Στην ελληνική μυθολογία
Η Μήδεια είναι κόρη του βασιλιά της Κολχίδας Αιήτη και της Ωκεανίδας Ιδυίας ή Εκάτης. Από τη θεία της, Κίρκη, είχε μάθει την τέχνη της μαγείας, την οποία χρησιμοποιούσε σ' όλη τη ζωή της. Όταν ο Ιάσονας, αρχηγός της Αργοναυτικής εκστρατείας, έφτασε στην Κολχίδα, η Μήδεια τον ερωτεύτηκε και έθεσε στη διάθεσή του όλα τα μέσα της τέχνης της, ώσπου ο ήρωας να αποκτήσει το Χρυσόμαλλο δέρας. Ύστερα απ' αυτό ακολούθησε τον εραστή της και για να αργοπορήσει τον Αιήτη, ο οποίος τους καταδίωκε, τεμάχισε τον αδελφό της, Άψυρτο, και σκόρπισε στη θάλασσα τα μέλη του. Ο πατέρας τότε εγκατέλειψε την καταδίωξη και επιδόθηκε στην περισυλλογή των μελών του σφαγμένου παιδιού του.Στην Ιωλκό αργότερα, ο Ιάσονας την παρακάλεσε να εκδικηθεί τον Πελία, φονιά του πατέρα και του αδελφού του κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του.
Η Μήδεια τότε έπεισε τις κόρες του Πελία να τεμαχίσουν το σώμα του πατέρα τους και να το βράσουν, γιατί έτσι δήθεν θα κατόρθωναν να τον κάνουν πάλι νέο. Μετά την καταδίωξη του ζεύγους των εραστών από το γιο του Πελία, Άκαστο, κατέφυγαν στην Κόρινθο, όπου έζησαν για ένα διάστημα ευτυχισμένοι, μέχρις ότου ο Ιάσονας εγκατέλειψε τη Μήδεια για να μνηστευτεί την κόρη του βασιλιά Κρέοντα, Γλαύκη. Η Μήδεια και πάλι χρησιμοποίησε τα μαγικά της φίλτρα για να εκδικηθεί την αντίζηλή της. Της έστειλε δηλητηριασμένο χιτώνα σαν δώρο για το γάμο της, ο οποίος έβγαζε φλόγες και την έκαψε.Η εκδίκησή της όμως δε σταμάτησε εδώ, αλλά έφτασε στο πιο αποτρόπαιο έγκλημά της. Σκότωσε τα δύο της παιδιά Φέρητα και Μέρμερο, που είχε αποκτήσει με τον Ιάσονα, ανέβηκε μετά σ' ένα άρμα που το έσερναν φτερωτοί δράκοντες και έφτασε στην Αθήνα, όπου ενώθηκε με τον Αιγέα και απέκτησε τον Μήδο. Προσπάθησε όμως να δηλητηριάσει τον Θησέα κι έτσι ο Αιγέας την έδιωξε κι εκείνη κατέφυγε κοντά στο γιο της, Μήδο, στην Ασία, στη χώρα που από το όνομά της ονομάστηκε Μηδία. Προς το τέλος της ζωής της κατέβηκε στα Ηλύσια Πεδία, όπου και έγινε σύζυγος του Αχιλλέα, παραμένοντας αθάνατη.
Η μάγισσα της Κολχίδας -ένα πρόσωπο απρόσιτο, μυθικό.
Η ψυχολογική προσωπογραφία δίνει ανθρώπινη διάσταση στη Μήδεια, παρότι είναι πρόσωπο απρόσιτο, μυθικό. Η Μήδεια εμφανίζεται ως ερωτευμένη γυναίκα γεμάτη πάθος, ικετεύει για τη ζωή και την ευτυχία της, ταπεινώνεται και για τα δύο και στη συνέχεια, μετά την απόρριψη του Ιάσονα, αναζητά εμμονικά την εκδίκηση.Η φιγούρα της Μήδειας ως παιδοκτόνου μητέρας έχει συγκεκριμένη ημερομηνία γέννησης. Επινοήθηκε από τον Ευριπίδη στην Αθήνα το 431 π.Χ. Και παρόλο που ο 'Ελληνας τραγωδός έχασε τον διαγωνισμό εκείνη τη χρονιά, γεννήθηκε ο χαρακτήρας της παιδοκτόνου Μήδειας, που θα γίνει, στο πέρασμα των αιώνων, η μοναδική εικόνα που έχουμε γι' αυτή την ηρωίδα. Ο Οβίδιος την παρέλαβε, ο Σενέκας την έκανε απάνθρωπο τέρας. Ο Κορνέιγ και ο Ανούιγ έγραψαν επίσης τραγωδίες βασισμένες σε αυτή τη διεφθαρμένη μητρική φιγούρα.
Η μάγισσα της Κολχίδας επιλέγει το πεπρωμένο της. Παρέχοντας στον Ιάσονα μαγικές πέτρες και αλοιφή, σκοτώνοντας τον δράκο, φύλακα του Χρυσόμαλλου Δέρατος, κάνει κάτι περισσότερο από το να "βοηθήσει" τον ήρωα.Η η Μήδεια είναι αυτή που κάνει τον Ιάσονα!. Και είναι αυτή πάλι που δρα όταν ο Πελίας, ο σφετεριστής του θρόνου της Ιωλκού, αρνείται να επιστρέψει στον Ιάσονα το βασίλειό του.
Με τον τρόπο αυτό, η Μήδεια ξεπερνά τα όρια του φύλου της: έχει επιλέξει σύζυγο, έχει εγκαταλείψει το πατρικό της σπίτι, πολεμά τους εχθρούς της. Η Μήδεια είναι μια πολεμίστρια που οικειοποιείται τις ιδιότητες του ανδρισμού.Υποτάχθηκε στις επιταγές μιας πατριαρχικής κοινωνίας και παρόλα αυτά, παρά την καλή της συμπεριφορά, εξορίζεται. Είναι τόσο χαρακτηριστικές οι προσπάθειες των ανδρών (Ιάσονα - Κρέοντα) να πείσουν τη Μήδεια να αποδεχτεί το πεπρωμένο της ως γυναίκα-αντικείμενο που χρησιμοποιείται όταν τη χρειάζονται και πετιέται όταν δεν τη χρειάζονται πια. Και τότε η Μήδεια επαναστατεί.Όταν συνειδητοποιεί ότι η ιστορία της, αυτής μιας γυναίκας που εξουσιάζεται και καταπιέζεται διπλά λόγω της ιδιότητάς της ως γυναίκας και ως βάρβαρης, δεν ακούγεται, καταδικάζεται στη σιωπή. Ο Ιάσονας κλείνει την αντιπαράθεσή τους με την εξής παρατήρηση: "Αχ, μακάρι οι θνητοί να μπορούσαν να τεκνοποιήσουν αλλιώς, χωρίς γυναίκες! Τότε θα γλιτώναμε από όλα αυτά τα βάσανα."
Αρχικά η «Μήδεια» είναι ένα αντικείμενο, το οποίο ο σύζυγός της ο Ιάσων το πετάει. Ο Κρέων το διώχνει ως βασιλιάς. Και ξαφνικά το αντικείμενο αυτό αποκτά μια υπόσταση υποκειμένου. Και στο τέλος ο ίδιος ο ποιητής την μετατρέπει σε από μηχανής θεό. Στη σκηνή της εξόδου η Μήδεια, που βρίσκεται ήδη πάνω στο φτερωτό άρμα έχοντας μαζί της τα νεκρά σώματα των παιδιών, σχεδόν εξισώνεται με θεό από μηχανής και απευθύνεται στον αποσβολωμένο Ιάσονα, σ' αυτόν τον ανελέητο ύστατο διάλογο, από θέση απόλυτης επιβολής.
Η Παράσταση
Η Λέα Μαλένη, μια σκηνοθέτις με ωραία αισθητική ματιά, έχτισε μια παράσταση, με κυριότερο κεκτημένο της σκηνοθετικής γραμμής της, τη σκιαγράφηση των προσωπικοτήτων, σε συγκρούσεις πυκνής δυναμικής. Με έντιμη ρεαλιστική γραμμή, η στατική δομή και η συμβατική προσέγγιση της οποίας, όμως δεν επέτρεψαν την ορμητική κορύφωση. Πολύτιμος αρωγός, η προσεκτική μετάφραση, που έδωσε στους διαλόγους σφρίγος και παραστατικότητα.
Την πολυδιάστατη και αντιφατική Μήδεια, η οποία, όπως έχει γραφτεί, συνδυάζει την ισχυρογνωμοσύνη και το πείσμα του Αίαντα με τη δολιότητα του Οδυσσέα, ερμήνευσε η Μαρία Κίτσου, αξιοποιώντας στο έπακρο, τις πολλαπλές αποχρώσεις της ερμηνευτικής παλέτας της. Με αναβλύζουσα ορμή και ασυγκράτητο οίστρο,δίνεται ολόψυχα, με παράφορο πάθος, αλλά και μεστές κλιμακώσεις, σε μια ερμηνεία βγαλμένη μέσα από τα σπλάχνα της. Δίπλα της, ο Φάνης Μουρατίδης, ένας εξαιρετικός αγωγός λόγου, αποδίδει το ρόλο του Ιάσονα, με ερμηνευτική αυτοπεποίθηση. Με εκφραστική πληθωρικότητα, αλλά και με μια αύρα αμηχανίας, η Ελένη Καστάνη αποτυγχάνει να συντονιστεί στις συχνότητες των συμπρωταγωνιστών της, μένοντας αγκιλωμένη σε μια εγκράτεια. Ο Θοδωρής Κατσαφάδος, στο ρόλο του παιδαγωγού,επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά, το ερμηνευτικό του κύρος. Ο βασιλιάς Αιγέας του Βαγγέλη Αλεξανδρή, συνταίριαξε επιτυχώς δωρικότητα και δυναμισμό στην ερμηνεία του. Γλαφυρός και δηκτικός,ο Λαέρτης Μαλκότσης, στο ρόλο του Κρέοντα. Ο αγγελιοφόρος του Αλμπέρτο Φάις, σε μια αρκούντως μεστή και στιβαρή ερμηνεία,αφηγείται την τραγική μοίρα του βασιλιά και της κόρης του Γλαύκης. Ο χορός των έξι Κορινθίων γυναικών ερμηνεύεται με απαράμιλλη ευαισθησία.
Το λιτό - με έντονης εικαστικότητας αποτύπωμα- σκοτεινό και απόκοσμο σκηνικό, προϊδέαζε τη τραγική κατάληξη του έργου.Τα κοστούμια και ο φωτισμός, φώτισαν επαρκώς τις ψυχολογικές παραμέτρους των προσώπων.
Στη σκηνή της εξόδου η Μήδεια, που βρίσκεται ήδη πάνω στο φτερωτό άρμα έχοντας μαζί της, τα νεκρά σώματα των παιδιών, εκεί που σχεδόν εξισώνεται με θεό από μηχανής και απευθύνεται στον αποσβολωμένο Ιάσονα, σ' αυτόν τον ανελέητο ύστατο διάλογο, από θέση απόλυτης επιβολής, η παράσταση αποδεικνύεται πολύ φτωχή, μη αποδίδοντας ούτε το συναίσθημα, ούτε την επιβλητική μεταφυσική ατμόσφαιρα, που επιβάλλει ο Ευριπίδης. Είναι σαν να βιάζεται να δώσει ένα αμήχανο τέλος, στη τραγωδία που μόλις πριν λίγο, βιώσαμε ως θεατές.Εν κατακλείδι, μια παράσταση, που θα ικανοποιήσει το κοινό με τις καλές ερμηνείες, ιδιαιτέρως της κεντρικής πρωταγωνίστριας, αφήνοντας μια θετική επίγευση, χωρίς να καταφέρει, όμως,να μείνει αλησμόνητη,η να αφήσει ισχυρό στίγμα.
Συντελεστές
Μετάφραση: Μίνως Βολανάκης
Σκηνοθεσία: Λέα Μαλένη
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
Κοστούμια: Kλαίρ Μπρέισγουελ
Κίνηση: Φρόσω Κορρού
Σχεδιασμός Φωτισμού: Νίκος Σωτηρόπουλος
Φωτογραφίες Ελίνα Γιουνανλή
Μουσική Διδασκαλία: Χρήστος Θεοδώρου
Διανομή:
Μήδεια: Μαρία Κίτσου
Ιάσονας: Φάνης Μουρατίδης
Τροφός: Ελένη Καστάνη
Παιδαγωγός: Θοδωρής Κατσαφάδος
Αιγέας: Βαγγέλης Αλεξανδρής
Κρέοντας: Λαέρτης Μαλκότσης
Άγγελος: Αλμπέρτο Φάις
Χορός
Αλίκη Αβδελοπούλου
Στέλλα Ράπτη
Έλενα Χατζηαυξέντη
Μυρτώ Παπά Αργυροπούλου
Γωγώ Παπαϊωάννου
Μυρτώ Καστρινάκη Μεϊτάνη
Πρόγραμμα Περιοδείας
Ιούλιος
Τρίτη 18 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Ανοιχτό Θέατρο Αλεξάνδρειας
Τετάρτη 19 & Πέμπτη 20 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Θεσσαλονίκη Θέατρο Δάσους
Παρασκευή 21 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Ανοιχτό Αμφιθέατρο ΔΙΠΑΕ (ΤΕΙ) Σερρών
Σάββατο 22 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Ανοιχτό Θέατρο Λόφου Κιλκίς
Κυριακή 23 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Δημοτικό Θέατρο Δασάκι (Αριδαία)
Τρίτη 25 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Κοζάνης
Τετάρτη 26 & Πέμπτη 27 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων
Παρασκευή 28 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Ανοιχτό Θέατρο Πολύγυρου
Σάββατο 29 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Θέατρο Νέων Μουδανιών
Κυριακή 30 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Αρχαίο Θέατρο Δίον
Δευτέρα 31 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Θέατρο Ε.Η.Μ Φρόντζου
Αύγουστος
Τετάρτη 2 Αυγούστου Ώρα 9:30μμ | Ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο Λευκάδας
Παρασκευή 4 Αυγούστου Ώρα 9:30μμ | Θερινό Δημοτικό Θέατρο Δήμου Πατρέων
(Παμπελοποννησιακό Στάδιο, Είσοδος Από Οδό Γιάννη Ρίτσου – Θύρα 3)
Σάββατο 5 Αυγούστου Ώρα 9:30μμ | Θέατρο Φρύνιχος (Δελφοί)
Κυριακή 6 Αυγούστου Ώρα 9:30μμ | Θέατρο Ορέστης Μακρής (Χαλκίδα)
Δευτέρα 7 Αυγούστου Ώρα 9:30μμ | Πολιτιστικό Και Αθλητικό Κέντρο Νέας Μάκρης
Τετάρτη 9 & Πέμπτη 10 Αυγούστου Ώρα 9:30μμ | Θέατρο Νίκος Καζαντζάκης (Ηράκλειο)
Παρασκευή 11 Αυγούστου Ώρα 9:30μμ | Fortezza Θέατρο Ερωφίλη (Ρέθυμνο)
Σάββατο 12 Αυγούστου Ώρα 9:30μμ | Θέατρο Ανατολικής Τάφρου (Χανιά)
Κυριακή 13 Αυγούστου Ώρα 9:30μμ | Υπαίθριο Θέατρο Αρκαλοχωρίου
Τετάρτη 16 Αυγούστου Ώρα 9:00μμ | Τεχνολογικό Και Πολιτιστικό Κέντρο (Λαύριο)
Πέμπτη 17 Αυγούστου Ώρα 9:00μμ | Ευριπίδειο Θέατρο Σαλαμίνας
Παρασκευή 18 Αυγούστου Ώρα 9μμ | Υπαίθριο Θέατρο Παππάς (Αίγιο)
Σάββατο 19 Αυγούστου Ώρα 9μμ | Αρχαίο Θέατρο Ήλιδας
Κυριακή 20 Αυγούστου Ώρα 9μμ | Ανοιχτό Θέατρο Φλόκας/ Αρχαία Ολυμπία
Τρίτη 22 Αυγούστου Ώρα 9μμ | Αρχαίο Θέατρο Άργους
Σάββατο 26 Αυγούστου Ώρα 9μμ | Ανοιχτό Θέατρο Ειρήνης Παππά (Χιλιομόδι)
Δευτέρα 28 Αυγούστου Ώρα 9μμ | Θέατρο Αλίκη Βουγιουκλάκη Βριλήσσια
Πέμπτη 31 Αυγούστου Ώρα 9μμ | Δημοτικό Θέατρο Άλσους Δημήτρης Κιντής
Η Μήδεια είναι κόρη του βασιλιά της Κολχίδας Αιήτη και της Ωκεανίδας Ιδυίας ή Εκάτης. Από τη θεία της, Κίρκη, είχε μάθει την τέχνη της μαγείας, την οποία χρησιμοποιούσε σ' όλη τη ζωή της. Όταν ο Ιάσονας, αρχηγός της Αργοναυτικής εκστρατείας, έφτασε στην Κολχίδα, η Μήδεια τον ερωτεύτηκε και έθεσε στη διάθεσή του όλα τα μέσα της τέχνης της, ώσπου ο ήρωας να αποκτήσει το Χρυσόμαλλο δέρας. Ύστερα απ' αυτό ακολούθησε τον εραστή της και για να αργοπορήσει τον Αιήτη, ο οποίος τους καταδίωκε, τεμάχισε τον αδελφό της, Άψυρτο, και σκόρπισε στη θάλασσα τα μέλη του. Ο πατέρας τότε εγκατέλειψε την καταδίωξη και επιδόθηκε στην περισυλλογή των μελών του σφαγμένου παιδιού του.Στην Ιωλκό αργότερα, ο Ιάσονας την παρακάλεσε να εκδικηθεί τον Πελία, φονιά του πατέρα και του αδελφού του κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του.
Η Μήδεια τότε έπεισε τις κόρες του Πελία να τεμαχίσουν το σώμα του πατέρα τους και να το βράσουν, γιατί έτσι δήθεν θα κατόρθωναν να τον κάνουν πάλι νέο. Μετά την καταδίωξη του ζεύγους των εραστών από το γιο του Πελία, Άκαστο, κατέφυγαν στην Κόρινθο, όπου έζησαν για ένα διάστημα ευτυχισμένοι, μέχρις ότου ο Ιάσονας εγκατέλειψε τη Μήδεια για να μνηστευτεί την κόρη του βασιλιά Κρέοντα, Γλαύκη. Η Μήδεια και πάλι χρησιμοποίησε τα μαγικά της φίλτρα για να εκδικηθεί την αντίζηλή της. Της έστειλε δηλητηριασμένο χιτώνα σαν δώρο για το γάμο της, ο οποίος έβγαζε φλόγες και την έκαψε.Η εκδίκησή της όμως δε σταμάτησε εδώ, αλλά έφτασε στο πιο αποτρόπαιο έγκλημά της. Σκότωσε τα δύο της παιδιά Φέρητα και Μέρμερο, που είχε αποκτήσει με τον Ιάσονα, ανέβηκε μετά σ' ένα άρμα που το έσερναν φτερωτοί δράκοντες και έφτασε στην Αθήνα, όπου ενώθηκε με τον Αιγέα και απέκτησε τον Μήδο. Προσπάθησε όμως να δηλητηριάσει τον Θησέα κι έτσι ο Αιγέας την έδιωξε κι εκείνη κατέφυγε κοντά στο γιο της, Μήδο, στην Ασία, στη χώρα που από το όνομά της ονομάστηκε Μηδία. Προς το τέλος της ζωής της κατέβηκε στα Ηλύσια Πεδία, όπου και έγινε σύζυγος του Αχιλλέα, παραμένοντας αθάνατη.
Η μάγισσα της Κολχίδας -ένα πρόσωπο απρόσιτο, μυθικό.
Η ψυχολογική προσωπογραφία δίνει ανθρώπινη διάσταση στη Μήδεια, παρότι είναι πρόσωπο απρόσιτο, μυθικό. Η Μήδεια εμφανίζεται ως ερωτευμένη γυναίκα γεμάτη πάθος, ικετεύει για τη ζωή και την ευτυχία της, ταπεινώνεται και για τα δύο και στη συνέχεια, μετά την απόρριψη του Ιάσονα, αναζητά εμμονικά την εκδίκηση.Η φιγούρα της Μήδειας ως παιδοκτόνου μητέρας έχει συγκεκριμένη ημερομηνία γέννησης. Επινοήθηκε από τον Ευριπίδη στην Αθήνα το 431 π.Χ. Και παρόλο που ο 'Ελληνας τραγωδός έχασε τον διαγωνισμό εκείνη τη χρονιά, γεννήθηκε ο χαρακτήρας της παιδοκτόνου Μήδειας, που θα γίνει, στο πέρασμα των αιώνων, η μοναδική εικόνα που έχουμε γι' αυτή την ηρωίδα. Ο Οβίδιος την παρέλαβε, ο Σενέκας την έκανε απάνθρωπο τέρας. Ο Κορνέιγ και ο Ανούιγ έγραψαν επίσης τραγωδίες βασισμένες σε αυτή τη διεφθαρμένη μητρική φιγούρα.
Η μάγισσα της Κολχίδας επιλέγει το πεπρωμένο της. Παρέχοντας στον Ιάσονα μαγικές πέτρες και αλοιφή, σκοτώνοντας τον δράκο, φύλακα του Χρυσόμαλλου Δέρατος, κάνει κάτι περισσότερο από το να "βοηθήσει" τον ήρωα.Η η Μήδεια είναι αυτή που κάνει τον Ιάσονα!. Και είναι αυτή πάλι που δρα όταν ο Πελίας, ο σφετεριστής του θρόνου της Ιωλκού, αρνείται να επιστρέψει στον Ιάσονα το βασίλειό του.
Με τον τρόπο αυτό, η Μήδεια ξεπερνά τα όρια του φύλου της: έχει επιλέξει σύζυγο, έχει εγκαταλείψει το πατρικό της σπίτι, πολεμά τους εχθρούς της. Η Μήδεια είναι μια πολεμίστρια που οικειοποιείται τις ιδιότητες του ανδρισμού.Υποτάχθηκε στις επιταγές μιας πατριαρχικής κοινωνίας και παρόλα αυτά, παρά την καλή της συμπεριφορά, εξορίζεται. Είναι τόσο χαρακτηριστικές οι προσπάθειες των ανδρών (Ιάσονα - Κρέοντα) να πείσουν τη Μήδεια να αποδεχτεί το πεπρωμένο της ως γυναίκα-αντικείμενο που χρησιμοποιείται όταν τη χρειάζονται και πετιέται όταν δεν τη χρειάζονται πια. Και τότε η Μήδεια επαναστατεί.Όταν συνειδητοποιεί ότι η ιστορία της, αυτής μιας γυναίκας που εξουσιάζεται και καταπιέζεται διπλά λόγω της ιδιότητάς της ως γυναίκας και ως βάρβαρης, δεν ακούγεται, καταδικάζεται στη σιωπή. Ο Ιάσονας κλείνει την αντιπαράθεσή τους με την εξής παρατήρηση: "Αχ, μακάρι οι θνητοί να μπορούσαν να τεκνοποιήσουν αλλιώς, χωρίς γυναίκες! Τότε θα γλιτώναμε από όλα αυτά τα βάσανα."
Αρχικά η «Μήδεια» είναι ένα αντικείμενο, το οποίο ο σύζυγός της ο Ιάσων το πετάει. Ο Κρέων το διώχνει ως βασιλιάς. Και ξαφνικά το αντικείμενο αυτό αποκτά μια υπόσταση υποκειμένου. Και στο τέλος ο ίδιος ο ποιητής την μετατρέπει σε από μηχανής θεό. Στη σκηνή της εξόδου η Μήδεια, που βρίσκεται ήδη πάνω στο φτερωτό άρμα έχοντας μαζί της τα νεκρά σώματα των παιδιών, σχεδόν εξισώνεται με θεό από μηχανής και απευθύνεται στον αποσβολωμένο Ιάσονα, σ' αυτόν τον ανελέητο ύστατο διάλογο, από θέση απόλυτης επιβολής.
Η Παράσταση
Η Λέα Μαλένη, μια σκηνοθέτις με ωραία αισθητική ματιά, έχτισε μια παράσταση, με κυριότερο κεκτημένο της σκηνοθετικής γραμμής της, τη σκιαγράφηση των προσωπικοτήτων, σε συγκρούσεις πυκνής δυναμικής. Με έντιμη ρεαλιστική γραμμή, η στατική δομή και η συμβατική προσέγγιση της οποίας, όμως δεν επέτρεψαν την ορμητική κορύφωση. Πολύτιμος αρωγός, η προσεκτική μετάφραση, που έδωσε στους διαλόγους σφρίγος και παραστατικότητα.
Την πολυδιάστατη και αντιφατική Μήδεια, η οποία, όπως έχει γραφτεί, συνδυάζει την ισχυρογνωμοσύνη και το πείσμα του Αίαντα με τη δολιότητα του Οδυσσέα, ερμήνευσε η Μαρία Κίτσου, αξιοποιώντας στο έπακρο, τις πολλαπλές αποχρώσεις της ερμηνευτικής παλέτας της. Με αναβλύζουσα ορμή και ασυγκράτητο οίστρο,δίνεται ολόψυχα, με παράφορο πάθος, αλλά και μεστές κλιμακώσεις, σε μια ερμηνεία βγαλμένη μέσα από τα σπλάχνα της. Δίπλα της, ο Φάνης Μουρατίδης, ένας εξαιρετικός αγωγός λόγου, αποδίδει το ρόλο του Ιάσονα, με ερμηνευτική αυτοπεποίθηση. Με εκφραστική πληθωρικότητα, αλλά και με μια αύρα αμηχανίας, η Ελένη Καστάνη αποτυγχάνει να συντονιστεί στις συχνότητες των συμπρωταγωνιστών της, μένοντας αγκιλωμένη σε μια εγκράτεια. Ο Θοδωρής Κατσαφάδος, στο ρόλο του παιδαγωγού,επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά, το ερμηνευτικό του κύρος. Ο βασιλιάς Αιγέας του Βαγγέλη Αλεξανδρή, συνταίριαξε επιτυχώς δωρικότητα και δυναμισμό στην ερμηνεία του. Γλαφυρός και δηκτικός,ο Λαέρτης Μαλκότσης, στο ρόλο του Κρέοντα. Ο αγγελιοφόρος του Αλμπέρτο Φάις, σε μια αρκούντως μεστή και στιβαρή ερμηνεία,αφηγείται την τραγική μοίρα του βασιλιά και της κόρης του Γλαύκης. Ο χορός των έξι Κορινθίων γυναικών ερμηνεύεται με απαράμιλλη ευαισθησία.
Το λιτό - με έντονης εικαστικότητας αποτύπωμα- σκοτεινό και απόκοσμο σκηνικό, προϊδέαζε τη τραγική κατάληξη του έργου.Τα κοστούμια και ο φωτισμός, φώτισαν επαρκώς τις ψυχολογικές παραμέτρους των προσώπων.
Στη σκηνή της εξόδου η Μήδεια, που βρίσκεται ήδη πάνω στο φτερωτό άρμα έχοντας μαζί της, τα νεκρά σώματα των παιδιών, εκεί που σχεδόν εξισώνεται με θεό από μηχανής και απευθύνεται στον αποσβολωμένο Ιάσονα, σ' αυτόν τον ανελέητο ύστατο διάλογο, από θέση απόλυτης επιβολής, η παράσταση αποδεικνύεται πολύ φτωχή, μη αποδίδοντας ούτε το συναίσθημα, ούτε την επιβλητική μεταφυσική ατμόσφαιρα, που επιβάλλει ο Ευριπίδης. Είναι σαν να βιάζεται να δώσει ένα αμήχανο τέλος, στη τραγωδία που μόλις πριν λίγο, βιώσαμε ως θεατές.Εν κατακλείδι, μια παράσταση, που θα ικανοποιήσει το κοινό με τις καλές ερμηνείες, ιδιαιτέρως της κεντρικής πρωταγωνίστριας, αφήνοντας μια θετική επίγευση, χωρίς να καταφέρει, όμως,να μείνει αλησμόνητη,η να αφήσει ισχυρό στίγμα.
Συντελεστές
Μετάφραση: Μίνως Βολανάκης
Σκηνοθεσία: Λέα Μαλένη
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
Κοστούμια: Kλαίρ Μπρέισγουελ
Κίνηση: Φρόσω Κορρού
Σχεδιασμός Φωτισμού: Νίκος Σωτηρόπουλος
Φωτογραφίες Ελίνα Γιουνανλή
Μουσική Διδασκαλία: Χρήστος Θεοδώρου
Διανομή:
Μήδεια: Μαρία Κίτσου
Ιάσονας: Φάνης Μουρατίδης
Τροφός: Ελένη Καστάνη
Παιδαγωγός: Θοδωρής Κατσαφάδος
Αιγέας: Βαγγέλης Αλεξανδρής
Κρέοντας: Λαέρτης Μαλκότσης
Άγγελος: Αλμπέρτο Φάις
Χορός
Αλίκη Αβδελοπούλου
Στέλλα Ράπτη
Έλενα Χατζηαυξέντη
Μυρτώ Παπά Αργυροπούλου
Γωγώ Παπαϊωάννου
Μυρτώ Καστρινάκη Μεϊτάνη
Πρόγραμμα Περιοδείας
Ιούλιος
Τρίτη 18 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Ανοιχτό Θέατρο Αλεξάνδρειας
Τετάρτη 19 & Πέμπτη 20 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Θεσσαλονίκη Θέατρο Δάσους
Παρασκευή 21 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Ανοιχτό Αμφιθέατρο ΔΙΠΑΕ (ΤΕΙ) Σερρών
Σάββατο 22 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Ανοιχτό Θέατρο Λόφου Κιλκίς
Κυριακή 23 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Δημοτικό Θέατρο Δασάκι (Αριδαία)
Τρίτη 25 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Κοζάνης
Τετάρτη 26 & Πέμπτη 27 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων
Παρασκευή 28 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Ανοιχτό Θέατρο Πολύγυρου
Σάββατο 29 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Θέατρο Νέων Μουδανιών
Κυριακή 30 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Αρχαίο Θέατρο Δίον
Δευτέρα 31 Ιουλίου Ώρα 9:30μμ | Θέατρο Ε.Η.Μ Φρόντζου
Αύγουστος
Τετάρτη 2 Αυγούστου Ώρα 9:30μμ | Ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο Λευκάδας
Παρασκευή 4 Αυγούστου Ώρα 9:30μμ | Θερινό Δημοτικό Θέατρο Δήμου Πατρέων
(Παμπελοποννησιακό Στάδιο, Είσοδος Από Οδό Γιάννη Ρίτσου – Θύρα 3)
Σάββατο 5 Αυγούστου Ώρα 9:30μμ | Θέατρο Φρύνιχος (Δελφοί)
Κυριακή 6 Αυγούστου Ώρα 9:30μμ | Θέατρο Ορέστης Μακρής (Χαλκίδα)
Δευτέρα 7 Αυγούστου Ώρα 9:30μμ | Πολιτιστικό Και Αθλητικό Κέντρο Νέας Μάκρης
Τετάρτη 9 & Πέμπτη 10 Αυγούστου Ώρα 9:30μμ | Θέατρο Νίκος Καζαντζάκης (Ηράκλειο)
Παρασκευή 11 Αυγούστου Ώρα 9:30μμ | Fortezza Θέατρο Ερωφίλη (Ρέθυμνο)
Σάββατο 12 Αυγούστου Ώρα 9:30μμ | Θέατρο Ανατολικής Τάφρου (Χανιά)
Κυριακή 13 Αυγούστου Ώρα 9:30μμ | Υπαίθριο Θέατρο Αρκαλοχωρίου
Τετάρτη 16 Αυγούστου Ώρα 9:00μμ | Τεχνολογικό Και Πολιτιστικό Κέντρο (Λαύριο)
Πέμπτη 17 Αυγούστου Ώρα 9:00μμ | Ευριπίδειο Θέατρο Σαλαμίνας
Παρασκευή 18 Αυγούστου Ώρα 9μμ | Υπαίθριο Θέατρο Παππάς (Αίγιο)
Σάββατο 19 Αυγούστου Ώρα 9μμ | Αρχαίο Θέατρο Ήλιδας
Κυριακή 20 Αυγούστου Ώρα 9μμ | Ανοιχτό Θέατρο Φλόκας/ Αρχαία Ολυμπία
Τρίτη 22 Αυγούστου Ώρα 9μμ | Αρχαίο Θέατρο Άργους
Σάββατο 26 Αυγούστου Ώρα 9μμ | Ανοιχτό Θέατρο Ειρήνης Παππά (Χιλιομόδι)
Δευτέρα 28 Αυγούστου Ώρα 9μμ | Θέατρο Αλίκη Βουγιουκλάκη Βριλήσσια
Πέμπτη 31 Αυγούστου Ώρα 9μμ | Δημοτικό Θέατρο Άλσους Δημήτρης Κιντής