Η αγία των φτωχών
Η Μαρία Εύα Ντουάρτε γεννήθηκε στο Λος Τόλδος της Αργεντινής στις 7 Μαΐου του 1919. Ήταν ένα από τα εξώγαμα τέκνα του γαιοκτήμονα Χουάν Ντουάρτε και της Χουάνα Ιμπαργκούρεν. Και οι δύο γονείς της είχαν καταγωγή από τη Χώρα των Βάσκων. Σε ηλικία 15 ετών, η νεαρή Εβίτα μετακόμισε στο Μπουένος Άιρες, όπου προσπάθησε να κάνει καριέρα στον κόσμο του θεάματος, ως ηθοποιός του θεάτρου και του ραδιοφώνου. Ο πρώτος ρόλος έρχεται το 1935, με τη 16χρονη Εβίτα να παίζει μικρορολάκια σε κινηματογράφο και θέατρο, με τις υποκριτικές της επιδόσεις να κρίνονται ωστόσο ικανοποιητικές. Σειρά κατόπιν είχε το ραδιόφωνο, που ανθούσε εκείνη την εποχή. Έπαιζε σε ραδιοφωνικά δράματα και κέρδισε σύντομα το ενδιαφέρον του κοινού, συγκεντρώνοντας διθυραμβικές κριτικές για τις ερμηνείες της. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '40, κέρδιζε αρκετά για να νοικιάζει το δικό της διαμέρισμα και να ζει άνετα, με την αναγνωρισιμότητά της να έχει εκτοξευτεί. Το 1944 η τύχη τής χαμογέλασε, όταν γνωρίστηκε σε μία φιλανθρωπική εκδήλωση με τον χήρο συνταγματάρχη Χουάν Περόν, ηγετικό στέλεχος της στρατιωτικής χούντας, που κυβερνούσε την Αργεντινή από το 1943. Η γνωριμία τους εξελίχθηκε σε ειδύλλιο κι ένα χρόνο αργότερα το ζευγάρι πέρασε το κατώφλι της εκκλησίας. Τον Φεβρουάριο του 1946, ο πενηντάχρονος Περόν εκλέχθηκε Πρόεδρος της Αργεντινής και η 27χρονη Εβίτα έγινε η πρώτη κυρία της χώρας. Κατά τη διάρκεια των επόμενων έξι χρόνων η Εύα Περόν απέκτησε δύναμη στα εργατικά σωματεία, μιλώντας για τα εργατικά δικαιώματα. Επίσης, διηύθυνε τα υπουργεία Εργασίας και Υγείας, ίδρυσε και διηύθυνε το φιλανθρωπικό Ίδρυμα Εύα Περόν, πάλεψε για τα δικαιώματα των γυναικών στην Αργεντινή και ίδρυσε το πρώτο γυναικείο πολιτικό κόμμα μεγάλης κλίμακας της χώρας,το Γυναικείο Περονικό Κόμμα. Η Εβίτα είχε αναλάβει να συναντά προσωπικά τους πολίτες δουλεύοντας, παρ’ όλο που δεν χρειαζόταν, 18 και 20 ώρες. Η βιογράφος της Αλίσια Ορτίζ («Εβίτα», εκδόσεις Λιβάνη, 1996) περιγράφει μια τέτοια σκηνή: «Μια γυναίκα θέλει ένα στρώμα. Είναι μόνη, χωρίς σύζυγο. «Έχετε κρεβάτι» ρωτά η Περόν. «Εεε, όχι!» «Σημειώστε ένα κρεβάτι για την κυρία. Έχετε παιδιά;» «Πέντε» «Σημειώστε: πέντε. Αλλά για μια στιγμή. Υπάρχει χώρος στο σπίτι σας για όλα αυτά τα κρεβάτια;» «Όχι Εβίτα. Μένουμε σε ένα δωματιάκι» Σύντομος διάλογος με τους συνεργάτες της. «Σας σημειώσαμε για τις νέες κατοικίες για την Σααβέντρα». Η γυναίκα φεύγει ήδη, όταν η Εβίτα την φωνάζει για να την ρωτήσει κάτι τελευταίο: «Έχετε χρήματα για το λεωφορείο;»
Όσο περισσότερο δούλευε με τους φτωχούς, τόσο περισσότερο εξοργιζόταν με την ύπαρξη της φτώχιας. Κάποια μέρα δήλωσε: «Μερικές φορές εύχομαι οι προσβολές μου να ήταν χαστούκια ή μαστίγια. Θα ήθελα να κτυπήσω τους ανθρώπους στο πρόσωπο για να τους κάνω να δουν, έστω για μια μέρα, αυτά που βλέπω κάθε μέρα, βοηθώντας τους φτωχούς». Στην διάρκεια των συναντήσεων με τον λαό της Αργεντινής, συνήθως φιλούσε τους φτωχούς και επέτρεπε και εκείνοι να την φιλούν. Επίσης έβαζε τα χέρια της στις πληγές των άρρωστων και φτωχών, άγγιζε τους λεπρούς, φιλούσε τους συφιλιδικούς, χωρίς να παθαίνει τίποτα. Αυτό έκανε χιλιάδες να την θεωρούν Αγία. Ανάμεσα στον λαό και την Εβίτα υπήρχε μια ειλικρινής συμφωνία, που βασιζόταν στο γεγονός ότι η Εβίτα καταγόταν από τον λαό και ότι καλυτέρευσε ουσιαστικά τις ζωές χιλιάδων λαού.Το 1951 ο Περόν προσπαθούσε να επανεκλεγεί Πρόεδρος της Αργεντινής, αλλά η δημοτικότητά του είχε σημειώσει τεράστια πτώση. Το μοναδικό όπλο που είχε στη διάθεσή του ήταν η σύζυγός του, Εβίτα, που ήταν ακόμα εξαιρετικά δημοφιλής. Με δική της πρωτοβουλία, προτάθηκε νόμος στη Βουλή για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών και μετά από μία αποτυχημένη προσπάθεια, ο νόμος υπερψηφίστηκε το Σεπτέμβριο του 1947. Στη συνέχεια, η Περόν δημιούργησε κόμμα αποκλειστικά για τις γυναίκες υποστηρίκτριες του Χουάν Περόν. Τα μέλη έφταναν τις 50 χιλιάδες και πολλοί πιστεύουν ότι η επανεκλογή του Περόν οφειλόταν στις “γυναίκες της Εβίτα”. Για να εκμεταλλευτεί την αγάπη του λαού για τη γυναίκα του, ο Περόν ανακοίνωσε ότι Αντιπρόεδρος στην κυβέρνησή του, θα γινόταν η Εβίτα. Δύο εκατομμύρια κόσμος συγκεντρώθηκε έξω από τη Βουλή και ζητούσαν απ” την Εβίτα να επιβεβαιώσει την υποψηφιότητά της ως αντιπρόεδρος. Η Περόν φάνηκε να διστάζει μέχρι που το πλήθος άρχισε να απαιτεί να αναλάβει η Εβίτα το αξίωμα της αντιπροέδρου. Τελικά αναγκάστηκε να απορρίψει την πρόταση, γιατί ο στρατός δεν ήταν διατεθειμένος να δεχτεί εντολές από μία γυναίκα....
Τον Ιανουάριο του 1950 η Εβίτα διαγνώστηκε με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Ήταν σε πολύ προχωρημένο στάδιο και η θεραπεία ήταν σχεδόν αδύνατη. Τον Ιούνιο του 1952, η Εβίτα έγινε ξανά η πρώτη κυρία της Αργεντινής και συνόδευσε το σύζυγό της στο “γύρο του θριάμβου”, μετά τη νίκη τους στις εκλογές. Είχε καλύψει το αδύνατο σώμα της με μια τεράστια γούνα, αλλά τα σημάδια της αρρώστιας ήταν εμφανή στη σιλουέτα της. Ήταν η πρώτη γυναίκα στην Αργεντινή που έκανε χημειοθεραπεία, αλλά δεν φάνηκε καμία βελτίωση στην υγεία της. Έφτασε να ζυγίζει μόλις 36 κιλά και χρειαζόταν βοήθεια ακόμα και για να σταθεί όρθια. Η Εβίτα Περόν πέθανε στις 26 Ιουλίου του 1952, σε ηλικία 33 ετών. Ολόκληρη η Αργεντινή θρήνησε το χαμό της. Τα καταστήματα και οι δημόσιες υπηρεσίες έκλεισαν και χιλιάδες άνθρωποι κατέκλυσαν τους δρόμους γύρω από την προεδρική οικία.... Όταν η σωρός της Εβίτας μεταφέρθηκε στο κτίριο που στεγαζόταν το Υπουργείο Εργασίας, οχτώ άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να αγγίξουν το φέρετρο. Το σώμα της Εβίτα ταριχεύθηκε ύστερα από εντολή του Χουάν Περόν και σήμερα βρίσκεται στον οικογενειακό τάφο των Ντουάρτε, στο Μπουένος Άιρες.Ο περονισμός συνεχίζει να είναι ένα πανίσχυρο πολιτικό κίνημα στην Αργεντινή, συνδεόμενο ακόμα με τον Χουάν και την Εβίτα. Η Περόν συνεχίζει να εμπνέει τους Αργεντίνους σε κάθε έκφανση της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής, με την ίδια να θεωρείται κάτι σαν αγία, ιδιαίτερα από τους φτωχούς και τους εξαθλιωμένους. Η κληρονομιά της ωστόσο είναι η τεράστια παρακαταθήκη που άφησε και η επίδραση που άσκησε και συνεχίζει να ασκεί στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Η μέριμνά της για την ανακούφιση των φτωχών, που τόσο καθοριστικό ρόλο διαδραμάτισε στην πολιτική σκέψη αλλά και την προεδρική καριέρα του συζύγου της, λειτουργεί ακόμα ως πηγή έμπνευσης για εκατομμύρια, με τον μύθο της να μεγαλώνει συνεχώς.