Το έργο της καλλιτέχνιδος Μάργκαρετ Κιν γνώρισε τεράστια επιτυχία τη δεκαετία του '50 αλλά δεν έλαβε καμία αναγνώριση γι' αυτό. Ο σύζυγός της, Γουόλτερ Κιν, ισχυριζόμενος ότι είναι ο ίδιος ο καλλιτέχνης, έγινε εθνική διασημότητα και φιγούρα των talk show μετά την πρωτοπορία του στη μαζική παραγωγή φτηνών εκτυπώσεων των παιδιών με μεγάλα μάτια. Χρησιμοποιώντας πολύ έξυπνα το μάρκετινγκ, πούλησε τις εκτυπώσεις σε καταστήματα και βενζινάδικα σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Μάργκαρετ ζωγράφιζε τους πίνακες στο υπόγειό της και η μόνη συνεισφορά του Γουόλτερ ήταν η υπογραφή του που πρόσθετε στο κάτω μέρος. Σύντομα ο γάμος τους έφτασε στο τέλος του και όταν η Μάργκαρετ προπάθησε να κάνει γνωστό ότι αυτή δημιούργησε τους πίνακες, το ζευγάρι κατέληξε σε μια δικαστική μάχη, αφού έμαθε ότι ο Γουόλτερ πήρε τους πίνακες χωρίς την άδειά της
Γεννημένη το 1927 στο Τεννεσί η 87χρονη σήμερα Κιν μεγάλωσε σε ένα θρησκευτικό περιβάλλον. Η ίδια μάλιστα πολλές φορές έχει δηλώσει ότι η Βίβλος αλλά και η σχέση της με την γιαγιά της, με την οποία μεγάλωσε, αποτέλεσαν τις κυριότερες πηγές έμπνευσής της. Σε ηλικία 19 ετών παντρεύτηκε τον Φρανκ Ούλμπριχ με τον οποίο είχαν στήσει μια μικρο- επιχείρηση handmade ζωγραφικής πάνω σε ανδρικές γραβάτες και άλλα ήδη σπιτιού. Το ταλέντο της Μάργκαρετ δεν περνούσε απαρατήρητο. Το 1954 η Μάργκαρετ χώρισε με τον Ούλμπριχ και έφυγε μαζί με την κόρη τους για το Σαν Φραντσίσκο προς αναζήτηση μίας καλύτερης ζωής. Εκεί, σε ένα από τα πολλά υπαίθρια art fairs όπου προσπαθούσε να πουλήσει τους πίνακές της, γνώρισε τον Γουόλτερ -που ασχολούταν περισσότερο με την ζωγραφική τοπίων- τον οποίο και παντρεύτηκε ένα χρόνο αργότερα. Ο Γουόλτερ ήταν αδιαμφισβήτητα ικανότερος στην δημόσιες σχέσεις από την ίδια, και η επιτυχία του ζευγαριού δεν άργησε να έρθει. Ήταν όμως μία κοινή επιτυχία μιας που όλοι οι πίνακες υπογράφονταν με το επώνυμο Κιν χωρίς να προσδιορίζεται ποιος από τους δύο ήταν ο πραγματικός ζωγράφος. Πολύ σύντομα η Μάργκαρετ έμεινε πίσω στο ατελιέ και ο Γουόλτερ θέριζε τους καρπούς της σκληρής δουλειάς της. Χρόνο με τον χρόνο τα παιδιά με τα υπερμεγέθη υγρά μάτια έμοιαζαν όλο και πιο στεναχωρημένα και "σκοτεινά", και έβρισκαν συχνά παρηγοριά σε γάτες και κατοικίδια σκυλάκια.
Επρόκειτο για μία απίθανη απάτη που συγκλόνισε τον κόσμο της τέχνης. Τα «μεγάλα μάτια», οι πίνακες που λάτρεψαν τα αμερικανικά προάστια τη δεκαετία του 1960, δεν είχαν δημιουργηθεί από τον Ουόλτερ Κιν, όπως όλοι πίστευαν, αλλά από την σύζυγό του Μάργκαρετ. Η ιστορία ξεκινά το 1946 στο Βερολίνο. Σύμφωνα τουλάχιστον με τα όσα είχε δηλώσει ο Ουόλτερ Κιν, ο οποίος είχε πει ότι βρισκόταν στην Ευρώπη, προσπαθώντας να γίνει ζωγράφος. «Καθοδηγούμενος από μία αίσθηση απελπισίας, ζωγράφισα αυτά τα βρόμικα, κουρελιασμένα νεαρά θύματα του πολέμου με τα πληγωμένα, κατεστραμμένα μυαλά και σώματα, τα βρόμικα μαλλιά και τις μύτες που τρέχουν. Τότε ξεκίνησε σοβαρά η ζωή μου σαν ζωγράφος» είχε δηλώσει κάποτε ο Ουόλτερ Κιν. Και για πολλά χρόνια ο κόσμος πίστευε ότι όντως τους πίνακες με τα μεγάλα μάτια που έκαναν θραύση στους κατοίκους των αμερικανικών προαστίων, τούς ζωγράφιζε ο Ουόλτερ. Η αλήθεια ήταν κάπως διαφορετική. Τους πίνακες τους ζωγράφιζε η σύζυγός του, Μάργκαρετ, με τον Ουόλτερ να παίρνει τα εύσημα. Ο ίδιος έγραφε στη βιογραφία του που κυκλοφόρησε το 1983 ότι η Μάργκαρετ τού είχε πει ότι λάτρευε τους πίνακές του με τα παιδιά με τα μεγάλα μάτια. Η ίδια θυμάται τα γεγονότα διαφορετικά. Ένα βράδυ, δύο χρόνια μετά τον γάμο τους, η Μάργκαρετ πήγε σε ένα δημοφιλές κλαμπ της εποχής το Hungry i στο Σαν Φρανσίσκο. Την ώρα που κωμικοί ηθοποιοί ανέβαιναν στη σκηνή, ο Ουόλτερ πουλούσε τους πίνακες της Μάργκαρετ. «Ξαφνικά, κάποιος με πλησίασε και με ρώτησε: "Ζωγραφίζετε και εσείς;" Και τότε σκέφτηκα -απόλυτα σοκαρισμένη- εάν λέει ότι οι πίνακες είναι δικοί του» αφηγείται η ίδια στον Guardian. Το ίδιο βράδυ προσπάθησε να τον αντιμετωπίσει. «Εκείνος μου είπε: "Χρειαζόμαστε τα χρήματα. Ο κόσμος είναι πιο πιθανό να αγοράσει έναν πίνακα εάν γνωρίζει ότι μιλάει στον καλλιτέχνη. Ο κόσμος δεν θέλει να πιστέψει ότι δεν μπορώ να ζωγραφίσω και ότι χρειάζομαι τη σύζυγό μου να ζωγραφίζει. Πιστεύουν ήδη ότι εγώ ζωγράφισα τα μεγάλα μάτια και εάν ξαφνικά πω ότι ήσουν εσύ, τότε αυτό θα τους μπερδέψει και θα αρχίσουν να μας μηνύουν"». Η Μάργκαρετ προσπάθησε να διδάξει στον Ουόλτερ να ζωγραφίζει, αλλά εκείνος δεν μπορούσε. Η ίδια δηλώνει ότι παρ' όλο που αισθανόταν εγκλωβισμένη, δεν έφευγε γιατί σκεφτόταν πώς θα συντηρήσει τον εαυτό της και την κόρη της (από προηγούμενο γάμο).
Καθώς όλοι άρχισαν να αγοράζουν έναν πίνακα Κιν, αλλά και αφίσες και κάρτες με έργα της Κιν, το ζευγάρι απέκτησε πολλά χρήματα. Η Μάργκαρετ δηλώνει ότι δεν είδε ποτέ δεκάρα από αυτά, αλλά λίγο αργότερα μετακόμισαν σε μία βίλα. Ο Ουόλτερ αφηγείται στην αυτοβιογραφία του: «Υπήρχαν πάντα τρεις ή τέσσερις άνθρωποι που κολυμπούσαν γυμνοί στην πισίνα. Όλοι έκαναν σεξ με όλους. Μερικές φορές θα πήγαινα στο κρεβάτι και θα υπήρχαν εκεί τρεις κοπέλες». Την ίδια ώρα, η Μάργκαρετ καθόταν στο εργαστήριο, με τραβηγμένες τις κουρτίνες, ζωγραφίζοντας. Ερωτηθείσα εάν γνώριζε για τις ερωτικές σχέσεις του Ουόλτερ, δηλώνει ότι πλέον δεν την ενδιέφερε. «Ήμουν φυλακισμένη» λέει η ίδια στον Guardian. Χώρισαν το 1965, μετά από δέκα χρόνια γάμου. Το 1970, κι έχοντας μετακομίσει στη Χαβάη, η Μάργκαρετ αποφάσισε να πει σε έναν δημοσιογράφο την αλήθεια για τους πίνακες. Ακολούθησε μήνυση κατά του Ουόλτερ. Καθώς το δικαστήριο δεν μπορούσε να αποφασίσει, ο δικαστής τούς ζήτησε να ζωγραφίσουν ένα παιδί με μεγάλα μάτια. Ο Ουόλτερ επικαλέστηκε ένα τραύμα στον ώμο και αρνήθηκε να ζωγραφίσει. Τελικά το 1986 το ομοσπονδιακό δικαστήριο της Καλιφόρνιας της αναγνώρισε το δικαίωμα να υπογράφει με το δικό της όνομα ("Kean") χωρίς να αμφισβητείται η γνησιότητα της υπογραφής της και κυρίως χωρίς να μπερδεύεται με αυτή του πρώην συζύγου της. Επιπλέον, η καλλιτέχνης διεκδίκησε και κέρδισε το ποσό των τεσσάρων εκατομμυρίων δολαρίων ως αποζημίωση. Αφού έζησε για περισσότερα από 25 χρόνια στην Χαβάη – όπου και έγινε μάρτυρας του Ιαχωβά, σήμερα η Μάργκαρετ Κιν ζει στην Νάπα της Καλιφόρνια με τον τρίτο της σύζυγο, το αθλητικογράφο Dan McGuire, και δεν έχει σταματήσει να ζωγραφίζει. Ο πίνακας που ζωράφισε στο δικαστήριο κρέμεται σήμερα, μαζί με πολλά άλλα από τα «μεγάλα μάτια», στο σπίτι της. «Αυτός ο πίνακας συμβολίζει τον θρίαμβο της αλήθειας πάνω στο ψέμα» λέει. Ο Ουόλτερ πέθανε το 2000 και μέχρι το τέλος της ζωής του επέμενε ότι εκείνος ήταν που είχε ζωγραφίσει τους πίνακες. Όσο για τα παιδιά με τα μεγάλα μάτια, η Μάργκαρετ Κιν δηλώνει στον Guardian: «Αυτά τα θλιμμένα παιδιά εξέφραζαν τα βαθύτερα συναισθήματά μου που δεν μπορούσα να εκφράσω με κανέναν άλλο τρόπο. Τα μάτια τους αναζητούσαν κάτι. Ρωτούσαν γιατί. Γιατί υπάρχει τόσο πολύ δυστυχία; Γιατί πρέπει να αρρωσταίνουμε και να πεθαίνουμε; Γιατί ο κόσμος πυροβολεί ο ένας τον άλλο;»
Το έργο της Κιν στην σύγχρονη ποπ κουλτούρα
Λίγοι γνωρίζουν πως ο Τιμ Μπάρτον εκτός από θαυμαστής είναι ένας από τους μεγαλύτερους συλλέκτες των έργων της Μάργκαρετ Κιν. Μάλιστα, πίσω στις αρχές της δεκαετίας του '90 ο σκηνοθέτης είχε ζητήσει από την ζωγράφο να φιλοτεχνήσει το πορτρέτο της τότε συντρόφού του Λίζα Μαρί, ενώ η Τζόαν Κρόφορντ και η Νάταλι Γούντμαν φαίνεται πως έχουν στο σπίτι τους από ένα πορτρέτο τους με τεράστια μάτια. Το 1973 στην ταίνια Sleeper του Γούντι Άλλεν η Κιν αναφέρεται ως μία από τους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες της σύγχρονης ιστορίας, ενώ αναφορές στην ίδια και στο έργο της υπάρχουν σε καρτούν (The Powerpuff Girls, 1998), σε δίσκους ("Weird Al" Yankovic, Matthew Sweet, κ.α.), ακόμα και στην σειρά Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς.
Λίγοι γνωρίζουν πως ο Τιμ Μπάρτον εκτός από θαυμαστής είναι ένας από τους μεγαλύτερους συλλέκτες των έργων της Μάργκαρετ Κιν. Μάλιστα, πίσω στις αρχές της δεκαετίας του '90 ο σκηνοθέτης είχε ζητήσει από την ζωγράφο να φιλοτεχνήσει το πορτρέτο της τότε συντρόφού του Λίζα Μαρί, ενώ η Τζόαν Κρόφορντ και η Νάταλι Γούντμαν φαίνεται πως έχουν στο σπίτι τους από ένα πορτρέτο τους με τεράστια μάτια. Το 1973 στην ταίνια Sleeper του Γούντι Άλλεν η Κιν αναφέρεται ως μία από τους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες της σύγχρονης ιστορίας, ενώ αναφορές στην ίδια και στο έργο της υπάρχουν σε καρτούν (The Powerpuff Girls, 1998), σε δίσκους ("Weird Al" Yankovic, Matthew Sweet, κ.α.), ακόμα και στην σειρά Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς.