Η τέχνη της ήταν «σαν κορδέλα τυλιγμένη γύρω από μια βόμβα» Αντρέ Μπρετόν.
Η Φρίντα Κάλο (Magdalena del Carmen Frida Kahlo y Calderón 1907 – 1954, ήταν Μεξικάνα ζωγράφος. Στη ζωγραφική της κυριαρχούν τα έντονα χρώματα. Το στυλ που χρησιμοποιεί φαίνεται επηρεασμένο από τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στο Μεξικό, αλλά έχει δεχτεί και την επίδραση Ευρωπαϊκών ρευμάτων στα οποία συμπεριλαμβάνονται ο Ρεαλισμός, ο Συμβολισμός και ο Υπερρεαλισμός. Αρκετά έργα της είναι αυτοπροσωπογραφίες, μέσα από τις οποίες εκφράζεται ο προσωπικός πόνος και η σεξουαλικότητά της.Είχε κομμουνιστικές πολιτικές πεποιθήσεις. Το 1929 η Φρίντα Κάλο παντρεύτηκε το Μεξικάνο τοιχογράφο Ντιέγκο Ριβέρα, με τον οποίο μοιράζονταν τις ίδιες πολιτικές απόψεις. Ο Ντιέγκο Ριβέρα δώρισε το 1957 το "Γαλάζιο Σπίτι" της στο Κογιοακάν , στην Πόλη του Μεξικού, και λειτουργεί πλέον ως μουσείο.Γεννήθηκε από γερμανοεβραίο πατέρα και ισπανομεξικάνα μητέρα στο (Κογιοακάν) στην Πόλη του Μεξικού. Ο πατέρας της ήταν μορφωμένος, άθεος και είχε έρθει σε νεαρή ηλικία στο Μεξικό όπου είχε γίνει φωτογράφος. Η μητέρα της ήταν Καθολική. Στην ηλικία των έξι αρρώστησε από πολιομυελίτιδα, με αποτέλεσμα το ένα της πόδι να είναι μικρότερο από το άλλο και ημιπαράλυτο. Παρακολούθησε την Escola Preparatoria, μία από τα 35 κορίτσια ανάμεσα σε 2000 άτομα, όπου και είδε για πρώτη φορά τον μετέπειτα σύζυγό της, Ντιέγκο Ριβέρα, ο οποίος ζωγράφιζε τους τοίχους της σχολής. Στη σχολή γνωρίζει το πρώτο της φλερτ: τον Αλεχάντρο Γκόμεζ Αρίας. Στις 17 Σεπτεμβρίου 1925, μοιραία μέρα της ζωής της οι δυο τους επιστρέφουν σπίτι με το λεωφορείο όταν αυτό συγκρούεται με τραμ. Το σφοδρό ατύχημα αφήνει την Φρίντα με ένα ισχίο τρυπημένο από λαμαρίνες και πολλαπλά σοβαρά τραύματα στη σπονδυλική στήλη και τη λεκάνη. Υποβλήθηκε σε μεγάλο αριθμό εγχειρήσεων και έκτοτε η ζωή της σημαδεύτηκε από πόνο και θλίψη για την αδυναμία της να κάνει παιδιά.Το 1926, ενώ ανάρρωνε από το ατύχημα η Φρίντα ξεκίνησε μαθήματα ζωγραφικής. Η οικογένειά της δε μπορούσε να υποστηρίξει την καλλιτεχνική της δραστηριότητα οικονομικά, για αυτό και την προέτρεψαν να εικονογραφεί βιβλία ιατρικής. Το 1929 έδειξε τη δουλειά της στον Ριβέρα, τον οποίο είχε γνωρίσει στους καλλιτεχνικούς κύκλους του Μεξικού που σύχναζε Εκείνος ζωγράφιζε μια αίθουσα του πανεπιστημίου κι εκείνη -σύμφωνα με μαρτυρίες- έκανε τη μοιραία δήλωση: "Κάποια στιγμή θα γεννήσω το παιδί του". Το πρώτο πράγμα που τους ένωσε ήταν το γεγονός ότι μοιράζονταν τις ίδιες πολιτικές απόψεις. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκαν. Ο Ριβέρα ήταν άσχημος και χοντρός. Κανείς δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίσει πιο κολακευτικά την εξωτερική του εμφάνιση. Αλλά ελάχιστες γυναίκες του αντιστάθηκαν. Αναρίθμητες καλλονές, έπεφταν στην αγκαλιά του και δήλωναν βαθιά ερωτευμένες. Όταν γνώρισε την Κάλο το 1928, ήταν παντρεμένος με τη δεύτερη γυναίκα του, την πανέμορφη Γουαδελούπε Μαρίν, που είχε υπάρξει μοντέλο για πολλά έργα του.
"Θα σας ενοχλούσα πολύ εάν σας κοιτούσα να ζωγραφίζετε";τον ρώτησε η Φρίντα."Αντιθέτως, θα ήμουν γοητευμένος", της απάντησε εκείνος. Παντρεύτηκαν το 1929 παρά τις αντιδράσεις της μητέρας της Κάλο, που πίστευε ότι ο γάμος της κόρης της ήταν γάμος “ενός ελέφαντα με μία περιστέρα”....
"Θα σας ενοχλούσα πολύ εάν σας κοιτούσα να ζωγραφίζετε";τον ρώτησε η Φρίντα."Αντιθέτως, θα ήμουν γοητευμένος", της απάντησε εκείνος. Παντρεύτηκαν το 1929 παρά τις αντιδράσεις της μητέρας της Κάλο, που πίστευε ότι ο γάμος της κόρης της ήταν γάμος “ενός ελέφαντα με μία περιστέρα”....
Οι πίνακές της είναι αντιδιαμετρικοί από τους πίνακες του Ριβέρα. Eνώ αυτός αντλούσε τα θέματά του από το Μεξικό της προκολομβιανής εποχής, η Φρίντα παρέμεινε πιστή στην τάση της mexicanidad, τη μεξικανική κουλτούρα που ανθούσε εκείνη την περίοδο. «Δεν ανήκω στους σουρεαλιστές. Δεν ζωγράφισα ποτέ όνειρα. Ζωγράφιζα την πραγματικότητά μου».έλεγε.
Ο Ριβέρα ήταν ήδη αναγνωρισμένος ζωγράφος και οι τοιχογραφίες του είχαν μεγάλη ζήτηση στις Η.Π.Α.. Το ζευγάρι μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο και αργότερα στο Ντητρόιτ. Εκεί η Φρίδα απέβαλλε, η θλίψη της για τις αποβολές της αποτυπώνεται στους πίνακες "Αποβολή στο Ντητρόιτ" και "Νοσοκομείο Χένρι Φόρντ". Κατά τη διάρκεια της ζωής της η Φρίντα Κάλο ήταν κυρίως γνωστή ως γυναίκα του Ριβέρα και όχι ως ξεχωριστή καλλιτέχνης. Το 1938 ο Αντρέ Μπρετόν γνώρισε την Κάλο και τον Ριβέρα , στο ταξίδι του στο Μεξικό. Εκείνος εντυπωσιάστηκε από τη δουλειά της, την κάλεσε να πάρει μέρος στην έκθεση μαζί με άλλους σουρρεαλιστές ζωγράφους και οργάνωσε μια έκθεση της προσωπικής της δουλειάς στο Παρίσι. Στη διάρκεια της ζωής της πραγματοποίησε τρεις μόνο εκθέσεις: στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη και στο Μεξικό. Το 1939 χώρισε προσωρινά από τον Ριβέρα και αποσύρθηκε στο Μεξικό, στο "Γαλάζιο Σπίτι". Εκεί ζωγράφισε τον πίνακα "Οι δύο Φρίδες", στον οποίο απεικονίζει το δίλημμά της για το διαζύγιο. Σε όλη τη διάρκεια του 1939 διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση με τον Νίκολας Μάρεϊ, τον οποίο είχε γνωρίσει μαζί με τον Ριβέρα στη Νέα Υόρκη. Το 1934 ο Ριβέρα χρησιμοποίησε ως μοντέλο την Κριστίνα, που ήταν αδελφή της Φρίντα. Φυσικά, την έριξε στο κρεβάτι και η Κάλο κατέρρευσε. Η ζωγράφος έγραψε στο ημερολόγιό της: “Είμαι σε τέτοια κατάσταση θλίψης, που δεν μπορώ να ζωγραφίσω. Η κατάσταση με τον Ντιέγκο χειροτερεύει κάθε μέρα”.Ως απάντηση στην τραγωδία που ζούσε, η Κάλο θα κόψει τα κατάμαυρα μαλλιά της, που είχαν γίνει εν τω μεταξύ το σήμα-κατατεθέν της.. Το 1937 επανασυνδέονται καθώς έπρεπε να φιλοξενήσουν τον Λέοντα Τρότσκι και την σύζυγό του που είχαν βρει καταφύγιο στο Μεξικό. Οι μέρες αυτές έδωσαν στην Φρίντα την ευκαιρία να ξεχαστεί πλέκοντας ένα σύντομο ειδύλλιο με τον Μπολσεβίκο επαναστάτη. Το 1940 η Φρίδα και ο Ντιέγκο ξαναπαντρεύτηκαν. Το 1950 η διάγνωση για το δεξί πληγωμένο της πόδι γράφει: γάγγραινα.Παραμένει εννέα μήνες στο νοσοκομείο.Οταν βγαίνει ζωγραφίζει με μανία για να ολοκληρώσει τα έργα της επόμενης έκθεσης. Τα εγκαίνια είναι προγραμματισμένα για το 1953. Ολοι της επισημαίνουν τους κινδύνους αλλά εκείνη καταφθάνει με ασθενοφόρο και ξαπλώνει στη μέση της αίθουσας σε ένα κρεβάτι για να παρακολουθεί τις εντυπώσεις των προσκεκλημένων. Ηταν η τελευταία της performance. Στις 13 Ιουλίου 1954 πεθαίνει με επίσημη αιτία την πνευμονική εμβολή, ενώ οι φήμες μέχρι σήμερα επιμένουν στην υπερβολική δόση ηρεμιστικών “Η ημέρα που πέθανε η Φρίντα, ήταν η πιο τραγική της ζωής μου. Δυστυχώς, κατάλαβα πολύ αργά, ότι το καλύτερο κομμάτι της ζωής μου, ήταν η αγάπη μου για εκείνη”, είχε γράψει ο Ριβέρα στην αυτοβιογραφία του. Δεν έμεινε πολύ καιρό χωρίς τη σύντροφο της ζωής του. Πέθανε κι εκείνος τρία χρόνια αργότερα.... Το 2010, η κυβέρνηση του Μεξικού, σε αναγνώριση της συνεισφοράς της Φρίντα Κάλο αλλά και του Ντιέγκο Ριβέρα απεικόνισε τα πρόσωπά τους στις δύο όψεις του χαρτονομίσματος των 500 πέσος, στην έκδοση για τον εορτασμό της 200ής επετείου της ανεξαρτητοποίησης της χώρας και της 100ής επετείου της Μεξικανικής Επανάστασης.
Ο Ριβέρα ήταν ήδη αναγνωρισμένος ζωγράφος και οι τοιχογραφίες του είχαν μεγάλη ζήτηση στις Η.Π.Α.. Το ζευγάρι μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο και αργότερα στο Ντητρόιτ. Εκεί η Φρίδα απέβαλλε, η θλίψη της για τις αποβολές της αποτυπώνεται στους πίνακες "Αποβολή στο Ντητρόιτ" και "Νοσοκομείο Χένρι Φόρντ". Κατά τη διάρκεια της ζωής της η Φρίντα Κάλο ήταν κυρίως γνωστή ως γυναίκα του Ριβέρα και όχι ως ξεχωριστή καλλιτέχνης. Το 1938 ο Αντρέ Μπρετόν γνώρισε την Κάλο και τον Ριβέρα , στο ταξίδι του στο Μεξικό. Εκείνος εντυπωσιάστηκε από τη δουλειά της, την κάλεσε να πάρει μέρος στην έκθεση μαζί με άλλους σουρρεαλιστές ζωγράφους και οργάνωσε μια έκθεση της προσωπικής της δουλειάς στο Παρίσι. Στη διάρκεια της ζωής της πραγματοποίησε τρεις μόνο εκθέσεις: στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη και στο Μεξικό. Το 1939 χώρισε προσωρινά από τον Ριβέρα και αποσύρθηκε στο Μεξικό, στο "Γαλάζιο Σπίτι". Εκεί ζωγράφισε τον πίνακα "Οι δύο Φρίδες", στον οποίο απεικονίζει το δίλημμά της για το διαζύγιο. Σε όλη τη διάρκεια του 1939 διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση με τον Νίκολας Μάρεϊ, τον οποίο είχε γνωρίσει μαζί με τον Ριβέρα στη Νέα Υόρκη. Το 1934 ο Ριβέρα χρησιμοποίησε ως μοντέλο την Κριστίνα, που ήταν αδελφή της Φρίντα. Φυσικά, την έριξε στο κρεβάτι και η Κάλο κατέρρευσε. Η ζωγράφος έγραψε στο ημερολόγιό της: “Είμαι σε τέτοια κατάσταση θλίψης, που δεν μπορώ να ζωγραφίσω. Η κατάσταση με τον Ντιέγκο χειροτερεύει κάθε μέρα”.Ως απάντηση στην τραγωδία που ζούσε, η Κάλο θα κόψει τα κατάμαυρα μαλλιά της, που είχαν γίνει εν τω μεταξύ το σήμα-κατατεθέν της.. Το 1937 επανασυνδέονται καθώς έπρεπε να φιλοξενήσουν τον Λέοντα Τρότσκι και την σύζυγό του που είχαν βρει καταφύγιο στο Μεξικό. Οι μέρες αυτές έδωσαν στην Φρίντα την ευκαιρία να ξεχαστεί πλέκοντας ένα σύντομο ειδύλλιο με τον Μπολσεβίκο επαναστάτη. Το 1940 η Φρίδα και ο Ντιέγκο ξαναπαντρεύτηκαν. Το 1950 η διάγνωση για το δεξί πληγωμένο της πόδι γράφει: γάγγραινα.Παραμένει εννέα μήνες στο νοσοκομείο.Οταν βγαίνει ζωγραφίζει με μανία για να ολοκληρώσει τα έργα της επόμενης έκθεσης. Τα εγκαίνια είναι προγραμματισμένα για το 1953. Ολοι της επισημαίνουν τους κινδύνους αλλά εκείνη καταφθάνει με ασθενοφόρο και ξαπλώνει στη μέση της αίθουσας σε ένα κρεβάτι για να παρακολουθεί τις εντυπώσεις των προσκεκλημένων. Ηταν η τελευταία της performance. Στις 13 Ιουλίου 1954 πεθαίνει με επίσημη αιτία την πνευμονική εμβολή, ενώ οι φήμες μέχρι σήμερα επιμένουν στην υπερβολική δόση ηρεμιστικών “Η ημέρα που πέθανε η Φρίντα, ήταν η πιο τραγική της ζωής μου. Δυστυχώς, κατάλαβα πολύ αργά, ότι το καλύτερο κομμάτι της ζωής μου, ήταν η αγάπη μου για εκείνη”, είχε γράψει ο Ριβέρα στην αυτοβιογραφία του. Δεν έμεινε πολύ καιρό χωρίς τη σύντροφο της ζωής του. Πέθανε κι εκείνος τρία χρόνια αργότερα.... Το 2010, η κυβέρνηση του Μεξικού, σε αναγνώριση της συνεισφοράς της Φρίντα Κάλο αλλά και του Ντιέγκο Ριβέρα απεικόνισε τα πρόσωπά τους στις δύο όψεις του χαρτονομίσματος των 500 πέσος, στην έκδοση για τον εορτασμό της 200ής επετείου της ανεξαρτητοποίησης της χώρας και της 100ής επετείου της Μεξικανικής Επανάστασης.