Ο ηθοποιός γεννήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 1954 στο Μάουντ Βέρνον της Νέας Υόρκης. Τίποτα δεν έδειχνε ότι είχε καλλιτεχνική φλέβα, αφού η μητέρα του ήταν ιδιοκτήτρια ενός σαλονιού ομορφιάς και ο πατέρας του ιερέας, ο οποίος έκανε παράλληλα και άλλες δουλειές για τα προς το ζην. Όταν ήταν 14 ετών οι γονείς του χώρισαν και η μητέρα του τον έστειλε σε ένα ιδιωτικό προπαρασκευαστικό σχολείο, τη Στρατιωτική Ακαδημία του Όουκλαντ. Η εμπειρία αυτή, όπως δηλώνει ο ίδιος τον βοήθησε σιγά-σιγά να δώσει άλλη κατεύθυνση στη ζωή του, καθώς μέχρι τότε οι παρέες του δεν ήταν και οι καλύτερες. Μετά το σχολείο ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Φόρντχαμ, στη Δημοσιογραφία και την Υποκριτική τέχνη, ενώ έπαιζε ταυτόχρονα μπάσκετ με την ομάδα του Πανεπιστημίου. Πέρασε μια περίοδο κατά την οποία δεν ήξερε ποια κατεύθυνση να ακολουθήσει, παρατώντας για λίγο τις σπουδές και δουλεύοντας ως σύμβουλος σε καλοκαιρινή κατασκήνωση. Εκεί έλαβε μέρος σε ένα τάλεντ σόου κι ένας συνάδελφος που εντυπωσιάστηκε από τις υποκριτικές του ικανότητες, τον συμβούλευσε να δοκιμάσει την τύχη του ως ηθοποιός. Επιστρέφοντας στο Πανεπιστήμιο, ο Ουάσινγκτον, είχε πλέον συγκεκριμένο όραμα και γράφτηκε στο Κέντρο Λίνκολν, προκειμένου να παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής. Από εκεί ξεκίνησε να παίζει σε παραστάσεις, ενώ όταν αποφοίτησε, κέρδισε υποτροφία για το American Conservatory Theatre στο Σαν Φρανσίσκο, όπου και έμεινε ένα χρόνο, πριν επιστρέψει στη Νέα Υόρκη για να ξεκινήσει την καριέρα του.
Οι πρώτοι του ρόλοι
Ο διάσημος ηθοποιός ξεκίνησε την καριέρα του με διάφορες τηλεταινίες και ο πρώτος του κινηματογραφικός ρόλος ήρθε το 1981, στην κωμωδία «Carbon copy» ερμηνεύοντας τον γιο του... Τζορτζ Σίγκαλ. Το 1984 βρίσκεται σε γνώριμα μονοπάτια, στην στρατιωτική ταινία «A soldier’s story», ενώ το 1986 τον συναντάμε στο ίδιο καστ με τον Ρίτσαρντ Γκιρ και τον Τζιν Χάκμαν στη δραματική ταινία «Power». Η ταινία κέρδισε μονάχα ένα βραβείο, το οποίο πήγε στον Ντένζελ Ουάσινγκτον (Image award β’ ανδρικού ρόλου). Την επόμενη χρονιά κερδίζει την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ, όπως και για Χρυσή Σφαίρα, για το ρόλο του στην βιογραφική ταινία «Cry Freedom», όπου ερμήνευσε τον ακτιβιστή Στηβ Μπίκο. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας ο Ουάσινγκτον πρωταγωνιστεί σε ταινίες δράσης, όπως και στην τηλεοπτική σειρά «St. Elsewhere» ως γιατρός για έξι χρόνια μέχρι το 1988, ενώ το 1989 βρίσκεται και πάλι σε ρόλο στρατιωτικού στο «Ο δρόμος για τη δόξα» μαζί με τον Μάθιου Μπρόντερικ και τον Μόργκαν Φρίμαν. Η ταινία κέρδισε 3 Όσκαρ, ένα εκ των οποίων – αυτό του β’ αντρικού ρόλου- ανήκει στον Ντένζελ Ουάσινγκτον, ο οποίος πλέον έχει σαν «όπλο» στην καριέρα του και την επιβράβευση της Ακαδημίας.
Ο διάσημος ηθοποιός ξεκίνησε την καριέρα του με διάφορες τηλεταινίες και ο πρώτος του κινηματογραφικός ρόλος ήρθε το 1981, στην κωμωδία «Carbon copy» ερμηνεύοντας τον γιο του... Τζορτζ Σίγκαλ. Το 1984 βρίσκεται σε γνώριμα μονοπάτια, στην στρατιωτική ταινία «A soldier’s story», ενώ το 1986 τον συναντάμε στο ίδιο καστ με τον Ρίτσαρντ Γκιρ και τον Τζιν Χάκμαν στη δραματική ταινία «Power». Η ταινία κέρδισε μονάχα ένα βραβείο, το οποίο πήγε στον Ντένζελ Ουάσινγκτον (Image award β’ ανδρικού ρόλου). Την επόμενη χρονιά κερδίζει την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ, όπως και για Χρυσή Σφαίρα, για το ρόλο του στην βιογραφική ταινία «Cry Freedom», όπου ερμήνευσε τον ακτιβιστή Στηβ Μπίκο. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας ο Ουάσινγκτον πρωταγωνιστεί σε ταινίες δράσης, όπως και στην τηλεοπτική σειρά «St. Elsewhere» ως γιατρός για έξι χρόνια μέχρι το 1988, ενώ το 1989 βρίσκεται και πάλι σε ρόλο στρατιωτικού στο «Ο δρόμος για τη δόξα» μαζί με τον Μάθιου Μπρόντερικ και τον Μόργκαν Φρίμαν. Η ταινία κέρδισε 3 Όσκαρ, ένα εκ των οποίων – αυτό του β’ αντρικού ρόλου- ανήκει στον Ντένζελ Ουάσινγκτον, ο οποίος πλέον έχει σαν «όπλο» στην καριέρα του και την επιβράβευση της Ακαδημίας.
Η πορεία του μέχρι το δεύτερο Όσκαρ
Τη νέα δεκαετία, ο Ντένζελ Ουάσινγκτον συνεχίζει να είναι πρωταγωνιστής και περνώντας από ταινίες δράσης, κωμωδίες, αλλά και τηλεοπτικές σειρές, το 1992 ενσαρκώνει με επιτυχία μία από τις κορυφαίες μορφές του εθνικιστικού αφροαμερικάνικου κινήματος του '50 και '60, τον Μάλκολμ Χ, στην ομώνυμη ταινία του Σπάικ Λι. Για την ερμηνεία του ο Ντένζελ κέρδισε άλλη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ, για Χρυσή Σφαίρα, όπως και διάφορα βραβεία. Η επόμενη χρονιά τον βρίσκει σε δύο ταινίες. Η μία είναι η αστυνομική περιπέτεια «Pelican Brief» με την Τζούλια Ρόμπερτς, όπου μια φοιτήτρια Νομικής (Ρόμπερτς) ξεσκεπάζει μια συνομωσία, ενώ τον Ουάσινγκτον τον συναντάμε ως πολιτικό ρεπόρτερ. Η ταινία αποτέλεσε εμπορική επιτυχία και κέρδισε τους κριτικούς. Η δεύτερη ταινία, είναι από αυτές που δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο, μιας και πραγματεύεται τη ζωή και τη δίκη ενός ασθενή που πάσχει από AIDS, ο οποίος μηνύει τα πρώην αφεντικά του για απόλυση λόγω της ασθένειάς του. Στο ρόλο του ασθενή βρίσκουμε τον Τομ Χανκς, ενώ ο Ουάσινγκτον υποδύεται με επιτυχία τον συνήγορό του στο δράμα «Philadelphia». Μπορεί εν προκειμένω την παράσταση να «έκλεψε» ο Τομ Χανκς, ο οποίος κέρδισε και το Όσκαρ, αλλά ο Ντένζελ έμοιαζε ο καταλληλότερος για το ρόλο του πονόψυχου δικηγόρου.
Το 1995 τον βρίσκουμε στο επίσης επιτυχημένο θρίλερ δράσης «Crimson tide» με τον Τζιν Χάκμαν, ενώ το 1996 πρωταγωνιστεί με την... Γουίτνεϊ Χιούστον στη δραματική κομεντί «The preacher’s wife».Μετά από μία τηλεοπτική σειρά, μια τηλεταινία και κάμποσες κινηματογραφικές, επόμενη επιτυχημένη χρονιά για τον Ουάσινγκτον είναι το 1999, όπου τον βλέπουμε στον «Συλλέκτη οστών» πλάι στην Αντζελίνα Τζολί, αλλά και στη βιογραφική ταινία «Τυφώνας: η αληθινή ιστορία», η οποία διηγείται την ιστορία του πρωταθλητή μεσαίων βαρών, Ρούμπιν "Τυφώνα" Κάρτερ, ο οποίος καταδικάζεται στα τέλη του ’60 σε ισόβια για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε. Για πολλούς, η ερμηνεία του Ουάσινγκτον ως Κάρτερ άξιζε το Όσκαρ, παρ’ όλ’ αυτά ο αμερικανός ηθοποιός, ενώ ήταν υποψήφιος δεν κατάφερε να το κερδίσει για την συγκεκριμένη ταινία. Το 2000 πρωταγωνιστεί στο «Remember the Titans» με θέμα τον ρατσισμό, ενώ το 2001 προστίθεται άλλη μια επιτυχία στην καριέρα του με το αστυνομικό θρίλερ «Ημέρα εκπαίδευσης», το οποίο θα του χαρίσει το 2ο Όσκαρ της καριέρας του και θα τον κάνει τον δεύτερο αφροαμερικανό που θα κερδίσει Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού, μετά τον Σίντνεϊ Πουατιέ, ο οποίος συμπτωματικά στη συγκεκριμένη τελετή έλαβε τιμητικό βραβείο. Ο Ουάσινγκτον μαζί με τον Μόργκαν Φρίμαν, έχει κερδίσει τις περισσότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ (5 μέχρι στιγμής), σαν ηθοποιός με αφροαμερικάνικη καταγωγή.
Τη νέα δεκαετία, ο Ντένζελ Ουάσινγκτον συνεχίζει να είναι πρωταγωνιστής και περνώντας από ταινίες δράσης, κωμωδίες, αλλά και τηλεοπτικές σειρές, το 1992 ενσαρκώνει με επιτυχία μία από τις κορυφαίες μορφές του εθνικιστικού αφροαμερικάνικου κινήματος του '50 και '60, τον Μάλκολμ Χ, στην ομώνυμη ταινία του Σπάικ Λι. Για την ερμηνεία του ο Ντένζελ κέρδισε άλλη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ, για Χρυσή Σφαίρα, όπως και διάφορα βραβεία. Η επόμενη χρονιά τον βρίσκει σε δύο ταινίες. Η μία είναι η αστυνομική περιπέτεια «Pelican Brief» με την Τζούλια Ρόμπερτς, όπου μια φοιτήτρια Νομικής (Ρόμπερτς) ξεσκεπάζει μια συνομωσία, ενώ τον Ουάσινγκτον τον συναντάμε ως πολιτικό ρεπόρτερ. Η ταινία αποτέλεσε εμπορική επιτυχία και κέρδισε τους κριτικούς. Η δεύτερη ταινία, είναι από αυτές που δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο, μιας και πραγματεύεται τη ζωή και τη δίκη ενός ασθενή που πάσχει από AIDS, ο οποίος μηνύει τα πρώην αφεντικά του για απόλυση λόγω της ασθένειάς του. Στο ρόλο του ασθενή βρίσκουμε τον Τομ Χανκς, ενώ ο Ουάσινγκτον υποδύεται με επιτυχία τον συνήγορό του στο δράμα «Philadelphia». Μπορεί εν προκειμένω την παράσταση να «έκλεψε» ο Τομ Χανκς, ο οποίος κέρδισε και το Όσκαρ, αλλά ο Ντένζελ έμοιαζε ο καταλληλότερος για το ρόλο του πονόψυχου δικηγόρου.
Το 1995 τον βρίσκουμε στο επίσης επιτυχημένο θρίλερ δράσης «Crimson tide» με τον Τζιν Χάκμαν, ενώ το 1996 πρωταγωνιστεί με την... Γουίτνεϊ Χιούστον στη δραματική κομεντί «The preacher’s wife».Μετά από μία τηλεοπτική σειρά, μια τηλεταινία και κάμποσες κινηματογραφικές, επόμενη επιτυχημένη χρονιά για τον Ουάσινγκτον είναι το 1999, όπου τον βλέπουμε στον «Συλλέκτη οστών» πλάι στην Αντζελίνα Τζολί, αλλά και στη βιογραφική ταινία «Τυφώνας: η αληθινή ιστορία», η οποία διηγείται την ιστορία του πρωταθλητή μεσαίων βαρών, Ρούμπιν "Τυφώνα" Κάρτερ, ο οποίος καταδικάζεται στα τέλη του ’60 σε ισόβια για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε. Για πολλούς, η ερμηνεία του Ουάσινγκτον ως Κάρτερ άξιζε το Όσκαρ, παρ’ όλ’ αυτά ο αμερικανός ηθοποιός, ενώ ήταν υποψήφιος δεν κατάφερε να το κερδίσει για την συγκεκριμένη ταινία. Το 2000 πρωταγωνιστεί στο «Remember the Titans» με θέμα τον ρατσισμό, ενώ το 2001 προστίθεται άλλη μια επιτυχία στην καριέρα του με το αστυνομικό θρίλερ «Ημέρα εκπαίδευσης», το οποίο θα του χαρίσει το 2ο Όσκαρ της καριέρας του και θα τον κάνει τον δεύτερο αφροαμερικανό που θα κερδίσει Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού, μετά τον Σίντνεϊ Πουατιέ, ο οποίος συμπτωματικά στη συγκεκριμένη τελετή έλαβε τιμητικό βραβείο. Ο Ουάσινγκτον μαζί με τον Μόργκαν Φρίμαν, έχει κερδίσει τις περισσότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ (5 μέχρι στιγμής), σαν ηθοποιός με αφροαμερικάνικη καταγωγή.
Οι ταινίες της τελευταίας δεκαετίας
Το 2002 ο Ντένζελ Ουάσινγκτον και ο Ρόμπερτ Ντιβάλ βρίσκονται υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Νικ Κασσαβέτη στο «John Q» και προκαλούν συγκίνηση στον κόσμο με την οδύσσεια του άπορου πατέρα, τον οποίο υποδύεται ο Ουάσινγκτον, ο οποίος προκειμένου να σώσει την κόρη του που χρειάζεται μεταμόσχευση και μην μπορώντας να συγκεντρώσει τα χρήματα που χρειάζονται, κάνει κατάληψη στο νοσοκομείο. Την ίδια χρονιά κάνει την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα με το «Antwone Fisher» στο οποίο και πρωταγωνιστεί, ενώ μερικά χρόνια αργότερα και λίγο πριν κάτσει ξανά στη θέση του σκηνοθέτη, συνεργάζεται και πάλι με τον Σπάικ Λι στο «Ο υποκινητής» με τον Κλάιβ Όουεν και τη Τζόντι Φόστερ, κερδίζοντας διάφορες υποψηφιότητες για βραβεία. Το 2007 συμπρωταγωνιστεί με τον Ράσελ Κρόου στο «American gangster» του Ρίντλεϊ Σκοτ και λίγο αργότερα μπαίνει ξανά στο ρόλο του σκηνοθέτη – αλλά και του πρωταγωνιστή- στο «Great debaters», μια δραματική ταινία που βασίζεται στην πραγματική ιστορία του πολιτικού, εκπαιδευτικού και ποιητή, Μέλβιν Τόλσον. Το 2009 πρωταγωνιστεί με τον Τζον Τραβόλτα στο ριμέικ του θρίλερ «The taking of Pelham one two three» από τη δεκαετία του ’70 σε σκηνοθεσία Τόνι Σκοτ, με τον οποίο συνεργάζεται και το 2010 στο «Unstoppable» Το 2012 υποδύεται τον αλκοολικό κυβερνήτη Ουίλιαμ Ουίτακερ δίνοντας μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του, φτάνοντας ξανά στις υποψηφιότητες των Όσκαρ, στην ταινία «Η Πτήση» του Ρόμπερτ Ζεμέκις. Για δεύτερη φορά, μετά την “Ημέρα Εκπαίδευσης”, ο Αντουάν Φούκουα σκηνοθετεί τον Ντένζελ Ουάσινγκτον, στην ταινία «The Equalizer» (2014). Αν και η ερμηνεία του εδώ, έχει ορισμένα τυποποιημένα στοιχεία, ο Ουάσιγκτον φαίνεται να παραδίνεται εξ ολοκλήρου στο χαρακτήρα του και αποδεικνύει για ακόμη μια φορά πως τέτοιο ρόλοι του ταιριάζουν γάντι.Ο ηθοποιός σήμερα ζει στο Λος Άντζελες με την εδώ και 28 χρόνια γυναίκα του, Πολέτα Ουάσινγκτον και τα τέσσερα παιδιά τους.
Το 2002 ο Ντένζελ Ουάσινγκτον και ο Ρόμπερτ Ντιβάλ βρίσκονται υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Νικ Κασσαβέτη στο «John Q» και προκαλούν συγκίνηση στον κόσμο με την οδύσσεια του άπορου πατέρα, τον οποίο υποδύεται ο Ουάσινγκτον, ο οποίος προκειμένου να σώσει την κόρη του που χρειάζεται μεταμόσχευση και μην μπορώντας να συγκεντρώσει τα χρήματα που χρειάζονται, κάνει κατάληψη στο νοσοκομείο. Την ίδια χρονιά κάνει την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα με το «Antwone Fisher» στο οποίο και πρωταγωνιστεί, ενώ μερικά χρόνια αργότερα και λίγο πριν κάτσει ξανά στη θέση του σκηνοθέτη, συνεργάζεται και πάλι με τον Σπάικ Λι στο «Ο υποκινητής» με τον Κλάιβ Όουεν και τη Τζόντι Φόστερ, κερδίζοντας διάφορες υποψηφιότητες για βραβεία. Το 2007 συμπρωταγωνιστεί με τον Ράσελ Κρόου στο «American gangster» του Ρίντλεϊ Σκοτ και λίγο αργότερα μπαίνει ξανά στο ρόλο του σκηνοθέτη – αλλά και του πρωταγωνιστή- στο «Great debaters», μια δραματική ταινία που βασίζεται στην πραγματική ιστορία του πολιτικού, εκπαιδευτικού και ποιητή, Μέλβιν Τόλσον. Το 2009 πρωταγωνιστεί με τον Τζον Τραβόλτα στο ριμέικ του θρίλερ «The taking of Pelham one two three» από τη δεκαετία του ’70 σε σκηνοθεσία Τόνι Σκοτ, με τον οποίο συνεργάζεται και το 2010 στο «Unstoppable» Το 2012 υποδύεται τον αλκοολικό κυβερνήτη Ουίλιαμ Ουίτακερ δίνοντας μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του, φτάνοντας ξανά στις υποψηφιότητες των Όσκαρ, στην ταινία «Η Πτήση» του Ρόμπερτ Ζεμέκις. Για δεύτερη φορά, μετά την “Ημέρα Εκπαίδευσης”, ο Αντουάν Φούκουα σκηνοθετεί τον Ντένζελ Ουάσινγκτον, στην ταινία «The Equalizer» (2014). Αν και η ερμηνεία του εδώ, έχει ορισμένα τυποποιημένα στοιχεία, ο Ουάσιγκτον φαίνεται να παραδίνεται εξ ολοκλήρου στο χαρακτήρα του και αποδεικνύει για ακόμη μια φορά πως τέτοιο ρόλοι του ταιριάζουν γάντι.Ο ηθοποιός σήμερα ζει στο Λος Άντζελες με την εδώ και 28 χρόνια γυναίκα του, Πολέτα Ουάσινγκτον και τα τέσσερα παιδιά τους.
Μποξέρ ο ίδιος ο Ουάσινγκτον, όχι απλά δεν μασάει με τις σκηνές βίας αλλά απολαμβάνει «τη σωματική πλευρά της δουλειάς. " Παίζω μποξ εδώ και 20 χρόνια, γι' αυτό και εκτιμώ τους αθλητές και όσους ασχολούνται με τις πολεμικές τέχνες". Ωστόσο προσπαθεί να γυμνάζει και άλλους μυς.Πρωταγωνίστησε μετά από χρόνια στο Μπρόντγουεϊ στο βραβευμένο «A raisin in the sun», κάτι που αναζωογόνησε την αγάπη του για την ηθοποιία. «Ξαναδουλεύουν οι μύες σου. Επιστρέφεις στα βασικά. Ο κόσμος με ρωτά πώς μπορώ και το κάνω. Εγώ ρωτάω πώς μπορώ να μην το κάνω. Αυτό είμαι, ένας ηθοποιός. Δύο από τα παιδιά μου είναι τώρα ηθοποιοί και τους λέω ότι πρέπει να μάθουν να παίζουν στη σκηνή, όχι στο σινεμά. Οι ταινίες είναι έργο του σκηνοθέτη. Στη σκηνή μπορεί κάποιος να σε σκηνοθετεί, αλλά άπαξ και σηκωθεί η αυλαία, είσαι εσύ και το κοινό. Και πρέπει να παραδώσεις. ∆εν υπάρχουν "cut! Μπορούμε να το ξανακάνουμε;"». Τα δύο από τα τέσσερα παιδιά που έχει ο Denzel Washington ασχολούνται με το σινεμά. Ο Τζον Ντέιβιντ πρωταγωνιστεί σε μια νέα τηλεοπτική σειρά, το «Ballers». «Συμπρωταγωνιστεί με τον The Rock!», λέει με ενθουσιασμό ο Ουάσινγκτον. «Αναζητήστε τον στο HBO! Αν και μπορώ να τον φανταστώ να λέει: "Μπαμπά, μην τα λες αυτά...". Είμαι περήφανος μπαμπάς για όλα μου τα παιδιά». Ο άλλος γιος του, ο Μάλκολμ, θα σπουδάσει στο AFI σκηνοθεσία, ενώ η Κάτια θέλει να γίνει παραγωγός και η Ολίβια σπουδάζει ηθοποιία στο Tisch. «Με τη γυναίκα μου δεν τα σπρώξαμε καθόλου προς τα εκεί», σημειώνει και προσθέτει: «Είναι όλοι κινηματογραφικοί ειδήμονες. Λατρεύουν το σινεμά και το θέατρο. Ξέρουν όλες τις ταινίες, ποιος τις φωτογράφισε, ποιος τις σκηνοθέτησε. Τα ξέρουν καλύτερα από μένα Η γυναίκα μου είναι πραγματική γνώστρια. Βλέπει πραγματικά τα πάντα. Όταν μας στέλνουν τα screeners για τα Οσκαρ τα βλέπει όλα. Νομίζω ότι αυτό το πήραν περισσότερο από τη μητέρα τους παρά από μένα. Λατρεύουν το σινεμά, οπότε είναι πολύ λογικό που μπήκαν σ' αυτό τον χώρο».