Σε αυτή την οικογένεια ακούγονται τόσες αλήθειες και κρύβονται τόσα μυστικά.Αλλά, ο πυρήνας, παραμένει ενωμένος γιατί οι ισχυροί δεσμοί αγάπης, τον βοηθούν να ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του.
Το έργο
Το «The Humans,ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής της οικογένειας Μπλέικ. Το έργο,τοποθετείται σε τρείς γενιές μίας τυπικής αμερικανικής οικογένειας γύρω από το τραπέζι την Ημέρα των Ευχαριστιών και αναδεικνύει την εγγενή ομορφιά που βρίσκεται μέσα στην ακαταστασία και τις ατέλειες της ανθρώπινης ύπαρξης. Η πρεμιέρα του, στο Broadway το 2016, το έφερε φιναλίστ για το Βραβείο Πούλιτζερ,ενώ κέρδισε το Βραβείο Tony για το καλύτερο θεατρικό έργο. Ακολούθως, γυρίστηκε σε ταινία, σε σενάριο και σκηνοθεσία του ίδιου του συγγραφέα, η οποία, όπως και το θεατρικό, είχε πολύ θερμή υποδοχή από κοινό και κριτικούς. Ο Στίβεν Κάραμ είναι ένας καταξιωμένος Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας, τα έργα του οποίου έχουν αποσπάσει πολλά βραβεία και διακρίσεις και είναι γνωστά για τη διεισδυτική εξερεύνηση των ανθρώπινων συναισθημάτων και των σχέσεων.
Η υπόθεση
Ο Έρικ και η Ντίντρη, οι γονείς, φτάνουν, μαζί με τη Μόμο, τη μητέρα του Έρικ που πάσχει από άνοια και τη μεγάλη τους κόρη Έιμι, στη Νέα Υόρκη, για να γιορτάσουν στο διαμέρισμα όπου μόλις έχουν μετακομίσει η μικρή τους κόρη, Μπρίτζετ, με τον σύντροφό της, Ρίτσαρντ.Εκεί τους περιμένει μία δυσάρεστη έκπληξη, καθώς το νέο διαμέρισμα αποδεικνύεται τελικά ένα ανήλιαγο ημιυπόγειο σε δύο επίπεδα σε μία κακόφημη συνοικία. Το μοναδικό παράθυρο του σπιτιού βλέπει σε έναν φωταγωγό που οι από πάνω πετούν τα αποτσίγαρά τους, ενώ διάφοροι απόκοσμοι θόρυβοι τους διαταράσσουν την ηρεμία τους.Οι ήρωες της οικογένειας Μπλέικ είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, με αδυναμίες και ελαττώματα, αλλά και ουσιαστική αγάπη, που τους ενώνει, ειδικά στις δύσκολες στιγμές τους, όταν οι άβολες εκμυστηρεύσεις, οι ανασφάλειες, οι ανομολόγητοι φόβοι τους, οι διαφωνίες και τα πληγωτικά μυστικά, που έρχονται στην επιφάνεια για να δοκιμάσουν τις αντοχές και την ψυχική τους δύναμη, παραμερίζουν για να βγει εκ των έσω, η ατόφια λάμψη της αγάπης. Ένα έργο ενσυναίσθησης, ξεκάθαρο και ειλικρινές, που παρ' όλα τα σκοτάδια του, καταφέρνει να δώσει δείγματα αυθεντικού ρεαλισμού και λάμψεις ελπίδας, που μόνο η αγάπη μπορεί να γεννήσει.
Η παράσταση
Ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης,σέβεται την γραφή του Κάραμ, που κινείται με ευφυία, πάνω στην λεπτή γραμμή κωμωδίας – τραγωδίας, προκρίνοντας ουσιαστικές και ψυχωμένες εσωτερικές διαδρομές, αυθεντικές και καίριες σιωπές, διακριτικούς χρωματισμούς εκφράσεων και σωστής συμπύκνωσης δραματικές κορυφώσεις.
Η σκηνική κλιμάκωση διαδραματίζεται εύρυθμα και συμπονετικά προς τους ήρωες του έργου,που μέσα από τις ανθρώπινες ατέλειες, τρυφερά και αβίαστα,αφήνονται να ξεγυμνωθεί η αλήθεια τους και η πίστη στην ζωή. Ο σκηνοθέτης σκύβει με προσεχτική ματιά σ'ένα θέατρο που αφουγκράζεται την κοινωνία,δίνοντας του το χώρο και το χρόνο να εξωτερικεύσει τις ανάσες του, τους προβληματισμούς και τις μύχιες σκέψεις του. Η προσεκτική μετάφρασή του, οδηγεί σε πνευματώδεις και ανάλαφρους διάλογους, που φωτίζουν επαρκώς τις ψυχολογικές παραμέτρους των προσώπων.
Η Θέμις Μπαζάκα, μια ηθοποιός μεγάλων αξιώσεων, με πολλαπλές αποχρώσεις ερμηνευτικής παλέτας, κεντάει με φυσικότητα, σθένος και εσωτερικό παλμό,τον ρόλο της Ντίντρη,που αφήνει την αγάπη για τα παιδιά της να πλημμυρίσει το ψυχρό δωμάτιο, χωρίς να φείδεται στο ελάχιστο της βαθιά ανθρώπινης, συμπονετικής ματιά της, που αγκαλιάζει τους γύρω της. Από τη θέση του έμπειρου ερμηνευτή, ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος επέβαλε ένα κέντρο βάρους, στην απόδοση του ρόλου του, αποδίδοντας τη θραυσματική προσωπικότητα του Έρικ,με εκφραστική πληθωρικότητα και αφοπλιστικούς τόνους τραγικότητας.
Η Ξένια Καλογεροπούλου, στο ρόλο της ανοιακής γιαγιάς, με αίσθηση σκηνικής οικονομίας, χωρίς μελοδραματικά πλεονάσματα, κατάφερε να μεταδώσει τον υπόκωφο βόμβο της εσωτερικής πάλης, με συγκινητική και σταθερή ματιά. Η Ειρήνη Μακρή, στο ρόλο της Έιμι, καταδύεται στο ρόλο της, με μια ερμηνεία εύθραυστη και ταυτόχρονα ηλεκτρισμένη, που φωτίζει ουσιαστικά τις εσωτερικές της αγωνίες. Το νεαρό ζευγάρι Μπρίτζετ και Ρίτσαρντ, υποδύονται η Μαρία Πετεβή και ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης, με φυσικότητα και σκηνική άνεση, στη μεταξύ τους σχέση, χωρίς, όμως να λείπουν στιγμές σκηνικής αμηχανίας, ειδικά, από τον δεύτερο. Στο σύνολο του, ο θίασος στέκεται με ενσυναίσθηση απέναντι στους προβληματισμούς των χαρακτήρων, αναδεικνύοντας με σωστή θερμοκρασία και συναισθηματικό βάθος , την πολυπλοκότητα των σχέσεων.
Στα ατού της παράστασης, οι ανάσες που επιτρέπουν στο γέλιο να αναπνέει και το μοίρασμα του σκηνικού χώρου στα δύο, που χωρίς να διαταράξει τις αναλογίες και τη δυναμική του έργου, λειτούργησε αποκαλυπτικά, σε έναν ενεργειακά συμπιεσμένο χώρο.Τα κοστούμια, οι φωτισμοί και οι ηχητικοί σχεδιασμοί υπηρετούν ένα σύνολο, με ισχυρά αντανακλαστικά, που αφουγκράζεται τις ανθρώπινες αγωνίες, σε μια παράσταση σύγχρονου ύφους και όμορφων ερμηνειών.
Η ταυτοτητα της παράστασης
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή
Φωτισμοί: Σίμος Σαρκετζής
Ηχητικός Σχεδιασμός: Κώστας Μπόκος
Κοστούμια: Κική Γραμματικοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Τζένια Κονταράτου
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Γραφιστικά & Social media: Δημήτρης Γκέλμπουρας – @forbidden.designs
Παίζουν:
Θέμις Μπαζάκα, Λάζαρος Γεωργακόπουλος
Ξένια Καλογεροπούλου, Ειρήνη Μακρή
Μαρία Πετεβή, Κωνσταντίνος Ασπιώτης.
Θέατρο «Μουσούρη» (Πλατεία Καρύτση).
Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή στις 9μμ.
Σάββατο στις 6μ.μ. και στις 9μ.μ., Κυριακή στις 7μ.μ.
Το «The Humans,ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής της οικογένειας Μπλέικ. Το έργο,τοποθετείται σε τρείς γενιές μίας τυπικής αμερικανικής οικογένειας γύρω από το τραπέζι την Ημέρα των Ευχαριστιών και αναδεικνύει την εγγενή ομορφιά που βρίσκεται μέσα στην ακαταστασία και τις ατέλειες της ανθρώπινης ύπαρξης. Η πρεμιέρα του, στο Broadway το 2016, το έφερε φιναλίστ για το Βραβείο Πούλιτζερ,ενώ κέρδισε το Βραβείο Tony για το καλύτερο θεατρικό έργο. Ακολούθως, γυρίστηκε σε ταινία, σε σενάριο και σκηνοθεσία του ίδιου του συγγραφέα, η οποία, όπως και το θεατρικό, είχε πολύ θερμή υποδοχή από κοινό και κριτικούς. Ο Στίβεν Κάραμ είναι ένας καταξιωμένος Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας, τα έργα του οποίου έχουν αποσπάσει πολλά βραβεία και διακρίσεις και είναι γνωστά για τη διεισδυτική εξερεύνηση των ανθρώπινων συναισθημάτων και των σχέσεων.
Η υπόθεση
Ο Έρικ και η Ντίντρη, οι γονείς, φτάνουν, μαζί με τη Μόμο, τη μητέρα του Έρικ που πάσχει από άνοια και τη μεγάλη τους κόρη Έιμι, στη Νέα Υόρκη, για να γιορτάσουν στο διαμέρισμα όπου μόλις έχουν μετακομίσει η μικρή τους κόρη, Μπρίτζετ, με τον σύντροφό της, Ρίτσαρντ.Εκεί τους περιμένει μία δυσάρεστη έκπληξη, καθώς το νέο διαμέρισμα αποδεικνύεται τελικά ένα ανήλιαγο ημιυπόγειο σε δύο επίπεδα σε μία κακόφημη συνοικία. Το μοναδικό παράθυρο του σπιτιού βλέπει σε έναν φωταγωγό που οι από πάνω πετούν τα αποτσίγαρά τους, ενώ διάφοροι απόκοσμοι θόρυβοι τους διαταράσσουν την ηρεμία τους.Οι ήρωες της οικογένειας Μπλέικ είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, με αδυναμίες και ελαττώματα, αλλά και ουσιαστική αγάπη, που τους ενώνει, ειδικά στις δύσκολες στιγμές τους, όταν οι άβολες εκμυστηρεύσεις, οι ανασφάλειες, οι ανομολόγητοι φόβοι τους, οι διαφωνίες και τα πληγωτικά μυστικά, που έρχονται στην επιφάνεια για να δοκιμάσουν τις αντοχές και την ψυχική τους δύναμη, παραμερίζουν για να βγει εκ των έσω, η ατόφια λάμψη της αγάπης. Ένα έργο ενσυναίσθησης, ξεκάθαρο και ειλικρινές, που παρ' όλα τα σκοτάδια του, καταφέρνει να δώσει δείγματα αυθεντικού ρεαλισμού και λάμψεις ελπίδας, που μόνο η αγάπη μπορεί να γεννήσει.
Η παράσταση
Ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης,σέβεται την γραφή του Κάραμ, που κινείται με ευφυία, πάνω στην λεπτή γραμμή κωμωδίας – τραγωδίας, προκρίνοντας ουσιαστικές και ψυχωμένες εσωτερικές διαδρομές, αυθεντικές και καίριες σιωπές, διακριτικούς χρωματισμούς εκφράσεων και σωστής συμπύκνωσης δραματικές κορυφώσεις.
Η σκηνική κλιμάκωση διαδραματίζεται εύρυθμα και συμπονετικά προς τους ήρωες του έργου,που μέσα από τις ανθρώπινες ατέλειες, τρυφερά και αβίαστα,αφήνονται να ξεγυμνωθεί η αλήθεια τους και η πίστη στην ζωή. Ο σκηνοθέτης σκύβει με προσεχτική ματιά σ'ένα θέατρο που αφουγκράζεται την κοινωνία,δίνοντας του το χώρο και το χρόνο να εξωτερικεύσει τις ανάσες του, τους προβληματισμούς και τις μύχιες σκέψεις του. Η προσεκτική μετάφρασή του, οδηγεί σε πνευματώδεις και ανάλαφρους διάλογους, που φωτίζουν επαρκώς τις ψυχολογικές παραμέτρους των προσώπων.
Η Θέμις Μπαζάκα, μια ηθοποιός μεγάλων αξιώσεων, με πολλαπλές αποχρώσεις ερμηνευτικής παλέτας, κεντάει με φυσικότητα, σθένος και εσωτερικό παλμό,τον ρόλο της Ντίντρη,που αφήνει την αγάπη για τα παιδιά της να πλημμυρίσει το ψυχρό δωμάτιο, χωρίς να φείδεται στο ελάχιστο της βαθιά ανθρώπινης, συμπονετικής ματιά της, που αγκαλιάζει τους γύρω της. Από τη θέση του έμπειρου ερμηνευτή, ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος επέβαλε ένα κέντρο βάρους, στην απόδοση του ρόλου του, αποδίδοντας τη θραυσματική προσωπικότητα του Έρικ,με εκφραστική πληθωρικότητα και αφοπλιστικούς τόνους τραγικότητας.
Η Ξένια Καλογεροπούλου, στο ρόλο της ανοιακής γιαγιάς, με αίσθηση σκηνικής οικονομίας, χωρίς μελοδραματικά πλεονάσματα, κατάφερε να μεταδώσει τον υπόκωφο βόμβο της εσωτερικής πάλης, με συγκινητική και σταθερή ματιά. Η Ειρήνη Μακρή, στο ρόλο της Έιμι, καταδύεται στο ρόλο της, με μια ερμηνεία εύθραυστη και ταυτόχρονα ηλεκτρισμένη, που φωτίζει ουσιαστικά τις εσωτερικές της αγωνίες. Το νεαρό ζευγάρι Μπρίτζετ και Ρίτσαρντ, υποδύονται η Μαρία Πετεβή και ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης, με φυσικότητα και σκηνική άνεση, στη μεταξύ τους σχέση, χωρίς, όμως να λείπουν στιγμές σκηνικής αμηχανίας, ειδικά, από τον δεύτερο. Στο σύνολο του, ο θίασος στέκεται με ενσυναίσθηση απέναντι στους προβληματισμούς των χαρακτήρων, αναδεικνύοντας με σωστή θερμοκρασία και συναισθηματικό βάθος , την πολυπλοκότητα των σχέσεων.
Στα ατού της παράστασης, οι ανάσες που επιτρέπουν στο γέλιο να αναπνέει και το μοίρασμα του σκηνικού χώρου στα δύο, που χωρίς να διαταράξει τις αναλογίες και τη δυναμική του έργου, λειτούργησε αποκαλυπτικά, σε έναν ενεργειακά συμπιεσμένο χώρο.Τα κοστούμια, οι φωτισμοί και οι ηχητικοί σχεδιασμοί υπηρετούν ένα σύνολο, με ισχυρά αντανακλαστικά, που αφουγκράζεται τις ανθρώπινες αγωνίες, σε μια παράσταση σύγχρονου ύφους και όμορφων ερμηνειών.
Η ταυτοτητα της παράστασης
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή
Φωτισμοί: Σίμος Σαρκετζής
Ηχητικός Σχεδιασμός: Κώστας Μπόκος
Κοστούμια: Κική Γραμματικοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Τζένια Κονταράτου
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Γραφιστικά & Social media: Δημήτρης Γκέλμπουρας – @forbidden.designs
Παίζουν:
Θέμις Μπαζάκα, Λάζαρος Γεωργακόπουλος
Ξένια Καλογεροπούλου, Ειρήνη Μακρή
Μαρία Πετεβή, Κωνσταντίνος Ασπιώτης.
Θέατρο «Μουσούρη» (Πλατεία Καρύτση).
Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή στις 9μμ.
Σάββατο στις 6μ.μ. και στις 9μ.μ., Κυριακή στις 7μ.μ.
