Είναι μύθος ο σχιζοφρενής δολοφόνος; Οπως υποστηρίζουν οι εγκληματολόγοι, στερεότυπο εκείνου που διαπράττει στυγερά εγκλήματα δεν υπάρχει. Αλλά τα στατιστικά δεδομένα και η διεθνής εμπειρία δίδουν συγκλονιστικά στοιχεία για το προφίλ του εγκληματία που εκδηλώνει στο θύμα του πρωτοφανή, ασύνορη βία. Εγκλήματα φρίκης, ειδεχθή, που προκαλούν τρόμο, διαπράττονται από άτομα που ως τη στιγμή της υπέρβασης κάθε ορίου λογικής ζουν ανάμεσά μας χωρίς να γεννούν καμία υποψία ! Τυποποιώντας, σύμφωνα με τα στατιστικά δεδομένα, τους δράστες ειδεχθών εγκλημάτων, τρία «πρόσωπα» του «παρανοϊκού» δολοφόνου που έφθασε τα όρια της φρίκης σκιαγραφούνται.
«Πρόσωπο» πρώτο. Είναι ιδιόρρυθμος. Παρουσιάζει ασυνέπεια στη συναισθηματική ζωή του και υποτυπώδη κοινωνικότητα. Κινείται ανάμεσα στην άκρατη ευαισθησία και σε μια μειωμένη συναισθηματική αντίδραση, που πολλές φορές φθάνει ως την ψυχρότητα. Τίποτα τις περισσότερες φορές δεν προδικάζει την επερχόμενη έκρηξη της φρίκης. Μπορεί να είναι ευφυής ή το αντίθετο. Πλούσιος ή φτωχός, μορφωμένος ή αγράμματος. Πάντως, εγκληματεί με εξαιρετικά βίαιο τρόπο. Μετά το έγκλημα συνήθως αποκαλύπτεται το μη ισορροπημένο της προσωπικότητάς του. Είναι ο κλασικός τύπος του δράστη ειδεχθών εγκλημάτων·. Σε αυτή την κατηγορία κατατάσσεται ο Παν. Φραντζής, που σκότωσε τη γυναίκα του και κατατεμάχισε το πτώμα της για να το εξαφανίσει.
«Πρόσωπο» δεύτερο. Διαθέτει μια εκπληκτικά καλή αναγνώριση της συμπεριφοράς του. Παρουσιάζει έντονη ανωριμότητα και έλλειψη προβλεπτικότητας, καθώς και παρορμητικές εκδηλώσεις. Αισθάνεται μόνος. Δεν βρίσκει κατανόηση. Είναι μόνιμα δυσαρεστημένος από τον εαυτό του. Δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τους άλλους. Σκοτώνει συνήθως άτομα του περιβάλλοντός του από μίσος που πολλές φορές δεν διαχωρίζεται από την αγάπη. Είναι ο ψυχοπαθητικός δολοφόνος. Σε αυτή την κατηγορία οι ειδικοί περιλαμβάνουν τον Θεόφιλο Σεχίδη, αλλά και σεξουαλικά διεστραμμένους, σαδιστές, μαζοχιστές, ακόμη και απατεώνες που ληστεύουν μια τράπεζα και δολοφονούν με αγριότητα.
«Πρόσωπο» τρίτο. Υπεραπασχολημένος, δραστήριος, δειλός. Δεν επιτρέπει στον εαυτό του εκτονώσεις και εκρήξεις. Φροντίζει να είναι παντού και πάντα συνεπής και αρεστός. Τον αφορά υπέρμετρα η γνώμη των άλλων. Καταπιέζεται αφάνταστα και κάποτε ξεσπά. Αν αυτό συμβεί, διότι μπορεί και να μη συμβεί, τα εγκλήματά του είναι αποτρόπαια. Ο υπερελεγχόμενος εγκληματίας. Εκείνος που από υπέρμετρη καταπίεση συμπεριφέρεται σαν ηφαίστειο. Σαν τον 16χρονο που φόρεσε τη μάσκα και σκότωσε τη μάνα του και τον πατέρα του.
Τα στατιστικά δεδομένα αποδεικνύουν πως στα δέκα αποτρόπαια εγκλήματα τα οκτώ στρέφονται κατά γνωστών και πολλές φορές αγαπητών στον δράστη προσώπων. Μητροκτόνοι, πατροκτόνοι και συζυγοκτόνοι είναι συνήθως οι εγκληματίες της φρίκης. Σκοτώνουν με αγριότητα κοντινά τους πρόσωπα από πάθος ή μίσος. Και μάλιστα με τόση αγριότητα που ξεπερνά κατά πολύ τις ανάγκες της φυσικής εξόντωσης. Γυναίκες όμως ή άνδρες οι εγκληματίες των «παρανοϊκών» εγκλημάτων; Τα δεδομένα της στατιστικής είναι σαφή: στους εννέα από τους δέκα φόνους που με φρικτό τρόπο διαπράττονται οι δράστες είναι άνδρες! Οι γυναίκες εγκληματούν σπανιότατα. Σκοτώνουν από ερωτικό πάθος, απόρριψη και εγκατάλειψη. Αποτρόπαια εγκλήματα μπορεί να διαπράξουν από μακροχρόνια καταπίεση που τις οδηγεί στην έκρηξη. Οταν σκοτώνουν, σκοτώνουν με φρικαλέο τρόπο συνήθως τους άνδρες τους! Τους εραστές τους σπάνια, ίσως γιατί τις βασανίζουν λιγότερο. Η συντριπτική πλειονότητα της κοινής γνώμης θεωρεί πως όποιος εγκληματεί απρόβλεπτα, βίαια, διαπράττει εγκλήματα χωρίς αιτία, είναι τρελός, ψυχασθενής. Τα στατιστικά όμως δεδομένα καταρρίπτουν έναν ακόμη μύθο: τον μύθο του σχιζοφρενούς δολοφόνου. Καταρρίπτουν τη βεβαιότητα πως η ψυχασθένεια είναι συγκοινωνούν δοχείο με την άγρια, την ανερμήνευτη εγκληματικότητα. Διεθνείς έρευνες αποδεικνύουν πως μόνον πέντε στους δέκα χιλιάδες ψυχασθενείς εγκληματούν και είναι πραγματικά επικίνδυνοι.
«Πρόσωπο» πρώτο. Είναι ιδιόρρυθμος. Παρουσιάζει ασυνέπεια στη συναισθηματική ζωή του και υποτυπώδη κοινωνικότητα. Κινείται ανάμεσα στην άκρατη ευαισθησία και σε μια μειωμένη συναισθηματική αντίδραση, που πολλές φορές φθάνει ως την ψυχρότητα. Τίποτα τις περισσότερες φορές δεν προδικάζει την επερχόμενη έκρηξη της φρίκης. Μπορεί να είναι ευφυής ή το αντίθετο. Πλούσιος ή φτωχός, μορφωμένος ή αγράμματος. Πάντως, εγκληματεί με εξαιρετικά βίαιο τρόπο. Μετά το έγκλημα συνήθως αποκαλύπτεται το μη ισορροπημένο της προσωπικότητάς του. Είναι ο κλασικός τύπος του δράστη ειδεχθών εγκλημάτων·. Σε αυτή την κατηγορία κατατάσσεται ο Παν. Φραντζής, που σκότωσε τη γυναίκα του και κατατεμάχισε το πτώμα της για να το εξαφανίσει.
«Πρόσωπο» δεύτερο. Διαθέτει μια εκπληκτικά καλή αναγνώριση της συμπεριφοράς του. Παρουσιάζει έντονη ανωριμότητα και έλλειψη προβλεπτικότητας, καθώς και παρορμητικές εκδηλώσεις. Αισθάνεται μόνος. Δεν βρίσκει κατανόηση. Είναι μόνιμα δυσαρεστημένος από τον εαυτό του. Δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τους άλλους. Σκοτώνει συνήθως άτομα του περιβάλλοντός του από μίσος που πολλές φορές δεν διαχωρίζεται από την αγάπη. Είναι ο ψυχοπαθητικός δολοφόνος. Σε αυτή την κατηγορία οι ειδικοί περιλαμβάνουν τον Θεόφιλο Σεχίδη, αλλά και σεξουαλικά διεστραμμένους, σαδιστές, μαζοχιστές, ακόμη και απατεώνες που ληστεύουν μια τράπεζα και δολοφονούν με αγριότητα.
«Πρόσωπο» τρίτο. Υπεραπασχολημένος, δραστήριος, δειλός. Δεν επιτρέπει στον εαυτό του εκτονώσεις και εκρήξεις. Φροντίζει να είναι παντού και πάντα συνεπής και αρεστός. Τον αφορά υπέρμετρα η γνώμη των άλλων. Καταπιέζεται αφάνταστα και κάποτε ξεσπά. Αν αυτό συμβεί, διότι μπορεί και να μη συμβεί, τα εγκλήματά του είναι αποτρόπαια. Ο υπερελεγχόμενος εγκληματίας. Εκείνος που από υπέρμετρη καταπίεση συμπεριφέρεται σαν ηφαίστειο. Σαν τον 16χρονο που φόρεσε τη μάσκα και σκότωσε τη μάνα του και τον πατέρα του.
Τα στατιστικά δεδομένα αποδεικνύουν πως στα δέκα αποτρόπαια εγκλήματα τα οκτώ στρέφονται κατά γνωστών και πολλές φορές αγαπητών στον δράστη προσώπων. Μητροκτόνοι, πατροκτόνοι και συζυγοκτόνοι είναι συνήθως οι εγκληματίες της φρίκης. Σκοτώνουν με αγριότητα κοντινά τους πρόσωπα από πάθος ή μίσος. Και μάλιστα με τόση αγριότητα που ξεπερνά κατά πολύ τις ανάγκες της φυσικής εξόντωσης. Γυναίκες όμως ή άνδρες οι εγκληματίες των «παρανοϊκών» εγκλημάτων; Τα δεδομένα της στατιστικής είναι σαφή: στους εννέα από τους δέκα φόνους που με φρικτό τρόπο διαπράττονται οι δράστες είναι άνδρες! Οι γυναίκες εγκληματούν σπανιότατα. Σκοτώνουν από ερωτικό πάθος, απόρριψη και εγκατάλειψη. Αποτρόπαια εγκλήματα μπορεί να διαπράξουν από μακροχρόνια καταπίεση που τις οδηγεί στην έκρηξη. Οταν σκοτώνουν, σκοτώνουν με φρικαλέο τρόπο συνήθως τους άνδρες τους! Τους εραστές τους σπάνια, ίσως γιατί τις βασανίζουν λιγότερο. Η συντριπτική πλειονότητα της κοινής γνώμης θεωρεί πως όποιος εγκληματεί απρόβλεπτα, βίαια, διαπράττει εγκλήματα χωρίς αιτία, είναι τρελός, ψυχασθενής. Τα στατιστικά όμως δεδομένα καταρρίπτουν έναν ακόμη μύθο: τον μύθο του σχιζοφρενούς δολοφόνου. Καταρρίπτουν τη βεβαιότητα πως η ψυχασθένεια είναι συγκοινωνούν δοχείο με την άγρια, την ανερμήνευτη εγκληματικότητα. Διεθνείς έρευνες αποδεικνύουν πως μόνον πέντε στους δέκα χιλιάδες ψυχασθενείς εγκληματούν και είναι πραγματικά επικίνδυνοι.