Ο θεμελιωτής της ψυχαναλυτικής σχολής στον τομέα της ψυχολογίας, αναγνωρίζεται ως ένας από τους πλέον βαθυστόχαστους αναλυτές του 20ου αιώνα που μελέτησε και προσδιόρισε έννοιες όπως το ασυνείδητο, η απώθηση και η παιδική σεξουαλικότητα. Οι επιστημονικές θεωρίες του και οι τεχνικές θεραπείας που ανέπτυξε θεωρήθηκαν ιδιαίτερα καινοτόμες και αποτέλεσαν αντικείμενα έντονης αμφισβήτησης όταν παρουσιάστηκαν στη Βιέννη του 19ου αιώνα. Η επίδραση του Φρόυντ δεν περιορίστηκε μόνο στην ψυχολογία και την ψυχιατρική, αλλά απλώθηκε σε πολλούς τομείς της επιστήμης (ανθρωπολογία, κοινωνιολογία, φιλοσοφία) και της τέχνης.
Γεννημένος τον Μάιο του 1856 στο Πρζίμπορ (Φράιμπεργκ) της Τσεχίας απο Εβραίους γονείς, γνώρισε απο νωρίς την αντισημιτική δράση που σιγόβραζε τα χρόνια εκείνα στην Ευρώπη και ετοιμαζόταν να ξεσπάσει. Λόγω των διωγμών που υπέστησαν οι Γερμανόφωνοι Εβραίοι από Τσέχους εθνικιστές, αναγκάστηκε να μετακομίσει στην Λειψία και στη συνέχεια στη Βιέννη όπου και έζησε μέχρι το 1938. Το φθινόπωρο του 1873 ξεκίνησε σπουδές ιατρικής στη σχολή του Πανεπιστήμιο της Βιέννης, ωστόσο, ανήσυχη φύση καθώς ήταν, πέρα από τα καθιερωμένα μαθήματα που απαιτούνταν, παρακολούθησε επίσης με ενδιαφέρον διαλέξεις στη φιλοσοφία. Στο τέλος του τρίτου έτους σπουδών του, άρχισε να συνεργάζεται με τον φυσιολόγο Ερνστ Βίλελμ φον Μπρύκε (Ernst von Brücke), εκπρόσωπο της σχολής φυσιολογίας του Helmholtz, η οποία προσπαθούσε να εξηγήσει όλα τα φαινόμενα βάσει φυσικοχημικών διεργασιών, νοοτροπία η οποία επηρρέασε πολύ τον νεαρό Φρόιντ και εξηγεί σε ένα βαθμό την προσπάθειά του να ερμηνεύσει κάθε φυσική αντίδραση του οργανισμού μέσω διεργασιών του σώματος. Το 1876 έγινε δεκτός ως ερευνητής φοιτητής στο Ινστιτούτο Φυσιολογίας στο πανεπιστήμιο του Μπρύκε και ξεκινώντας την έρευνά του από ένα συγκεκριμένο είδος ψαριών, οδηγήθηκε σε έναν ευρύτερο προβληματισμό, σχετικά με το αν το νευρικό σύστημα των ανώτερων ζώων διαφέρει από εκείνο των κατώτερων. Η έρευνά του αυτή τον οδήγησε στην ανακάλυψη ότι τα κύτταρα του νευρικού συστήματος των κατώτερων ζώων εμφάνιζαν μία συνέχεια με εκείνα των ανώτερων, γεγονός που θα μπορούσε να τον κατατάξει στους πρωτοπόρους της νευρωνικής θεωρίας.
Tο 1879 διέκοψε για ένα χρόνο τις έρευνές του προκειμένου να υπηρετήσει στον στρατό, και τελικά στις 30 Μαρτίου 1881 απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα, αριστεύοντας στις τελικές εξετάσεις. Ωστόσο η καριέρα του ως ερευνητή, όχι μόνο καθυστερούσε τις σπουδές του, αλλά δεν του απέφερε αρκετά χρήματα κι έτσι όταν ήρθε η ώρα να παντρευτεί την αγαπημένη του Μάρθα Μπέρναϋς με την οποία ήταν αρραβωνιασμένος, αναγκάστηκε να εξασκήσει το επάγγελμα του γιατρού στο Γενικό Νοσοκομείο της Βιέννης, όπου θα εξασφάλιζε περισσότερα χρήματα, προκειμένου να συντηρήσει οικογένεια. Ως γιατρός, απέκτησε την εμπειρία και τις γνώσεις που του χρειάστηκαν μετέπειτα προκειμένου να αναπτύξει τις νευρολογικές και ψυχαναλυτικές του θεωρίες. Αρχικά επέλεξε να ασχοληθεί με τη χειρουργική, ωστόσο παρέμεινε εκεί για δύο μόλις μήνες. Στη συνέχεια εργάστηκε για έξι μήνες στο τμήμα παθολογίας του διακεκριμένου ιατρού Χέρμαν Νότναγκελ, πριν μετατεθεί τελικά στην ψυχιατρική κλινική, στην οποία ήταν επικεφαλής ο διευθυντής του νοσοκομείου και διακεκριμένος ανατόμος της εποχής, Theodor Meynert.
Τον Οκτώβριο του 1883 μεταφέρθηκε στο δερματολογικό τμήμα, επιθυμώντας να αποκτήσει εμπειρία στις συφιλιδικές ασθένειες, καθώς η σύφιλη συνδεόταν με τις παθήσεις του νευρικού συστήματος, ενώ στις αρχές του 1884 επέστρεψε στην νευρολογία και εργάστηκε στο τμήμα των νευρικών ασθενειών όπου αποκόμισε σημαντική εμπειρία. Μία από τις σημαντικότερες μελέτες του είχε τον τίτλο Uber Coca (περί Κοκαΐνης) και αφορούσε την περίοδο που ασχολήθηκε με την κλινική χρήση της κοκαΐνης σε περιπτώσεις καρδιοπάθειας ή νευρικής κατάπτωσης, ως φάρμακο ικανό να αντικαταστήσει την μορφίνη που χορηγούνταν μέχρι τότε. Το Σεπτέμβριο του 1885 διορίστηκε με τον τίτλο του Privatdozent (υφηγητή) στο πανεπιστήμιο της Βιέννης, στο τμήμα Νευροπαθολογίας, ενώ καίριο σημείο στην καριέρα του υπήρξε η γνωριμία και φιλία του Φρόιντ με τον διακεκριμένο γιατρό Γιόζεφ Μπρόιερ, ο οποίος είχε αναλάβει μία κλασική περίπτωση υστερίας, γνωστή στην ιατρική βιβλιογραφία ως η περίπτωση της «Άννας Ο.» και είχε ανακαλύψει τυχαία πως όταν στη διάρκεια της ύπνωσής της, η ασθενής θυμόταν λεπτομερώς και εξέφραζε την αρχική κατάσταση που είχε οδηγήσει στο υστερικό σύμπτωμα, τότε αυτό εξαφανιζόταν. Την μέθοδο αυτή του Μπρόιερ εφάρμοσε ο Φρόυντ για πρώτη φορά το 1889, αποκτώντας σταδιακά σημαντική εμπειρία. Μαζί με τον Μπρόιερ δημοσίευσε αποτελέσματα των δοκιμών τους στις Μελέτες για την Υστερία (Studien über Hysterie, 1895), έργο από το οποίο θεωρείται πως αναδύθηκε η Ψυχανάλυση.
Τον Οκτώβριο του 1883 μεταφέρθηκε στο δερματολογικό τμήμα, επιθυμώντας να αποκτήσει εμπειρία στις συφιλιδικές ασθένειες, καθώς η σύφιλη συνδεόταν με τις παθήσεις του νευρικού συστήματος, ενώ στις αρχές του 1884 επέστρεψε στην νευρολογία και εργάστηκε στο τμήμα των νευρικών ασθενειών όπου αποκόμισε σημαντική εμπειρία. Μία από τις σημαντικότερες μελέτες του είχε τον τίτλο Uber Coca (περί Κοκαΐνης) και αφορούσε την περίοδο που ασχολήθηκε με την κλινική χρήση της κοκαΐνης σε περιπτώσεις καρδιοπάθειας ή νευρικής κατάπτωσης, ως φάρμακο ικανό να αντικαταστήσει την μορφίνη που χορηγούνταν μέχρι τότε. Το Σεπτέμβριο του 1885 διορίστηκε με τον τίτλο του Privatdozent (υφηγητή) στο πανεπιστήμιο της Βιέννης, στο τμήμα Νευροπαθολογίας, ενώ καίριο σημείο στην καριέρα του υπήρξε η γνωριμία και φιλία του Φρόιντ με τον διακεκριμένο γιατρό Γιόζεφ Μπρόιερ, ο οποίος είχε αναλάβει μία κλασική περίπτωση υστερίας, γνωστή στην ιατρική βιβλιογραφία ως η περίπτωση της «Άννας Ο.» και είχε ανακαλύψει τυχαία πως όταν στη διάρκεια της ύπνωσής της, η ασθενής θυμόταν λεπτομερώς και εξέφραζε την αρχική κατάσταση που είχε οδηγήσει στο υστερικό σύμπτωμα, τότε αυτό εξαφανιζόταν. Την μέθοδο αυτή του Μπρόιερ εφάρμοσε ο Φρόυντ για πρώτη φορά το 1889, αποκτώντας σταδιακά σημαντική εμπειρία. Μαζί με τον Μπρόιερ δημοσίευσε αποτελέσματα των δοκιμών τους στις Μελέτες για την Υστερία (Studien über Hysterie, 1895), έργο από το οποίο θεωρείται πως αναδύθηκε η Ψυχανάλυση.
Ωστόσο ο Φρόιντ, απαρνήθηκε επίσημα την ύπνωση ως καθαρτική μέθοδο το 1896 και προσπάθησε να θεραπεύσει την υστερία με την ψυχαναλυτική μέθοδο. Μέσα από μία τεχνική ελεύθερων συνειρμών του ασθενούς, παρατήρησε πως αναδυόταν στην επιφάνεια ένας σημαντικός αριθμός από μνήμες του, που αφορούσαν σεξουαλικές εμπειρίες, γεγονός που τον οδήγησε στη βαθύτερη διερεύνηση του ρόλου των σεξουαλικών παραγόντων στις νευρώσεις. H περίοδος μέχρι το 1906 υπήρξε εν γένει μία από τις δημιουργικότερες φάσεις στη ζωή του Φρόυντ, κατά την οποία διαμόρφωσε αρκετές από τις καινοτόμες θεωρίες του, όπως την ανακάλυψη του οιδιπόδειου συμπλέγματος αλλά και το κορυφαίο βιβλίο του, «Η Ερμηνεία των Ονείρων» (Die Traumdeutung), με βασικό θέμα τη διερεύνηση του ονείρου ως εκπλήρωση μίας επιθυμίας, υποστηρίζοντας ότι τα όνειρα (ακόμη και οι εφιάλτες) αποτελούν πάντοτε την εκπλήρωση μιας ασυνείδητης επιθυμίας, η έκφραση της οποίας όμως λογοκρίνεται πριν γίνει συνειδητή και παραμορφώνεται με διάφορους μηχανισμούς, όπως η χρήση συμβόλων. Κλειστός άνθρωπος ο ίδιος και απομονωμένος, έδειχνε να ενοχλείται απο την δημοτικότητα που άρχισε να αποκτά τα επόμενα χρόνια, αφού ήδη από το 1920, τα βιβλία του είχαν γίνει παγκοσμίως περιζήτητα, ωστόσο ο ίδιος, αντιμετώπιζε την δημοτικότητά του ως «βάρος» χαρακτηρίζοντας τη ως «απωθητική», καθώς τον αποσπούσε από το «ήρεμο επιστημονικό έργο» Το 1920 θεωρήθηκε επίσης μία ιδιαίτερα δημιουργική περίοδος για τον Φρόιντ, αφού τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς, ολοκλήρωσε τη συγγραφή του βιβλίου «Πέραν της αρχής της ηδονής», στο οποίο εξέφραζε τη σχέση της ζωής με το θάνατο, εισάγοντας την έννοια του «ενστίκτου θανάτου» και τον καταναγκασμό της επανάληψης ως τυπικό γνώρισμα της ενστικτικής ζωής, ενώ την ίδια περίοδο έγραψε ίσως το σημαντικότερο από τα έργα του: το βιβλίο «Το Εγώ και το Αυτό», στο οποίο ανέπτυξε μία νέα θεωρία γύρω από την ψυχική δομή, διαμορφώνοντας ένα ευρύτερο θεωρητικό σύστημα για το σύνολο της προσωπικότητας.
Το Φεβρουάριο του 1923, ο Φρόυντ ανακάλυψε έναν καρκινώδη όγκο στη δεξιά πλευρά του ουρανίσκου, τον οποίο αφαίρεσε. Ακολούθησαν πρόσθετες θεραπείες και άλλες τριάντα δύο εγχειρήσεις, στις οποίες υποβλήθηκε μέχρι το θάνατό του, υποφέροντας για τα επόμενα δεκαέξι χρόνια από υποτροπές της κατάστασής του και γενική καταπόνηση, ενώ το ηθικό του καταρράκωσε και ο θάνατος του εγγονού του, Heinerle. Λίγο καιρό μετά την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία, στα τέλη Μαΐου του 1933, βιβλία του Φρόυντ κάηκαν, όπως και άλλα ψυχαναλυτικά έργα, την ίδια στιγμή που σύμφωνα με διαταγή απαγορευόταν η συμμετοχή Εβραίων σε επιστημονικά συμβούλια. Η ναζιστική εισβολή στην Αυστρία, το Μάιο του 1938, ανάγκασε τον Φρόιντ να μεταναστεύσει οριστικά στο Λονδίνο,ενώ η κόρη του, Άννα Φρόυντ, συνελήφθη για μία ημέρα από τη Γκεστάπο και ανακρίθηκε. Τους τελευταίους μήνες της ζωής του, η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε, υπομένοντας μεγάλη σωματική καταπόνηση μέχρι το θάνατό του στις 23 Σεπτεμβρίου του 1939. Η σορός του αποτεφρώθηκε τρεις ημέρες αργότερα και η τέφρα του φυλάσσεται μέσα σε μία ελληνική υδρία, από την πλούσια συλλογή αρχαιοτήτων που διέθετε ο Φρόυντ. Η τεφροδόχος περιέχει επίσης την τέφρα της Μάρθας Φρόυντ και βρίσκεται στο κρεματόριο του Γκόλντεν Γκρην στο Λονδίνο.
Το History, το 2014, είχε προχωρήσει στη δημοσίευση άγνωστων στοιχείων για τη ζωή του.
* Γνωρίζατε ότι παρά την ευρεία αναγνώριση του έργου του από το κοινό, η “Ερμηνεία των Ονείρων” ήταν αρχικά μια εμπορική επιτυχία; Το βιβλίο του Φρόυντ που θεωρείται ως η πιο σπουδαία δουλειά του είχε πολύ λίγη αναγνώριση όταν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1899, πουλώντας μόλις 351 αντίτυπα σε έξι χρόνια. Η δεύτερη έκδοση για το βιβλίο του δεν κυκλοφόρησε καν μέχρι το 1909.
* Στη συνέχεια όμως γνωρίζουμε πόσο επιτυχημένος έγινε αλλά αγνοούμε πως ο διάσημος καναπές του ήταν δώρο από έναν ασθενή που του χρωστούσε ευγνωμοσύνη. Όταν άρχισε να χρησιμοποιεί τη “διαλεκτική θεραπεία” κατά τη διάρκεια της ψυχανάλυσης, ο Φρόυντ καλούσε τους ασθενείς του να ξαπλώνουν στον περίφημο καναπέ του που ήταν δώρο από αυτόν τον ασθενή ως μια πιο "επίσημη" πράξη αντί για "ευχαριστώ". Ο ίδιος όπως πάντοτε, φυσικά καθόταν και παρατηρούσε τον ομιλητή από την πολυθρόνα του, κρατώντας σημειώσεις.
* Επόμενη, όχι και τόσο άγνωστη αλήθεια γύρω από τον Φρόυντ είναι πως πίστευε για την κοκαϊνη ότι είναι ένα θαυματουργό φάρμακο. Κατά τη δεκαετία του 1880, ο Φρόυντ έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για ένα όχι τόσο γνωστό αλλά νόμιμο φάρμακο που χρησιμοποιούσε ένας Γερμανός στρατιωτικός γιατρός για να αναζωογονήσει τους ταλαιπωρημένους στρατιωτικούς. Το φάρμακο ήταν η κοκαϊνη και ο Σίγκμουντ Φρόυντ άρχισε από νωρίς να πειραματίζεται με τα “θεραπευτικά οφέλη” της σε μια έγγραφη αναφορά του το 1884 με τίτλο “Περί Κοκαϊνης”, την οποία χαρακτήριζε ως έναν “ύμνο σε αυτή τη μαγική ουσία”. Ο Φρόυντ εκστασιασμένος από τον ενθουσιασμό, άρχισε να μοιράζει το “φάρμακο” σε φίλους, γνωστούς, σε όσους έκρινε ότι το είχαν ανάγκη μέχρι που παρατήρησε φαινόμενα εθισμού που οδηγούσαν μέχρι και σε θάνατο. Συνέχισε ωστόσο, να χρησιμοποιεί ο ίδιος το φάρμακο για τη ρινική φλεγμονή, τις ημικρανίες και την κατάθλιψη μέχρι τα μέσα του 1890.
* Ανάμεσα στα παράξενα της ζωής του, ο σπουδαίος ψυχαναλυτής είχε μελετήσει και τη σεξουαλική ζωή των χελιών. Όσο σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, είχε ασχοληθεί παράλληλα με τη ζωολογία. Σε ένα από τα πολλά ερευνητικά του ταξίδια, κάπου στην Τεργέστη είχε εντρυφήσει στην αναπαραγωγή των χελιών με τον καθηγητή να του αναθέτει να κάνει έρευνα ειδικά για τα αρσενικά αναζητώντας τους όρχεις τους. Μετά από πολλές ώρες μελέτης και ανατομίας, ο Φρόυντ κατέληξε στο συμπέρασμα πως “όλα τα χέλια που έχουν ερευνήσει, είναι θηλυκά”. Και μετά την ενασχόλησή του με τη ζωολογία, ήρθε η στιγμή να μάθουμε πως ο αγαπημένος ψυχαναλυτής του 20ου αιώνα είχε αρνηθεί 100000 δολάρια από ένα Αμερικανό μεγιστάνα του Χόλιγουντ.
* Μετά το 1925, η φήμη του Φρόυντ είχε αρχίσει να εξαπλώνεται δυναμικά με αποτέλεσμα ο παραγωγός ταινιών, Σάμιουελ Γκόλντγουιν να του προσφέρει 100000 δολάρια για να γράψει ή έστω να προσφέρει τις συμβουλές του για τη συγγραφή ενός σεναρίου με τίτλο, “οι μεγάλες ιστορίες αγάπης στον κόσμο”. Ο Φρόυντ δεν δέχτηκε όπως είχε κάνει ξανά άλλωστε αλλά εκείνη τη φορά με 25000 δολάρια που του είχε προσφέρει ακριβώς μια χρονιά πριν, ο εκδότης της εφημερίδας Chicago Tribune για μια ψυχολογική ανάλυση για τους δυο διάσημους εγκληματίες της εποχής που θα δικάζονταν σε λίγο καιρό, Λέοπολντ και Λομπ.
* Όσο για τη σχέση του με το κάπνισμα ήταν παθολογική. Ήταν μανιώδης καπνιστής και είχε χειρουργηθεί πάνω από τριάντα φορές για αφαίρεση όγκων. Ο εθισμός ξεκίνησε μετά το πρώτο τσιγάρο που έκανε σε ηλικία είκοσι χρονών. Καθημερινά κάπνιζε πάνω από είκοσι πούρα και παρά τις ανησυχητικές προειδοποιήσεις των γιατρών, έλεγε πως η συγκεκριμένη συνήθεια αυξάνει την παραγωγικότητα και τη δημιουργικότητά του. Το 1923, μετά από πολλούς όγκους στο στόμα οι γιατροί του αφαίρεσαν ένα μεγάλο μέρος από το σαγόνι του. Προχώρησε συνολικά σε 33 χειρουργικές επεμβάσεις μέσα στο διάστημα 16 χρόνων αλλά ποτέ δεν σταμάτησε το κάπνισμα.
* Προχωρώντας προς το τέλος της ζωής του, ο Φρόυντ κυνηγήθηκε από τους Ναζί για τα βιβλία του που τελικά κάηκαν το 1933 μεταξύ άλλων, από το ναζιστικό καθεστώς. Όπως είχε σχολιάσει ο ίδιος, “Έχουμε προοδεύσει. Στον Μεσαίωνα θα έκαιγαν εμένα”. Ο Σίγκμουντ Φρόυντ πέθανε λίγες εβδομάδες μετά την έναρξη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ οι τέσσερις αδερφές του που έμειναν στη Βιέννη οδηγήθηκαν και πέθαναν μέσα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
* Γνωρίζατε ότι πιθανότατα στην αυτοκτονία του Φρόυντ υπήρχε συνεργός; Όταν το 1939 είχε διαγνωστεί με καρκίνο του στόματος, λίγους μήνες μετά άρπαξε το χέρι του γιατρού και φίλου του, Μαξ Σουρ, υπενθυμίζοντας του μια παλαιότερη υπόσχεση που του είχε δώσει, “να μην τον βασανίσει χωρίς λόγο”. Πιστεύεται πως του είχε πει, “τώρα πια αυτό που ζω, δεν είναι παρά βασανιστήρια χωρίς λίγο”. Μετά την άδεια της κόρης του ιδρυτή της ψυχανάλυσης, Άννα, ο γιατρός του χορήγησε μια υπερβολική δόση μορφίνης με ένεση για να ανακουφιστεί από τους υπερβολικούς πόνους. Ο Φρόυντ έπεσε σε κώμα και δεν ξύπνησε ποτέ.
* Γνωρίζατε ότι παρά την ευρεία αναγνώριση του έργου του από το κοινό, η “Ερμηνεία των Ονείρων” ήταν αρχικά μια εμπορική επιτυχία; Το βιβλίο του Φρόυντ που θεωρείται ως η πιο σπουδαία δουλειά του είχε πολύ λίγη αναγνώριση όταν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1899, πουλώντας μόλις 351 αντίτυπα σε έξι χρόνια. Η δεύτερη έκδοση για το βιβλίο του δεν κυκλοφόρησε καν μέχρι το 1909.
* Στη συνέχεια όμως γνωρίζουμε πόσο επιτυχημένος έγινε αλλά αγνοούμε πως ο διάσημος καναπές του ήταν δώρο από έναν ασθενή που του χρωστούσε ευγνωμοσύνη. Όταν άρχισε να χρησιμοποιεί τη “διαλεκτική θεραπεία” κατά τη διάρκεια της ψυχανάλυσης, ο Φρόυντ καλούσε τους ασθενείς του να ξαπλώνουν στον περίφημο καναπέ του που ήταν δώρο από αυτόν τον ασθενή ως μια πιο "επίσημη" πράξη αντί για "ευχαριστώ". Ο ίδιος όπως πάντοτε, φυσικά καθόταν και παρατηρούσε τον ομιλητή από την πολυθρόνα του, κρατώντας σημειώσεις.
* Επόμενη, όχι και τόσο άγνωστη αλήθεια γύρω από τον Φρόυντ είναι πως πίστευε για την κοκαϊνη ότι είναι ένα θαυματουργό φάρμακο. Κατά τη δεκαετία του 1880, ο Φρόυντ έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για ένα όχι τόσο γνωστό αλλά νόμιμο φάρμακο που χρησιμοποιούσε ένας Γερμανός στρατιωτικός γιατρός για να αναζωογονήσει τους ταλαιπωρημένους στρατιωτικούς. Το φάρμακο ήταν η κοκαϊνη και ο Σίγκμουντ Φρόυντ άρχισε από νωρίς να πειραματίζεται με τα “θεραπευτικά οφέλη” της σε μια έγγραφη αναφορά του το 1884 με τίτλο “Περί Κοκαϊνης”, την οποία χαρακτήριζε ως έναν “ύμνο σε αυτή τη μαγική ουσία”. Ο Φρόυντ εκστασιασμένος από τον ενθουσιασμό, άρχισε να μοιράζει το “φάρμακο” σε φίλους, γνωστούς, σε όσους έκρινε ότι το είχαν ανάγκη μέχρι που παρατήρησε φαινόμενα εθισμού που οδηγούσαν μέχρι και σε θάνατο. Συνέχισε ωστόσο, να χρησιμοποιεί ο ίδιος το φάρμακο για τη ρινική φλεγμονή, τις ημικρανίες και την κατάθλιψη μέχρι τα μέσα του 1890.
* Ανάμεσα στα παράξενα της ζωής του, ο σπουδαίος ψυχαναλυτής είχε μελετήσει και τη σεξουαλική ζωή των χελιών. Όσο σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, είχε ασχοληθεί παράλληλα με τη ζωολογία. Σε ένα από τα πολλά ερευνητικά του ταξίδια, κάπου στην Τεργέστη είχε εντρυφήσει στην αναπαραγωγή των χελιών με τον καθηγητή να του αναθέτει να κάνει έρευνα ειδικά για τα αρσενικά αναζητώντας τους όρχεις τους. Μετά από πολλές ώρες μελέτης και ανατομίας, ο Φρόυντ κατέληξε στο συμπέρασμα πως “όλα τα χέλια που έχουν ερευνήσει, είναι θηλυκά”. Και μετά την ενασχόλησή του με τη ζωολογία, ήρθε η στιγμή να μάθουμε πως ο αγαπημένος ψυχαναλυτής του 20ου αιώνα είχε αρνηθεί 100000 δολάρια από ένα Αμερικανό μεγιστάνα του Χόλιγουντ.
* Μετά το 1925, η φήμη του Φρόυντ είχε αρχίσει να εξαπλώνεται δυναμικά με αποτέλεσμα ο παραγωγός ταινιών, Σάμιουελ Γκόλντγουιν να του προσφέρει 100000 δολάρια για να γράψει ή έστω να προσφέρει τις συμβουλές του για τη συγγραφή ενός σεναρίου με τίτλο, “οι μεγάλες ιστορίες αγάπης στον κόσμο”. Ο Φρόυντ δεν δέχτηκε όπως είχε κάνει ξανά άλλωστε αλλά εκείνη τη φορά με 25000 δολάρια που του είχε προσφέρει ακριβώς μια χρονιά πριν, ο εκδότης της εφημερίδας Chicago Tribune για μια ψυχολογική ανάλυση για τους δυο διάσημους εγκληματίες της εποχής που θα δικάζονταν σε λίγο καιρό, Λέοπολντ και Λομπ.
* Όσο για τη σχέση του με το κάπνισμα ήταν παθολογική. Ήταν μανιώδης καπνιστής και είχε χειρουργηθεί πάνω από τριάντα φορές για αφαίρεση όγκων. Ο εθισμός ξεκίνησε μετά το πρώτο τσιγάρο που έκανε σε ηλικία είκοσι χρονών. Καθημερινά κάπνιζε πάνω από είκοσι πούρα και παρά τις ανησυχητικές προειδοποιήσεις των γιατρών, έλεγε πως η συγκεκριμένη συνήθεια αυξάνει την παραγωγικότητα και τη δημιουργικότητά του. Το 1923, μετά από πολλούς όγκους στο στόμα οι γιατροί του αφαίρεσαν ένα μεγάλο μέρος από το σαγόνι του. Προχώρησε συνολικά σε 33 χειρουργικές επεμβάσεις μέσα στο διάστημα 16 χρόνων αλλά ποτέ δεν σταμάτησε το κάπνισμα.
* Προχωρώντας προς το τέλος της ζωής του, ο Φρόυντ κυνηγήθηκε από τους Ναζί για τα βιβλία του που τελικά κάηκαν το 1933 μεταξύ άλλων, από το ναζιστικό καθεστώς. Όπως είχε σχολιάσει ο ίδιος, “Έχουμε προοδεύσει. Στον Μεσαίωνα θα έκαιγαν εμένα”. Ο Σίγκμουντ Φρόυντ πέθανε λίγες εβδομάδες μετά την έναρξη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ οι τέσσερις αδερφές του που έμειναν στη Βιέννη οδηγήθηκαν και πέθαναν μέσα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
* Γνωρίζατε ότι πιθανότατα στην αυτοκτονία του Φρόυντ υπήρχε συνεργός; Όταν το 1939 είχε διαγνωστεί με καρκίνο του στόματος, λίγους μήνες μετά άρπαξε το χέρι του γιατρού και φίλου του, Μαξ Σουρ, υπενθυμίζοντας του μια παλαιότερη υπόσχεση που του είχε δώσει, “να μην τον βασανίσει χωρίς λόγο”. Πιστεύεται πως του είχε πει, “τώρα πια αυτό που ζω, δεν είναι παρά βασανιστήρια χωρίς λίγο”. Μετά την άδεια της κόρης του ιδρυτή της ψυχανάλυσης, Άννα, ο γιατρός του χορήγησε μια υπερβολική δόση μορφίνης με ένεση για να ανακουφιστεί από τους υπερβολικούς πόνους. Ο Φρόυντ έπεσε σε κώμα και δεν ξύπνησε ποτέ.
15 γνωμικά του Ζίγκμουντ Φρόυντ που θα σας κάνουν να αναθεωρήσετε πράγματα από τη ζωή σας!
- Το πραγματικό αρσενικό είναι μονογαμικό
- Ο άνθρωπος είναι το προϊόν των τραυμάτων της παιδικής του ηλικίας.
- Η μεγαλύτερη ερώτηση που δεν έχει απαντηθεί ποτέ και που κι εγώ δεν έχω κατορθώσει να απαντήσω μετά από τριάντα χρόνια έρευνας, είναι: «τι θέλει μια γυναίκα;»
- Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης, και οι περισσότεροι άνθρωποι τρέμουν την ανάληψη ευθύνης.
- Κάποια μέρα κοιτάζοντας πίσω, τα χρόνια που αγωνίστηκες θα σου φαίνονται τα πιο ωραία.
- Πίσω από κάθε ισχυρή γυναίκα, κρύβεται ένας τυραννικός πατέρας.
- Πού πάει μια σκέψη όταν έχει ξεχαστεί; (σ.σ: στο υποσυνείδητο)
- Ο διάβολος παραμένει πάντα η καλύτερη δικαιολογία για να απενοχοποιήσουμε το Θεό.
- Αν ένας άνθρωπος υπήρξε το αδιαμφισβήτητα αγαπημένο παιδί της μητέρας του, διατηρεί σε όλη του τη ζωή το αίσθημα θριάμβου, την πίστη στην επιτυχία, που συχνά οδηγεί πραγματικά στην επιτυχία.
- Σε αποφάσεις δευτερευούσης σημασίας, είναι χρήσιμο να εξετάζουμε τα υπέρ και τα κατά. Σε κρίσιμα ζητήματα όμως, η απόφαση πρέπει να προέρχεται από την καρδιά.
- Από λάθος σε λάθος, ανακαλύπτει κανείς ολόκληρη την αλήθεια.
- Όπου και αν με πήγαν οι θεωρίες μου, βρήκα ότι ένας ποιητής ήδη είχε πάει εκεί.
- Η ερμηνεία των ονείρων είναι η βασιλική οδός για την εξερεύνηση του υποσυνείδητου.
- Οι δύο θεμέλιοι λίθοι της ευτυχίας: αγάπη και δουλειά.
- Η θρησκεία είναι νεύρωση.