Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και… αφηγητής με την απαλή αλλά αυταρχική φωνή, Μόργκαν Φρίμαν, απαριθμεί πολλές δεκάδες ταινιών στο βιογραφικό του και μια ζωή γεμάτη από την τέχνη που αγαπά: την υποκριτική.
To 2012 έλαβε το βραβείο Cecil B. Demille. Πέντε φορές υποψήφιος για Όσκαρ για τις ερμηνείες του στις ταινίες Street smart (1987), Ο σοφερ της κα Ντέιζι (1989) (Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Ηθοποιού), Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέηγουορθ (1994), Million dollar baby (2004) (το οποίο και κέρδισε) και Ανίκητος (2009), ο Φρίμαν θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς της γενιάς του.
Γεννήθηκε στο Μέμφις την 1η Ιουνίου 1937, μεγάλωσε στο Τσάρλεστον στο Μισισιπή και πέρασε από διάφορα μέρη στα παιδικά του χρόνια μέχρι να καταλήξει στο Σικάγο. Όπως οι περισσότεροι ταλαντούχοι ηθοποιοί, έτσι κι ο Φρίμαν έδειξε από νωρίς ότι ετοιμάζεται να γίνει μεγάλος στο χώρο, αφού μόλις στα 9 του έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο σε σχολική παράσταση και στα 12 κέρδισε ένα διαγωνισμό υποκριτικής, παίρνοντας μέρος σε μια ραδιοφωνική παράσταση, ενώ ήταν ακόμη στο σχολείο. Παρ’ όλο που κέρδισε μερική υποτροφία για να σπουδάσει υποκριτική στο Πανεπιστήμιο Τζάκσον, εκείνος την απέρριψε σχεδιάζοντας να γίνει μηχανικός στις εναέριες δυνάμεις των Η.Π.Α. Η μοίρα, όμως, είχε άλλα σχέδια γι’ αυτόν. Τη δεκαετία του ’60, μεταξύ Λος Άντζελες και Νέας Υόρκης, ο Φρίμαν άρχισε να μπαίνει μέσα στα πράγματα δουλεύοντας ως χορευτής, αλλά και ως κομπάρσος, ανοίγοντας σιγά-σιγά το δρόμο για το ντεμπούτο του στο Μπρόντγουεϊ τo 1968 με το «Hello Dolly!». Μετά το Μπρόντγουεϊ, ο Μόργκαν έπαιξε επίσημα στην πρώτη του ταινία με το όνομά του να βρίσκεται ανάμεσα στους συντελεστές του «Who says I can’t ride a rainbow?» (1971), όμως, από το αμερικάνικο κοινό έγινε αναγνωρίσιμος μέσα από την τηλεοπτική σειρά «The electric company» η οποία διήρκησε από το 1971 έως το 1977 και ο Μόργκαν έπαιξε σε 780 επεισόδια, δηλώνοντας αργότερα ότι έπρεπε να είχε αποχωρήσει νωρίτερα. Ακολούθησαν κινηματογραφικές και τηλεοπτικές ταινίες, όπως και τηλεοπτικές σειρές, στις οποίες ο Φρίμαν έπαιζε ακόμη και σε αυτή τη νεότερη ηλικία ρόλους που τον αναδείκνυαν ως σοφότερο και ως πατρική φιγούρα, οι οποίοι σταδιακά του χάριζαν κουράγιο για να συνεχίσει, δόξα και του άνοιγαν το δρόμο για πιο μεγάλους ρόλους. Το 1985 τον βρίσκουμε μαζί με τον Εμίλιο Εστεβέζ στο «That was then… this is now», αλλά και σε ένα επεισόδιο της πασίγνωστης τηλεοπτικής σειράς «The twilight zone» και το 1987 στο «Street smart» στο οποίο πρωταγωνιστεί ο αγαπημένος «Σούπερμαν», Κρίστοφερ Ριβ, αλλά ο Μόργκαν Φρίμαν είναι αυτός που βρίσκεται υποψήφιος Όσκαρ και Χρυσής Σφαίρας για β’ ανδρικό ρόλο. Το 1989 έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο της ταινίας «Lean on me», ενώ λίγο αργότερα έρχεται και η επιτυχία του «Driving Miss Daisy» (1989) η οποία του χαρίζει υποψηφιότητα για Όσκαρ καλύτερου ανδρικού ρόλου και Χρυσή Σφαίρα. Η δεκαετία του ’80 «κλείνει» με καλούς οιωνούς, με το πολεμικό «Glory» το 1989, στο οποίο πρωταγωνιστεί μαζί με τον Μάθιου Μπρόντερικ και τον Ντένζελ Ουάσινγκτον.
Στο ξεκίνημα της νέας δεκαετίας, ο Μόργκαν Φρίμαν μεταμορφώνεται σε Φρέντερικ Ντάγκλας, ο οποίος από σκλάβος καταφέρνει να γίνει σύμβουλος του Αβραάμ Λίνκολν και να δώσει μεγάλες μάχες κατά της δουλείας, για τις ανάγκες της τηλεοπτικής σειράς-ντοκιμαντέρ «The civil war» (1990). Το 1991, τον συναντάμε στο «Robin Hood: Prince of Thieves», με τον Κέβιν Κόσντερ στο ρόλο του Ρομπέν των Δασών και το 1992 το γουέστερν «Unforgiven» σε σκηνοθεσία του Κλιντ Ίστγουντ, καταφέρνει να ενώσει το υποκριτικό (και σκηνοθετικό) ταλέντο του Κλιντ Ίστγουντ, με αυτό του Φρίμαν και του Τζιν Χάκμαν σε ένα αποτέλεσμα που κέρδισε 4 Όσκαρ. Και πάλι, όμως, δεν ήταν ακόμη η ώρα του για το χρυσό αγαλματίδιο της Ακαδημίας, ούτε και το 1994 στη συγκλονιστική ταινία «Η τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουρθ». Η ταινία βρίσκεται στη λίστα αγαπημένων ταινιών πολλών φαν και μη του Μόργκαν Φρίμαν, παρουσιάζοντας τις ιστορίες και τη ζωή συγκρατουμένων στις φυλακές «Shawshank», με έμφαση στο δέσιμο μεταξύ Τιμ Ρόμπινς και Μόργκαν Φρίμαν, οι οποίοι βρίσκονται σε μία από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας τους. Η ταινία προτάθηκε για 7 Όσκαρ, αλλά δεν κατάφερε να βραβευτεί από την Ακαδημία, προκαλώντας την έκπληξη πολλών. Το 1995 μαζί με τον Ντάστιν Χόφμαν, τον Κέβιν Σπέισι κ.ά. έρχεται αντιμέτωπος με έναν θανατηφόρο ιό που μεταφέρεται με τον αέρα στο «Outbreak» και την ίδια χρονιά συμπρωταγωνιστεί με τον Μπραντ Πιτ, σε μια από τις πιο διάσημες ταινίες του Ντέιβιντ Φίντσερ, το «Seven», προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα μέσα από την οπτική του Κέβιν Σπέισι, διατηρώντας και πάλι το ρόλο του μεγαλύτερου και σοφότερου. Ο ίδιος ο Φρίμαν έχει δηλώσει ότι εκτιμά τον Φίντσερ και τη δουλειά του, αλλά ότι το «Fight Club» που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του, δεν του άρεσε, γιατί τον έκανε να αισθανθεί άσχημα. Δύο χρόνια αργότερα πρωταγωνιστεί στο «Amistad» (1997) του Στίβεν Σπίλμπεργκ μαζί με τον Άντονι Χόπκινς. Η ταινία πραγματεύεται τη σκλαβιά των μαύρων στην Αμερική και βασίζεται στην εξέγερση που συνέβη το 1839 στο ισπανικό σκάφος «La Amistad».
| |
Ο Μόργκαν Φρίμαν έχει πλέον καταξιωθεί σαν ηθοποιός, έχει «κερδίσει» την καριέρα που έχει μέχρι στιγμής παλεύοντας για αυτήν, έχει στην κατοχή του πολλά βραβεία, έχει βρεθεί πολλές φορές κοντά στο Όσκαρ, αλλά ακόμη δεν το έχει πάρει στα χέρια του. Το 2004, όμως, ήταν η χρονιά που θα κέρδιζε επιτέλους και αυτού του είδους την αναγνώριση. Στην 77η τελετή των Όσκαρ, ο Μόργκαν Φρίμαν πήρε στα χέρια του το χρυσό αγαλματίδιο για το ρόλο του στην ταινία «Million dollar baby» (2004), σε σκηνοθεσία Κλιντ Ίστγουντ και με πρωταγωνιστή τον ίδιο και την Χίλαρι Σουάνκ. Η ταινία έφερε Όσκαρ και στους τρεις, αφού η Σουάνκ πήρε το δεύτερό της Όσκαρ γυναικείου ρόλου και ο Ίστγουντ, Όσκαρ σκηνοθεσίας. Η αναγνώριση της Ακαδημίας σίγουρα τονώνει τον ταλαντούχο ηθοποιό, αφού είχε δηλώσει χαριτολογώντας, αλλά με μια δόση αλήθειας στο παρελθόν, πως πιστεύει ότι θα έπρεπε να έχει πάρει Όσκαρ για όλες του τις ταινίες, απαντώντας σε ανάλογη ερώτηση. Μέσα στη δεκαετία τον βλέπουμε ως… Θεό στο «Bruce Almighty» (2003), μαζί με τον Τζιμ Κάρεϊ, ενώ ένα χρόνο μετά το Όσκαρ, το 2005, τον παρακολουθούμε με αμείωτο ενδιαφέρον στο «Danny the dog» με τον ταλαντούχο Κινέζο Τζετ Λι σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Το 2005 συνεργάζεται με τον Κρίστοφερ Νόλαν, σκηνοθέτη του «Memento», «The prestige» και «Inception», στο «Batman begins» με ένα ταλαντούχο καστ που απαρτίζεται από τον Κρίστιαν Μπέιλ, τον Μάικλ Κέιν, τον Λίαμ Νίσον, τον Γκάρι Όλντμαν, την Κέιτι Χόλμς και φυσικά τον ίδιο. Την ίδιο χρονιά τον ακούμε στον «Πόλεμο των κόσμων» ως αφηγητή, αλλά τον συναντάμε και στο «An unfinished life» με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ και την Τζένιφερ Λόπεζ. Το 2007 εμφανίζεται και πάλι εξ ουρανού, παίζοντας το Θεό στο «Evan Almighty» με τον Στιβ Καρέλ ως Έβαν, ενώ στη συνέχεια βρίσκεται στο «Gone baby gone» με τον Μπεν Άφλεκ.
Το 2009 συναντιέται και πάλι με τον Κλιντ Ίστγουντ στο «Invictus» όπου υποδύεται τον ανθρωπιστή και πρώτο έγχρωμο, δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο της Ν. Αφρικής, Νέλσον Μαντέλα. Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο του Τζον Κάρλιν «Playing the Enemy: Nelson Mandela and the game that changed a nation» και στα γεγονότα πριν και κατά τη διάρκεια του Πρωταθλήματος Ράγκμπι το 1995 στη Ν. Αφρική και το απαρτχάιντ. Ο Φρίμαν και ο συμπρωταγωνιστής του, Ματ Ντέιμον, προτάθηκαν για Όσκαρ, αλλά και για Χρυσή Σφαίρα. Ακολουθούν οι ταινίες («The magic of Belle isle», «Ο Σκοτεινός Ιππότης: η επιστροφή») και οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας «Oblivion», Transcendence και ιLucy.
Ο ηθοποιός τοποθετήθηκε ανοιχτά και υπέρ της νομιμοποίησης της μαριχουάνας, υποστηρίζοντας ότι «η κάνναβη είναι πολύ χρήσιμη». Ο 78χρονος αστέρας παραδέχτηκε, μάλιστα, μπροστά στην κάμερα ότι είναι χρόνιος χρήστης και πως ξεκίνησε τη μαριχουάνα πριν από πολλά χρόνια, με την παρότρυνση, τότε, της πρώτης συζύγου του. Ο βραβευμένος με Όσκαρ θρύλος της υποκριτικής ενεπλάκη σε ένα τροχαίο ατύχημα πριν από 7 χρόνια. Υπέφερε από τραυματισμούς που εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να του προκαλούν πόνο. Ο Φρίμαν σώθηκε από θαύμα, αφού το αυτοκίνητό του είχε αναποδογυρίσει. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο έχοντας σπάσει τον αριστερό ώμο, τον βραχίονα και τον αγκώνα του, ενώ, για να μη μείνει παράλυτος, χρειάστηκε να κάνει μια επέμβαση 4 ωρών. Ο διάσημος ηθοποιός εξήγησε ότι η τότε σύζυγός του, του έδωσε μαριχουάνα για να αντέχει τους καθημερινούς πόνους, τονίζοντας τη φαρμακευτική ιδιότητα της συγκεκριμένης ουσίας. «Η μαριχουάνα έχει πολλές ωφέλιμες χρήσεις. Έχω μόνιμα τον πόνο της ινομυαλγίας και το μόνο πράγμα που μου προσφέρει ανακούφιση είναι η μαριχουάνα», δήλωσε μεταξύ άλλων ο ηθοποιός, προσθέτοντας ότι το ναρκωτικό αυτό είναι ευεργετικό σε άλλες παθήσεις, γι’ αυτό και πρέπει να νομιμοποιηθεί.
Ο ηθοποιός τοποθετήθηκε ανοιχτά και υπέρ της νομιμοποίησης της μαριχουάνας, υποστηρίζοντας ότι «η κάνναβη είναι πολύ χρήσιμη». Ο 78χρονος αστέρας παραδέχτηκε, μάλιστα, μπροστά στην κάμερα ότι είναι χρόνιος χρήστης και πως ξεκίνησε τη μαριχουάνα πριν από πολλά χρόνια, με την παρότρυνση, τότε, της πρώτης συζύγου του. Ο βραβευμένος με Όσκαρ θρύλος της υποκριτικής ενεπλάκη σε ένα τροχαίο ατύχημα πριν από 7 χρόνια. Υπέφερε από τραυματισμούς που εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να του προκαλούν πόνο. Ο Φρίμαν σώθηκε από θαύμα, αφού το αυτοκίνητό του είχε αναποδογυρίσει. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο έχοντας σπάσει τον αριστερό ώμο, τον βραχίονα και τον αγκώνα του, ενώ, για να μη μείνει παράλυτος, χρειάστηκε να κάνει μια επέμβαση 4 ωρών. Ο διάσημος ηθοποιός εξήγησε ότι η τότε σύζυγός του, του έδωσε μαριχουάνα για να αντέχει τους καθημερινούς πόνους, τονίζοντας τη φαρμακευτική ιδιότητα της συγκεκριμένης ουσίας. «Η μαριχουάνα έχει πολλές ωφέλιμες χρήσεις. Έχω μόνιμα τον πόνο της ινομυαλγίας και το μόνο πράγμα που μου προσφέρει ανακούφιση είναι η μαριχουάνα», δήλωσε μεταξύ άλλων ο ηθοποιός, προσθέτοντας ότι το ναρκωτικό αυτό είναι ευεργετικό σε άλλες παθήσεις, γι’ αυτό και πρέπει να νομιμοποιηθεί.
ΗΞΕΡΕΣ ΟΤΙ...
Παραλίγο να γίνει πιλότος της αμερικανικής αεροπορίας αντί για ηθοποιός.
Έχει παντρευτεί και χωρίσει 2 φορές και έχει 4 παιδιά.
Έχει την δική του εταιρία παραγωγής ταινιών που ονομάζεται Revelation Entertainment.
Μιλάει πολύ καλά Γαλλικά.
Ήταν μέλος της κρητικής επιτροπής στο φεστιβάλ του Βερολίνου το 1994.
Το 2001 άνοιξε εστιατόριο στην πόλη Κλαρκσντέιλ των ΗΠΑ. Έχει επίσης άλλα δύο μπαρ-εστιατόρια.
Φυλάει το Όσκαρ που κέρδισε το 2005 σε ένα ντουλαπάκι στο γραφείο του το οποίο έχει φτιάξει ένας καλός του φίλος.
Είναι αριστερόχειρας.
Το 2008 έσπασε το χέρι του σε αυτοκινητιστικό ατύχημα.
To 2006 το όνομα του κατοχυρώθηκε ως εμπορικό σήμα από το Αμερικανικό γραφείο Πατεντών και Trademark.
Παραλίγο να γίνει πιλότος της αμερικανικής αεροπορίας αντί για ηθοποιός.
Έχει παντρευτεί και χωρίσει 2 φορές και έχει 4 παιδιά.
Έχει την δική του εταιρία παραγωγής ταινιών που ονομάζεται Revelation Entertainment.
Μιλάει πολύ καλά Γαλλικά.
Ήταν μέλος της κρητικής επιτροπής στο φεστιβάλ του Βερολίνου το 1994.
Το 2001 άνοιξε εστιατόριο στην πόλη Κλαρκσντέιλ των ΗΠΑ. Έχει επίσης άλλα δύο μπαρ-εστιατόρια.
Φυλάει το Όσκαρ που κέρδισε το 2005 σε ένα ντουλαπάκι στο γραφείο του το οποίο έχει φτιάξει ένας καλός του φίλος.
Είναι αριστερόχειρας.
Το 2008 έσπασε το χέρι του σε αυτοκινητιστικό ατύχημα.
To 2006 το όνομα του κατοχυρώθηκε ως εμπορικό σήμα από το Αμερικανικό γραφείο Πατεντών και Trademark.