Σε πρόσφατη έρευνα του British Journal of Urology International, 85% των γυναικών που ερωτήθηκαν δήλωσαν ότι είναι ικανοποιημένες από το μέγεθος και τις διαστάσεις του γεννητικού οργάνου του ερωτικού τους παρτενέρ. Αντιθέτως, το 45% των αντρών αυτών ήταν απόλυτα πεπεισμένοι ότι πάσχουν από μικροφαλλία. Μάλιστα, πολλές φορές οι ίδιοι νιώθουν ότι ο γιατρός τούς λυπάται και τους λέει ψέματα για να τους παρηγορήσει και έτσι η απελπισία τους γιγαντώνεται καθώς δεν διαβλέπουν πια καμία λύση στο πρόβλημά τους. Αρνούνται πλήρως την ψυχολογική διάσταση του προβλήματος και την ψυχολογική θεραπεία καθώς δεν θεωρούν ότι το πρόβλημα που τους απασχολεί είναι ψυχογενές. Βρίσκονται πράγματι σε μια δύσκολη θέση, το ίδιο επίσης και ο ειδικός που χειρίζεται την υπόθεσή τους. Δυστυχώς πολλοί σπεύδουν να εκμεταλλευτούν το άγχος και την απελπισία που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι, προτείνοντας πλήθος χειρουργικών και πλαστικών επεμβάσεων προκειμένου να επιτευχθεί η μεγέθυνση πέους που οι ίδιοι επιθυμούν. Η τάση για εκμετάλλευση είναι μεγάλη και επικίνδυνη ομολογουμένως κυρίως γιατί οι άντρες που υποφέρουν από αυτή την ψυχολογική εμμονή είναι «έτοιμοι» και διατεθειμένοι να μπουν άμεσα σε οποιοδήποτε χειρουργείο τους υπόσχεται ανακούφιση από τον ψυχολογικό πόνο και την αγωνία που βιώνουν.
Οι πραγματικοί φόβοι των αντρών αυτών έχουν να κάνουν με το ότι νιώθουν «μη επαρκείς» ως άντρες. Τονίζεται δε ότι οι περιπτώσεις αυτές παρουσιάζουν μεγάλη ομοιότητα με τις περιπτώσεις γυναικών που δεν πείθονται ότι είναι αρκετά αδύνατες (περιπτώσεις νευρικής ανορεξίας), όσο βάρος και αν έχουν χάσει και μπορεί να κινδυνεύει η ίδια τους η ζωή, ή με περιπτώσεις γυναικών που επιμένουν με κάθε τρόπο για μεγέθυνση του στήθους τους παρά το γεγονός ότι κυμαίνονται σε απόλυτα φυσιολογικές διαστάσεις. Ας τονίσουμε λοιπόν εξαρχής δύο βασικά σημεία:Η Μικροφαλλία, ή το Σύνδρομο της Μικροφαλλίας όπως διαφορετικά ορίζεται, αποτελεί ένα ψυχολογικό και όχι σωματικό/ ιατρικό πρόβλημα. Λόγω του ότι το πρόβλημα είναι ψυχογενές τελικά δεν έχει και σημασία αν το γεννητικό όργανο του άντρα είναι «μικρό» όπως δηλώνει ο ίδιος ή αν ο ίδιος πιστεύει ότι είναι. Πρόκειται ουσιαστικά για την ίδια ψυχολογική πραγματικότητα. Ο ίδιος νιώθει «μικρός» και «αδύναμος» ως άντρας και ως εραστής και αυτό αποτελεί για τον ίδιο σημαντικό αίσθημα μειονεξίας και αδυναμίας. Πρόκειται για ένα ζήτημα που αγγίζει αιχμηρά και χτυπά ακριβώς στην καρδιά της αντρικής αίσθησης ταυτότητας, επάρκειας και ανδρισμού.
ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΠΤΥΣΣETAI ΑΥΤΟΣ Ο ΦΟΒΟΣ
Τα νεαρά αγόρια που μεγαλώνουν έχουν πάντα την ευκαιρία να δουν και να παρατηρήσουν τους άντρες ενήλικες-πρότυπά τους, να εντυπωσιαστούν από αυτό που βλέπουν αλλά και να αρχίσουν να αμφιβάλλουν αν ποτέ θα καταφέρουν και οι ίδιοι να μεγαλώσουν και να είναι τόσο «μεγάλοι» και «δυνατοί». Οι έφηβοι επίσης σε διάφορους χώρους (στο σχολείο, στο γυμναστήριο, στα αποδυτήρια κλπ.) μπορεί να κάνουν αρνητικές συγκρίσεις μεταξύ τους. Κατά αυτή τη διαδικασία όμως δεν γνωρίζουν ακόμα ότι οι έφηβοι μεγαλώνουν, αναπτύσσονται και ωριμάζουν με διαφορετικό πολλές φορές ρυθμό ο ένας από τον άλλον. Όπως συμβαίνει με το ύψος, την τριχοφυία ή άλλα προσωπικά χαρακτηριστικά, έτσι ακριβώς δεν υφίστανται και πανομοιότυπα σώματα, ειδικά σε ένα στάδιο της ζωής -την εφηβεία- που ο ρυθμός ανάπτυξης του σώματος διαφέρει τόσο πολύ από τον έναν έφηβο στον άλλον. Η επίδραση της πορνογραφίας είναι σημαντική σχετικά με το τι καταλήγουν να πιστεύουν σχετικά με το σώμα τους οι έφηβοι αλλά και οι ενήλικοι άντρες. Το πορνογραφικό υλικό συνήθως υπερβάλλει και εξιδανικεύει το μέγεθος του πέους ως κάτι μη ρεαλιστικό.Υφίσταται σημαντική παρανόηση σχετικά με τη σεξουαλικότητα, τη σεξουαλική λειτουργία και τις σχέσεις αντρών-γυναικών. Υφίστανται σημαντικοί μύθοι και παρανοήσεις. Υπάρχει σημαντικός αριθμός διαφημίσεων στα περιοδικά και στο διαδίκτυο σχετικά με τη μεγέθυνση του ανδρικού γεννητικού οργάνου. Οι διαφημίσεις αυτές ουσιαστικά εκμεταλλεύονται και «παίζουν» με το φόβο και το άγχος των αντρών που διακατέχονται από την αγωνία και το φόβο ότι υστερούν σε αυτό τον τομέα. Πρόκειται για μια μορφή χειρισμού και εκμετάλλευσης της ανθρώπινης ανάγκης και αγωνίας.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ
Οι άντρες που δηλώνουν ότι εμφανίζουν μικροφαλλία και ότι το πρόβλημα αυτό επηρεάζει και επιδρά σημαντικά στη ζωή τους τείνουν να εμφανίζουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά. Ως προσωπικότητες εμφανίζουν μια ιδιαίτερη αυστηρότητα και τάση για εκδήλωση εμμονών και ψυχαναγκαστικής συμπεριφοράς. Οι ίδιοι είναι απολύτως πεπεισμένοι ότι έχουν μικρό πέος. Επιμένουν ότι έχουν «μετρήσει» τον εαυτό τους και μοιάζουν ψυχαναγκαστικά και με ιδιαίτερη εμμονή προσκολλημένοι σε αυτές τις συγκεκριμένες μετρήσεις που έχουν πραγματοποιήσει. Επίσης, είναι απόλυτα πεπεισμένοι ότι δεν μπορούν να ικανοποιήσουν σεξουαλικά μια γυναίκα μέσω της σεξουαλικής διείσδυσης, παρά το γεγονός ότι δεν μπορούν να αποδείξουν, με κάποια στοιχεία τουλάχιστον, ότι αυτό αληθεύει. Πολλοί παραδέχονται άλλωστε ότι είχαν ελάχιστες ή και καμία σεξουαλική εμπειρία. Μάλιστα, συχνά υπονοείται ότι και οι λίγες αυτές εμπειρίες που είχαν έχουν πραγματοποιηθεί σε οίκο ανοχής. Στις περισσότερες περιπτώσεις αποφεύγουν τη σεξουαλική συνεύρεση καθώς ντρέπονται για το σώμα τους και, συγκεκριμένα, για την εμφάνιση των γεννητικών τους οργάνων. Όλοι επίσης είναι απόλυτα πεπεισμένοι ότι όλες οι γυναίκες, ανά την υφήλιο, θα τους κατέκριναν και θα τους συμπεριφέρονταν απορριπτικά εάν επρόκειτο να τους αντικρίσουν γυμνούς. Οι άντρες που πάσχουν από μικροφαλλία είναι απολύτως εστιασμένοι στις γυναίκες και στο τι μπορεί να θέλει ή να μην θέλει μια γυναίκα.Βιώνουν τις γυναίκες ως επικριτικές, παντοδύναμες, ευνουχιστικές. Σχεδόν με θεϊκές διαστάσεις… Αυτή η εξιδανικευμένη εικόνα των γυναικών όμως τείνει περισσότερο προς μια επικριτική/ ευνουχιστική διάσταση παρά σε ένα είδωλο ομορφιάς και κάλλους που προσφέρει γαλήνη και ζεστασιά.
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
Αγχώδης διαταραχή
Οι άντρες με μικροφαλλία εκδηλώνουν έντονη αποφευκτική συμπεριφορά και φόβους σχετικά με την εμφάνισή τους, την ικανότητά τους να αποδώσουν σεξουαλικά και την κοινωνική τους επάρκεια γενικότερα. Το άγχος, η αίσθηση ντροπής και η έλλειψη εμπειρίας στις σχέσεις με το άλλο φύλο τους οδηγεί σε απελπισία, κατάθλιψη και, σε ορισμένες περιπτώσεις, σε αυτοκτονικό ιδεασμό. Πολλές φορές στα λεγόμενά τους διακρίνει κανείς πόσο δυστυχείς νιώθουν και ότι κατά βάθος μπορεί να επιθυμούσαν να τελειώσει η ζωή τους.
Εξελικτική Διαταραχή
Η εικόνα που διατηρούν για τις γυναίκες μοιάζει να έχει προσκολληθεί στη σχέση μητέρας-γιου, παρά ενός ενήλικα άντρα προς μια ενήλικη γυναίκα. Σαν να μην αντιλαμβάνονται ότι οι σχέσεις αντρών και γυναικών αφορούν σχέσεις ενηλίκων ή γενικότερα σχέσεις ατόμων που είναι ισότιμα μεταξύ τους. Οι ίδιοι αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως ένα «αντικείμενο» -στην περίπτωση αυτή ένα πέος- που το «χειρίζονται» οι άλλοι για να τους αξιολογήσουν.
ΑΛΛΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Οι άντρες που δηλώνουν ότι πάσχουν από μικροφαλλία είναι πολύ θυμωμένοι: με τον εαυτό τους αλλά και με τις γυναίκες. Είναι θυμωμένοι με τον κόσμο και τη ζωή γενικότερα που τους έχει αδικήσει.
Δεν εμπιστεύονται τους άλλους. Δεν εμπιστεύονται ότι οι γυναίκες θα τους πουν ποτέ την αλήθεια. Αν μια γυναίκα τους έλεγε ποτέ με ειλικρίνεια ότι τους θεωρεί γοητευτικούς και καλούς εραστές, θα θεωρούσαν άμεσα ότι τους λέει ψέματα για να τους παρηγορήσει. Εστιάζουν απόλυτα στον τρόπο με τον οποίο θα μπορέσουν να ικανοποιήσουν μια γυναίκα και καθόλου στο πώς μια γυναίκα θα μπορούσε να ικανοποιήσει και εκείνους.
Δεν πιστεύουν ότι είναι επαρκείς σεξουαλικά. Μπορεί να πιστεύουν ότι κατά τα προκαταρκτικά στάδια της σεξουαλικής πράξης προσφέρουν ικανοποίηση στη γυναίκα, αλλά η διείσδυση καταλήγει πάντα σε αποτυχία καθώς το γεννητικό τους όργανο δεν έχει φυσιολογικές διαστάσεις. Και, βέβαια, πιστεύουν ότι όλες οι γυναίκες «απαιτούν» τη διείσδυση και επικρίνουν σκληρά τους άντρες αν δεν επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Συνοψίζοντας, τονίζεται ιδιαίτερα ότι το σύνδρομο της μικροφαλλίας αφορά ένα σημαντικό ψυχολογικό πρόβλημα και ότι το μέγεθος του άγχους και του ψυχικού πόνου που βιώνουν αυτοί οι άντρες είναι ιδιαίτερα υψηλό. Γι’ αυτό και οι φόβοι τους και τα συμπτώματά τους πρέπει να λαμβάνονται πάντα σοβαρά υπόψη και να αντιμετωπίζονται με υπευθυνότητα. Το ψυχολογικό σύνδρομο της μικροφαλλίας δεν αντιμετωπίζεται με χειρουργικές επεμβάσεις γιατί όσες αλλαγές και αν επιφέρει μια χειρουργική επέμβαση το άτομο θα εξακολουθήσει πάντα, με τα μάτια του τραυματισμένου ψυχολογικού του κόσμου, να «βλέπει» τον εαυτό του ως ανεπαρκή. Και αν ακόμη η χειρουργική επέμβαση βελτιώσει μια ανεπάρκεια, θα προκύψει μια άλλη, και στη συνέχεια κάποια άλλη, και το άτομο δεν θα νιώθει ποτέ ουσιαστικά ικανοποίηση και χαρά στη ζωή του. Χρειάζεται να αλλάξει η ψυχολογική θεώρησή του για τη ζωή για να τροποποιηθεί και να αλλάξει οριστικά και η θεώρηση του εαυτού του και της σεξουαλικής του επάρκειας και αποδοτικότητας.
Οι πραγματικοί φόβοι των αντρών αυτών έχουν να κάνουν με το ότι νιώθουν «μη επαρκείς» ως άντρες. Τονίζεται δε ότι οι περιπτώσεις αυτές παρουσιάζουν μεγάλη ομοιότητα με τις περιπτώσεις γυναικών που δεν πείθονται ότι είναι αρκετά αδύνατες (περιπτώσεις νευρικής ανορεξίας), όσο βάρος και αν έχουν χάσει και μπορεί να κινδυνεύει η ίδια τους η ζωή, ή με περιπτώσεις γυναικών που επιμένουν με κάθε τρόπο για μεγέθυνση του στήθους τους παρά το γεγονός ότι κυμαίνονται σε απόλυτα φυσιολογικές διαστάσεις. Ας τονίσουμε λοιπόν εξαρχής δύο βασικά σημεία:Η Μικροφαλλία, ή το Σύνδρομο της Μικροφαλλίας όπως διαφορετικά ορίζεται, αποτελεί ένα ψυχολογικό και όχι σωματικό/ ιατρικό πρόβλημα. Λόγω του ότι το πρόβλημα είναι ψυχογενές τελικά δεν έχει και σημασία αν το γεννητικό όργανο του άντρα είναι «μικρό» όπως δηλώνει ο ίδιος ή αν ο ίδιος πιστεύει ότι είναι. Πρόκειται ουσιαστικά για την ίδια ψυχολογική πραγματικότητα. Ο ίδιος νιώθει «μικρός» και «αδύναμος» ως άντρας και ως εραστής και αυτό αποτελεί για τον ίδιο σημαντικό αίσθημα μειονεξίας και αδυναμίας. Πρόκειται για ένα ζήτημα που αγγίζει αιχμηρά και χτυπά ακριβώς στην καρδιά της αντρικής αίσθησης ταυτότητας, επάρκειας και ανδρισμού.
ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΠΤΥΣΣETAI ΑΥΤΟΣ Ο ΦΟΒΟΣ
Τα νεαρά αγόρια που μεγαλώνουν έχουν πάντα την ευκαιρία να δουν και να παρατηρήσουν τους άντρες ενήλικες-πρότυπά τους, να εντυπωσιαστούν από αυτό που βλέπουν αλλά και να αρχίσουν να αμφιβάλλουν αν ποτέ θα καταφέρουν και οι ίδιοι να μεγαλώσουν και να είναι τόσο «μεγάλοι» και «δυνατοί». Οι έφηβοι επίσης σε διάφορους χώρους (στο σχολείο, στο γυμναστήριο, στα αποδυτήρια κλπ.) μπορεί να κάνουν αρνητικές συγκρίσεις μεταξύ τους. Κατά αυτή τη διαδικασία όμως δεν γνωρίζουν ακόμα ότι οι έφηβοι μεγαλώνουν, αναπτύσσονται και ωριμάζουν με διαφορετικό πολλές φορές ρυθμό ο ένας από τον άλλον. Όπως συμβαίνει με το ύψος, την τριχοφυία ή άλλα προσωπικά χαρακτηριστικά, έτσι ακριβώς δεν υφίστανται και πανομοιότυπα σώματα, ειδικά σε ένα στάδιο της ζωής -την εφηβεία- που ο ρυθμός ανάπτυξης του σώματος διαφέρει τόσο πολύ από τον έναν έφηβο στον άλλον. Η επίδραση της πορνογραφίας είναι σημαντική σχετικά με το τι καταλήγουν να πιστεύουν σχετικά με το σώμα τους οι έφηβοι αλλά και οι ενήλικοι άντρες. Το πορνογραφικό υλικό συνήθως υπερβάλλει και εξιδανικεύει το μέγεθος του πέους ως κάτι μη ρεαλιστικό.Υφίσταται σημαντική παρανόηση σχετικά με τη σεξουαλικότητα, τη σεξουαλική λειτουργία και τις σχέσεις αντρών-γυναικών. Υφίστανται σημαντικοί μύθοι και παρανοήσεις. Υπάρχει σημαντικός αριθμός διαφημίσεων στα περιοδικά και στο διαδίκτυο σχετικά με τη μεγέθυνση του ανδρικού γεννητικού οργάνου. Οι διαφημίσεις αυτές ουσιαστικά εκμεταλλεύονται και «παίζουν» με το φόβο και το άγχος των αντρών που διακατέχονται από την αγωνία και το φόβο ότι υστερούν σε αυτό τον τομέα. Πρόκειται για μια μορφή χειρισμού και εκμετάλλευσης της ανθρώπινης ανάγκης και αγωνίας.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ
Οι άντρες που δηλώνουν ότι εμφανίζουν μικροφαλλία και ότι το πρόβλημα αυτό επηρεάζει και επιδρά σημαντικά στη ζωή τους τείνουν να εμφανίζουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά. Ως προσωπικότητες εμφανίζουν μια ιδιαίτερη αυστηρότητα και τάση για εκδήλωση εμμονών και ψυχαναγκαστικής συμπεριφοράς. Οι ίδιοι είναι απολύτως πεπεισμένοι ότι έχουν μικρό πέος. Επιμένουν ότι έχουν «μετρήσει» τον εαυτό τους και μοιάζουν ψυχαναγκαστικά και με ιδιαίτερη εμμονή προσκολλημένοι σε αυτές τις συγκεκριμένες μετρήσεις που έχουν πραγματοποιήσει. Επίσης, είναι απόλυτα πεπεισμένοι ότι δεν μπορούν να ικανοποιήσουν σεξουαλικά μια γυναίκα μέσω της σεξουαλικής διείσδυσης, παρά το γεγονός ότι δεν μπορούν να αποδείξουν, με κάποια στοιχεία τουλάχιστον, ότι αυτό αληθεύει. Πολλοί παραδέχονται άλλωστε ότι είχαν ελάχιστες ή και καμία σεξουαλική εμπειρία. Μάλιστα, συχνά υπονοείται ότι και οι λίγες αυτές εμπειρίες που είχαν έχουν πραγματοποιηθεί σε οίκο ανοχής. Στις περισσότερες περιπτώσεις αποφεύγουν τη σεξουαλική συνεύρεση καθώς ντρέπονται για το σώμα τους και, συγκεκριμένα, για την εμφάνιση των γεννητικών τους οργάνων. Όλοι επίσης είναι απόλυτα πεπεισμένοι ότι όλες οι γυναίκες, ανά την υφήλιο, θα τους κατέκριναν και θα τους συμπεριφέρονταν απορριπτικά εάν επρόκειτο να τους αντικρίσουν γυμνούς. Οι άντρες που πάσχουν από μικροφαλλία είναι απολύτως εστιασμένοι στις γυναίκες και στο τι μπορεί να θέλει ή να μην θέλει μια γυναίκα.Βιώνουν τις γυναίκες ως επικριτικές, παντοδύναμες, ευνουχιστικές. Σχεδόν με θεϊκές διαστάσεις… Αυτή η εξιδανικευμένη εικόνα των γυναικών όμως τείνει περισσότερο προς μια επικριτική/ ευνουχιστική διάσταση παρά σε ένα είδωλο ομορφιάς και κάλλους που προσφέρει γαλήνη και ζεστασιά.
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
Αγχώδης διαταραχή
Οι άντρες με μικροφαλλία εκδηλώνουν έντονη αποφευκτική συμπεριφορά και φόβους σχετικά με την εμφάνισή τους, την ικανότητά τους να αποδώσουν σεξουαλικά και την κοινωνική τους επάρκεια γενικότερα. Το άγχος, η αίσθηση ντροπής και η έλλειψη εμπειρίας στις σχέσεις με το άλλο φύλο τους οδηγεί σε απελπισία, κατάθλιψη και, σε ορισμένες περιπτώσεις, σε αυτοκτονικό ιδεασμό. Πολλές φορές στα λεγόμενά τους διακρίνει κανείς πόσο δυστυχείς νιώθουν και ότι κατά βάθος μπορεί να επιθυμούσαν να τελειώσει η ζωή τους.
Εξελικτική Διαταραχή
Η εικόνα που διατηρούν για τις γυναίκες μοιάζει να έχει προσκολληθεί στη σχέση μητέρας-γιου, παρά ενός ενήλικα άντρα προς μια ενήλικη γυναίκα. Σαν να μην αντιλαμβάνονται ότι οι σχέσεις αντρών και γυναικών αφορούν σχέσεις ενηλίκων ή γενικότερα σχέσεις ατόμων που είναι ισότιμα μεταξύ τους. Οι ίδιοι αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως ένα «αντικείμενο» -στην περίπτωση αυτή ένα πέος- που το «χειρίζονται» οι άλλοι για να τους αξιολογήσουν.
ΑΛΛΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Οι άντρες που δηλώνουν ότι πάσχουν από μικροφαλλία είναι πολύ θυμωμένοι: με τον εαυτό τους αλλά και με τις γυναίκες. Είναι θυμωμένοι με τον κόσμο και τη ζωή γενικότερα που τους έχει αδικήσει.
Δεν εμπιστεύονται τους άλλους. Δεν εμπιστεύονται ότι οι γυναίκες θα τους πουν ποτέ την αλήθεια. Αν μια γυναίκα τους έλεγε ποτέ με ειλικρίνεια ότι τους θεωρεί γοητευτικούς και καλούς εραστές, θα θεωρούσαν άμεσα ότι τους λέει ψέματα για να τους παρηγορήσει. Εστιάζουν απόλυτα στον τρόπο με τον οποίο θα μπορέσουν να ικανοποιήσουν μια γυναίκα και καθόλου στο πώς μια γυναίκα θα μπορούσε να ικανοποιήσει και εκείνους.
Δεν πιστεύουν ότι είναι επαρκείς σεξουαλικά. Μπορεί να πιστεύουν ότι κατά τα προκαταρκτικά στάδια της σεξουαλικής πράξης προσφέρουν ικανοποίηση στη γυναίκα, αλλά η διείσδυση καταλήγει πάντα σε αποτυχία καθώς το γεννητικό τους όργανο δεν έχει φυσιολογικές διαστάσεις. Και, βέβαια, πιστεύουν ότι όλες οι γυναίκες «απαιτούν» τη διείσδυση και επικρίνουν σκληρά τους άντρες αν δεν επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Συνοψίζοντας, τονίζεται ιδιαίτερα ότι το σύνδρομο της μικροφαλλίας αφορά ένα σημαντικό ψυχολογικό πρόβλημα και ότι το μέγεθος του άγχους και του ψυχικού πόνου που βιώνουν αυτοί οι άντρες είναι ιδιαίτερα υψηλό. Γι’ αυτό και οι φόβοι τους και τα συμπτώματά τους πρέπει να λαμβάνονται πάντα σοβαρά υπόψη και να αντιμετωπίζονται με υπευθυνότητα. Το ψυχολογικό σύνδρομο της μικροφαλλίας δεν αντιμετωπίζεται με χειρουργικές επεμβάσεις γιατί όσες αλλαγές και αν επιφέρει μια χειρουργική επέμβαση το άτομο θα εξακολουθήσει πάντα, με τα μάτια του τραυματισμένου ψυχολογικού του κόσμου, να «βλέπει» τον εαυτό του ως ανεπαρκή. Και αν ακόμη η χειρουργική επέμβαση βελτιώσει μια ανεπάρκεια, θα προκύψει μια άλλη, και στη συνέχεια κάποια άλλη, και το άτομο δεν θα νιώθει ποτέ ουσιαστικά ικανοποίηση και χαρά στη ζωή του. Χρειάζεται να αλλάξει η ψυχολογική θεώρησή του για τη ζωή για να τροποποιηθεί και να αλλάξει οριστικά και η θεώρηση του εαυτού του και της σεξουαλικής του επάρκειας και αποδοτικότητας.