέσκου σταφυλιού. Είναι τέλειο για απεριτίφ και συνδυάζεται άψογα με σπαράγγια, στ) το Pinot Gris, πλούσιο και γευστικό, συνδυάζεται με λευκό κρέας και foie gras, και ζ) το Gewurztraminer, που είναι διάσημο για το άρωμά του. Θεωρείται τέλειος συνοδός και απεριτίφ για κάθε είδους εξωτική κουζίνα - όπως μεξικάνικη και ασιατική - και με επιδόρπιο.
Η Αλσατία ήταν οινοπαραγωγική περιοχή ακόμα από τον 1ο αι., όταν οι Ρωμαίοι φύτεψαν τα πρώτα τους αμπέλια. Τα κρασιά της δεν ήταν ευρέως γνωστά πριν από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Σήμερα όμως τα κρασιά της περιοχής θεωρούνται άριστης ποιότητας. Τα σταφύλια καλλιεργούνται από τους αμπελουργούς εδώ και δεκάδες γενεές και παράγουν κρασιά χωρίς πρόσθετες ουσίες με δυνατή γεύση και ξηρό άρωμα. Υπάρχουν 7 ποικιλίες κρασιού στην Αλσατία, και συγκεκριμένα, α) το Sylvaner, ένα φωτεινό και φρουτώδες κρασί, που σερβίρεται με σαλάτες, θαλασσινά και κρύα κρεατικά, β) το Pinot Blanc, εκλεπτυσμένο και απαλό. Είναι το πιο κλασικό κρασί της Αλσατίας και συνοδεύει πολλά πιάτα, κυρίως θαλασσινά και τυριά, γ) το Pinot Noir, το μόνο κόκκινο κρασί της Αλσατίας με τυπική φρουτώδη γεύση, ιδανικό για κόκκινο κρέας, δ) το Riesling, ξηρό και φρουτώδες, θεωρείται από τις κορυφαίες λευκές ποικιλίες σταφυλιού στον πλανήτη. Συνοδεύει choucroute, λευκό κρασί, και ψάρι, ε) το Muscat, που είναι πιο ξηρό από τα νότια Muscats. Φρουτώδες και αρωματικό, διατηρεί τη γεύση του φρέσκου σταφυλιού. Είναι τέλειο για απεριτίφ και συνδυάζεται άψογα με σπαράγγια, στ) το Pinot Gris, πλούσιο και γευστικό, συνδυάζεται με λευκό κρέας και foie gras, και ζ) το Gewurztraminer, που είναι διάσημο για το άρωμά του. Θεωρείται τέλειος συνοδός και απεριτίφ για κάθε είδους εξωτική κουζίνα - όπως μεξικάνικη και ασιατική - και με επιδόρπιο.
Χωριά μοναδικής ομορφιάς, που θυμίζουν σκηνικό από μια ατμοσφαιρική ταινία, δίνουν ένα διαφορετικό τόνο σε αυτό το ξεχωριστό οδοιπορικό που απολαμβάνουν χιλιάδες Ευρωπαίοι και όχι μόνο, ενώ η ίδια η διαδρομή αποτελεί από μόνη της ένα εκπληκτικό πίνακα σαν αυτούς που μονάχα η φύση ξέρει να συνθέτει με τη μοναδική παλέτα της.
Ιστορικές μνήμες
Στα προϊστορικά χρόνια, η Αλσατία κατοικούνταν από κυνηγούς νομάδες. Το 1500 π.Χ. ξεκίνησε ο εποικισμός από τους Κέλτες, οι οποίοι καλλιεργούσαν τη γη. Το 58 μ.Χ. στην περιοχή εισέβαλαν οι Ρωμαίοι, οι οποίοι τη μετέτρεψαν σε κέντρο αμπελουργίας και έκτισαν φρούρια και στρατόπεδα για να την προστατεύσουν. Με την παρακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η Αλσατία πέρασε στα χέρια των Alemanni, έναν αγροτικό λαό. Τον 5ο αιώνα οι Φράγκοι εξεδίωξαν τους Alemanni και η Αλσατία έγινε τμήμα του Βασιλείου της Austrasia.Έκτοτε άλλαξε πολλές φορές χέρια, από την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ως τα σήμερα. Στην αρχιτεκτονική της Αλσατίας κυριαρχεί το ξύλο, υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένα κατά το ήμισυ τα σπίτια. Οι λόγοι δεν είναι μόνο αισθητικοί, αλλά και πρακτικοί: πολλές δασώδεις εκτάσεις με άφθονη ξυλεία, και υψηλή αντισεισμικότητα που προσφέρει το ξύλο λόγω της ελαστικότητάς του. Παράλληλα, επειδή η περιοχή ήταν πολύ συχνά θέατρο πολεμικών συγκρούσεων, οι κάτοικοι είχαν επιλέξει αυτή την ιδιοφυή κατασκευαστική μέθοδο ώστε ακόμη και αν τα σπίτια τους έπαιρναν φωτιά να μην κινδυνεύουν να καταρρεύσουν, καθώς το ισόγειο ήταν κατασκευασμένο από πέτρα και οι όροφοι κατά το ήμισυ από ξύλο. Το σύμβολο της Αλσατίας είναι ο πελαργός, και ο λόγος για την υιοθέτησή του είναι ότι στην περιοχή υπήρχαν πολλοί πελαργοί, οι οποίοι μάλιστα αποτελούν το αντικείμενο πληθώρας παιδικών θρύλων. Όμως, ο πελαργός ουσιαστικά εξαφανίστηκε από την περιοχή το 1970, ενώ συνεχίζονται οι εντατικές προσπάθειες επανένταξής του στο φυσικό περιβάλλον της Αλσατίας.
Στα προϊστορικά χρόνια, η Αλσατία κατοικούνταν από κυνηγούς νομάδες. Το 1500 π.Χ. ξεκίνησε ο εποικισμός από τους Κέλτες, οι οποίοι καλλιεργούσαν τη γη. Το 58 μ.Χ. στην περιοχή εισέβαλαν οι Ρωμαίοι, οι οποίοι τη μετέτρεψαν σε κέντρο αμπελουργίας και έκτισαν φρούρια και στρατόπεδα για να την προστατεύσουν. Με την παρακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η Αλσατία πέρασε στα χέρια των Alemanni, έναν αγροτικό λαό. Τον 5ο αιώνα οι Φράγκοι εξεδίωξαν τους Alemanni και η Αλσατία έγινε τμήμα του Βασιλείου της Austrasia.Έκτοτε άλλαξε πολλές φορές χέρια, από την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ως τα σήμερα. Στην αρχιτεκτονική της Αλσατίας κυριαρχεί το ξύλο, υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένα κατά το ήμισυ τα σπίτια. Οι λόγοι δεν είναι μόνο αισθητικοί, αλλά και πρακτικοί: πολλές δασώδεις εκτάσεις με άφθονη ξυλεία, και υψηλή αντισεισμικότητα που προσφέρει το ξύλο λόγω της ελαστικότητάς του. Παράλληλα, επειδή η περιοχή ήταν πολύ συχνά θέατρο πολεμικών συγκρούσεων, οι κάτοικοι είχαν επιλέξει αυτή την ιδιοφυή κατασκευαστική μέθοδο ώστε ακόμη και αν τα σπίτια τους έπαιρναν φωτιά να μην κινδυνεύουν να καταρρεύσουν, καθώς το ισόγειο ήταν κατασκευασμένο από πέτρα και οι όροφοι κατά το ήμισυ από ξύλο. Το σύμβολο της Αλσατίας είναι ο πελαργός, και ο λόγος για την υιοθέτησή του είναι ότι στην περιοχή υπήρχαν πολλοί πελαργοί, οι οποίοι μάλιστα αποτελούν το αντικείμενο πληθώρας παιδικών θρύλων. Όμως, ο πελαργός ουσιαστικά εξαφανίστηκε από την περιοχή το 1970, ενώ συνεχίζονται οι εντατικές προσπάθειες επανένταξής του στο φυσικό περιβάλλον της Αλσατίας.
